Αργεντινή-Ελλάδα. Δυο χώρες που θεωρητικά, όσον αφορά το μακροοικονομικό (και συνεπώς επενδυτικό) τους προφίλ δεν εμφανίζουν πολλές ομοιότητες, πόσο μάλλον όταν η πρώτη επισήμως ”πτώχευσε” το 2001, ενώ στη δεύτερη, το ευρώ υιοθετήθηκε ως το επίσημο νόμισμα της χώρας στις αρχές του έτους, σηματοδοτώντας τη πρώτη φάση της πραγματικής ”σύγκλισης”.

Και όμως, ο δείκτης MSCI Argentina κατά το δωδεκάμηνο που προηγήθηκε υπήρξε ο μόνος εκ των δεικτών της MSCI παγκοσμίως που εμφάνισε χειρότερη πορεία από τον αντίστοιχο δείκτη της Ελλάδας, τον MSCI Greece.

Κατά τα λοιπά, η Παρασκευή σηματοδότησε την επέτειο της αναβάθμισης, μια επέτειος που κάθε άλλο παρά θετικά αισθήματα και σκέψεις δημιουργεί, πόσο μάλλον ότι η μετάταξη της Σοφοκλέους είχε δημιουργήσει πολλές προσδοκίες και είχε εκληφθεί ως ημέρα-ορόσημο στην αναστροφή της πτωτικής τάσης του ΧΑΑ που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1999.

Ένα χρόνο μετά ο Γενικός Δείκτης του ΧΑΑ, ο βασικός δείκτης της αγοράς, διαμορφώνεται σε επίπεδα που κατά την πρό-αναβάθμισης εποχή, εάν αποτελούσαν αντικείμενο πρόβλεψης, θα προσέλκυαν τουλάχιστον καυστικά σχόλια. Κι όμως, οι απώλειες 25% ήρθαν ”φυσιολογικά”, αφού ”κραχ” δεν υπήρξε, παρά μόνο μια βίαιη διόρθωση στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, από όπου το σύνολό των Ευρωαγορών ανέκαμψε, όχι όμως και η Σοφοκλέους.

Ηγέτης της πτώσης και κύριος ”υπαίτιος” η υψηλή κεφαλαιοποίηση, σε ένα χρηματιστήριο που δείχνει βαλμένο να διαψεύσει κάθε ίχνος λογικής αφού η υψηλή κεφαλαιοποίηση ήταν αυτή που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε την άνοδο. Το ελληνικό παράδοξο σε όλο του το μεγαλείο…

Εξίσου σημαντικές είναι οι απώλειες όσον αφορά τους δείκτες μεσαίας και μικρής κεφαλαιοποίησης, αφού ο δείκτης FTSE Mid-cap, ζημιώθηκε σε ποσοστό 24,8%, και ο δείκτης μικρής κεφαλαιοποίησης FTSE Small-cap υποχώρησε κατά 27,6%.

Τι έφταιξε; Πολλά για τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει απόδοση ”ευθυνών”, και άλλα τόσα για τα οποία έχει γίνει πολύς λόγος χωρίς όμως αποτέλεσμα. Στη πρώτη κατηγορία κατατάσσεται η πρώτη ”ουσιώδης” περίοδος οικονομικής ύφεσης διεθνώς μετά το 1989, ύφεση από την οποία κανείς δεν μπορεί, μετά βεβαιότητας, να πει ότι θα εξέλθει συντόμως η παγκόσμια οικονομία.

Τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου διαδραμάτισαν και αυτά καταλυτικό ρόλο, αυξάνοντας το βαθμό ”αστάθειας” και διογκώνοντας τη τάση φυγής από τις χρηματιστηριακές αγορές.

Υπάρχει όμως και το ”ελληνικό στοιχείο”, που δικαιολογεί την υπερβολή της διόρθωσης, αφού τα προαναφερθέντα δικαιολογούν μόνο την αφομοίωση της τάσης, η οποία υπήρξε καθολική διεθνώς.

Αποτυχία αποκρατικοποίησης της Ολυμπιακής, καθυστέρηση στα Ολυμπιακά έργα, ούτε μία ΔΕΚΟ σε ιδιωτικά χέρια (ο ΟΤΕ αποκρατικοποιήθηκε μέσω... ομολόγου) και μια κυβέρνηση που έδειξε στους ξένους θεσμικούς επενδυτές ότι σε αυτή τη χώρα, όλα γίνονται... αλλοιώς. Η διαφορετικότητα αυτή διόγκωσε την έλλειψη εμπιστοσύνης στο ΧΑΑ, αντιπροσωπευτική εξάλλου η μείωση της μέσης ημερήσιας συναλλακτικής δραστηριότητας.

Ευελπιστούμε πως η δεύτερη επέτειος θα σημαδευτεί από ανάκαμψη. Η μόνη ”αλήθεια” της μετάταξης, είναι ότι οι επιπτώσεις της αναβάθμισης θα είναι μεσομακροπρόθεσμες. Κατά τα άλλα, βιώσαμε όλοι την απομυθοποίηση του... μύθου.