Ολο και περισσότεροι χρήστες του Internet χρησιμοποιούν τον υπολογιστή τους, προκειμένου να ”κατεβάσουν” τραγούδια, παρακάμπτοντας ουσιαστικά τόσο τα δισκάδικα όσο και τις εταιρίες δίσκων.

Σε πρόσφατη έρευνα της εταιρίας IDC, το 31% των χρηστών του διαδικτύου απάντησε ότι ”κατεβάζει” μουσική από το Internet, ενώ το ποσοστό είναι ακόμη μεγαλύτερο μεταξύ των χρηστών που έχουν πρόσβαση μέσω ευρυζωνικών συνδέσεων (ISDN, xDSL κ.α.) και φθάνει το 67%.

Από την άλλη μεριά οι πανίσχυρες δισκογραφικές εταιρίες, είδαν πέρυσι τις πωλήσεις τους να πέφτουν κατά 10,3% σε σχέση με το 2000 ενώ η κατάσταση έγινε πιο δραματική στο φετινό πρώτο τρίμηνο όπου σύμφωνα με τελευταία στοιχεία οι συνολικές πωλήσεις έπεσαν επιπλέον κατά 12% σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό τρίμηνο.



Οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες προσπάθησαν αρχικά να περάσουν στην αντεπίθεση εφαρμόζοντας ”αντικλεπτικά” συστήματα στα cd’s. Ηδη, στις αρχές του προηγούμενου μήνα κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το soundtrack ”More fast & furious” με αντικλεπτικό σύστημα και o πρόεδρος της εκδότριας εταιρίας Universal, Larry Kenwill δηλώνει ότι: ”έτσι θα είναι πλέον όλες μας οι κυκλοφορίες”.

Ωστόσο, πάντως τα υποτιθέμενα δρακόντεια μέτρα, μερικά εκατοστά του δευτερολέπτου έρευνας στο site με δωρεάν μουσική, Audiogalaxy [www.audiogalaxy.com] αρκούν για να βρείτε περισσότερους από 10 διαφορετικούς τρόπους να κατεβάσετε το συγκεκριμένο soundtrack. Στην Ευρώπη πάντως οι καταναλωτές παραπονιούνται ότι μερικά από τα cd που κυκλοφορούν με τον τρόπο αυτό δεν είναι αναγνώσιμα από φορητές συσκευές και συστήματα αυτοκινήτου, γεγονός που αναγκάζει τις εταιρίες να τα αντικαθιστούν.

”Εχουμε αφήσει μια ολόκληρη γενιά να πιστεύει ότι η μουσική θα πρέπει να διανέμεται δωρεάν”, δήλωσε οργισμένος ο Διευθύνων Σύμβουλος της EMI Alain Levy και στη συνέχεια παραδεχόμενος την αδυναμία να συνεχίσει με την υπάρχουσα κατάσταση... απέλυσε το 20% του προσωπικού της εταιρίας.

”Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να τους κερδίσουμε, θα πάμε με τα νερά τους” φαίνεται πως σκέφτηκαν τα μεγάλα κεφάλια της παγκόσμιας δισκογραφίας και αποφάσισαν να διανέμουν και αυτοί τη μουσική τους μέσω διαδικτύου, νόμιμα και φυσικά με το αζημίωτο. Ετσι εξαγόρασαν ορισμένα από τα sites που υπήρχαν όπως το Emusic [www.Emusic.com], το MP3 [www.mp3.com] και το Myplay [www.myplay.com] ενώ προχώρησαν και στη δημιουργία δικών τους sites όπως το Pressplay [www.pressplay.com] των εταιριών Sony, Universal και EMI και το Musicne[www.musicnet.com] των εταιριών BMG, EMI και Warner. Το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής δεν ήταν το αναμενόμενο.

Αφ’ ενός το προαναφερθέν αζημίωτο είναι ιδιαίτερα... ζημιογόνο για τους καταναλωτές που καλούνται να πληρώσουν συνδρομή για να αποκτήσουν συγκεκριμένο αριθμό τραγουδιών και τα οποία παύουν να είναι διαθέσιμα όταν σταματήσεις να είσαι συνδρομητής στην υπηρεσία.

Αφετέρου, είναι αναπαράξιμα μόνο από τον υπολογιστή που τα ”κατέβασε” ενώ μόνο μερικά από αυτά μπορούν να εγγραφούν σε cd. Ακόμη πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι κανένα από τα νόμιμα sites δεν προσφέρει τραγούδια και από τις 5 πολυεθνικές, γεγονός που αποτελεί κοινό τόπο στα παράνομα sites.

Οι περισσότεροι χρήστες δεν δείχνουν να συμμερίζονται το πρόβλημα των εταιριών ενώ σύμφωνα με τον Saul Berman, στέλεχος της PriceWaterhouseCoopers, ”στα τέλη της περασμένης δεκαετίας μόνο το 11% της μουσικής ήταν αποτέλεσμα πειρατείας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το software ξεπερνούσε το 40%. Ποτέ όμως δεν παραπονέθηκε η Microsoft αντιλαμβανόμενη ότι ακόμη και έτσι... είναι πολλά τα λεφτά”.

Σταμάτης Ζαχαρός