Οι διεθνείς επενδυτικοί οίκοι αποτελούν σύνθετους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς, οι λειτουργίες των οποίων περιλαμβάνουν μια πλειάδα υπηρεσιών, που εκτείνονται από τη γενικόλογη ”διαχείριση” οικονομικών στοιχείων και περιουσιών μέχρι πιο συγκεκριμένες ”νουθεσίες”, όπως διαχείριση ομολόγων, μετοχών και χαρτοφυλακίου γενικότερα.

Ξεχωριστή θέση κατέχουν για τους ”απλούς επενδυτές”, αλλά και για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα αρκετές φορές, οι εμβριθείς αναλύσεις που δημοσιεύουν, με στόχο την πληροφόρηση του κοινού και –γιατί όχι – τη δική τους ”προβολή”.

Τα ποσά που διαχειρίζονται αλλά και χρεώνουν είναι κολοσσιαία γεγονός που αντανακλάται στους ετήσιους ισολογισμούς που δημοσιεύουν, στους μισθούς και τα bonus που πληρώνονται, (τα τελευταία δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα), αλλά και στις άλλες παροχές που απολαμβάνουν τα στελέχη τους.

Η Morgan Stanley επί παραδείγματι, που για σειρά ετών ”φιγουράρει” στην πρώτη θέση παγκοσμίως από πλευράς κερδών, απασχολεί σε 28 κράτη 61.000 εργαζόμενους από 120 διαφορετικές εθνικότητες, οι οποίοι μιλούν 90 διαφορετικές γλώσσες.

Τα υψηλόβαθμα στελέχη της - πολλές φορές και τα μεσαία - απολαμβάνουν προνόμια που άλλοι ”κοινοί θνητοί” πιθανόν να μην απολαύσουν ποτέ: Υπερπολυτελή εταιρικά αυτοκίνητα (αυτό συμβαίνει και σε άλλες εταιρίες), ειδικά εστιατόρια (με προνομιακές τιμές), δωρεάν κατοικίες και μετακινήσεις στο εξωτερικό ακόμα και εξειδικευμένους παιδικούς σταθμούς.

Η Goldman Sachs επίσης για το 2001, ανακοίνωσε συνολικά έσοδα ύψους 15,811 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ τα καθαρά κέρδη της, για το ίδιο χρονικό διάστημα ανήλθαν στα 2,310 εκατομμύρια δολάρια. Τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου μείωσαν πάντως τόσο τα έσοδα όσο και τα κέρδη της συγκεκριμένης εταιρίας (16,590 και 3,067 αντίστοιχα για το 2000), η οποία διαθέτει γραφεία στις πέντε ηπείρους και απασχολεί 22.677 περίπου εργαζόμενους.

Η Salomon Smith Barney, που ανήκει στο μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό όμιλο παγκοσμίως (Citigroup) και μέχρι το 1998 αποτελούσε τον ισχυρότερο- από πλευράς κερδοφορίας- επενδυτικό οίκο, ανακοίνωσε για το 2001 κέρδη προ φόρων ύψους 4,120 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ η αξία του κύκλου εργασιών της ξεπέρασε τα 27,000 εκ. δολ. (27,374 για να είμαστε ακριβείς).

Ανάλογη ”παρουσία” έχει να επιδείξει και η JP Morgan η οποία δραστηριοποιείται σε 50 χώρες και για το 2001 ο τζίρος της ανήλθε στα 34,754 εκ. δολ., ενώ τα προ φόρων κέρδη της ανήλθαν μόλις... στα 1,761 εκ. δολάρια.

Ο... ταύρος της Merill Lynch από το 1971 καταγράφει κατά μέσο όρο άνοδο των εσόδων του 13%, έτσι ώστε οι παρεχόμενες υπηρεσίες του για το 2001 να ανέρχονται σε 26,710 εκ. δολάρια., αν και αναγκάστηκε να απολύσει 10.000 περίπου εργαζόμενους του λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει.

Όσοι πάντως από τους εργαζόμενους κρατήσουν τις ”καρέκλες τους”, αλλά και για όσο χρονικό διάστημα παρείχαν τις υπηρεσίες τους, αμείβονται πλουσιοπάροχα και ασφαλώς δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά σε εκείνους τις Merill Lynch.

Ο μέσος μισθός για τον πρωτοδιοριζόμενο πτυχιούχο- (κάτοχος Bachelor) - κυμαίνεται από 20.000 έως 50.000 δολάρια το έτος – όχι και άσχημα θα συμφωνήσετε. Το ομολογουμένως μεγάλο εύρος της διακύμανσης σχετίζεται με την ειδίκευση, (οι νέες τεχνολογίες πληρώνονται καλύτερα), τη χώρα εργασίας αλλά και τα bonus που θα λαμβάνει από τα διάφορα project. Τα bonus αποτελούν σημαντικό ποσοστό του τελικού μισθού, συμβάλλοντας από 10% έως και 50%.

Αν ο εργαζόμενος διαθέτει ΜΒΑ, ο μισθός του θα ξεκινήσει από 40.000 δολάρια και δύναται να ”εξακοντιστεί” στα... 135.000 το έτος. Οι διακυμάνσεις και σε αυτή την περίπτωση είναι μεγάλες και εξαρτώνται περίπου από τις ίδιες παραμέτρους με τα κατώτερα στελέχη, απλώς τα bonus ”εδώ” είναι αφενός περισσότερα, αφετέρου συμμετέχουν σε μεγαλύτερο ποσοστό στον τελικό μισθό.

Ανεβαίνοντας αρκετά τη σκάλα της ιεραρχίας συναντάμε τον CEO της εταιρίας, όπου ο ”κανόνας” για το ύψος των μισθών είναι μόνο ένας: Δεν υπάρχει κανένας κανόνας. Ένας αξιοπρεπής μισθός, κοντά στο τέλος της καριέρας του ατόμου, δύναται να καταλήξει στα 300.000 δολάρια το έτος αλλά μπορεί άνετα να ξεκινήσει και από το εν λόγω ποσό.

Εννοείται βέβαια πως σε κάθε περίπτωση οι μισθοί είναι τεράστιοι όπως άλλωστε και οι ευθύνες σε αυτά τα επίπεδα αποφάσεων.

Μια ανάλογη θέση φαίνεται πως θα ζήλευε ο Νομπελίστας Fr. Modigliani όταν δήλωνε: ”Ένα καλό εισόδημα είναι η καλύτερη συνταγή που γνωρίζω για την ευτυχία”.

Άρης Δαμουλάκης