”Η καλύτερη αποταμίευση”, λέει ο σοφός τουρκικός λαός, ”είναι να κάνεις τα λεφτά σου κοσμήματα και να τα δίνεις στη γυναίκα: και αυτή θα είναι ευτυχισμένη, και εσύ θα έχεις εξασφαλισμένη απόδοση, χωρίς κίνδυνο κλοπής.”

Η βιομηχανία κοσμημάτων και ρολογιών φάνηκε να ”αγνοεί” και μάλιστα επιδεικτικά την κρίση που διήνυσαν οι περισσότεροι κλάδοι της βιομηχανίας τα τελευταία δύο χρόνια. Ελπίζοντας μάλιστα ότι οι εξαγορές κοσμημάτων, ρολογιών και άλλων συναφών προϊόντων έχουν και κάποιο συναισθηματικό κίνητρο, οι προβλέψεις και για το τρέχον έτος είναι κάτι παραπάνω από αισιόδοξες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τελευταίο τρίμηνο του προηγουμένου έτους ήταν από τα πιο δύσκολα για όλους τους βιομηχανικούς κλάδους, και αυτός των κοσμημάτων δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Ωστόσο, οι πωλήσεις λιανικής της πλατίνας, του χρυσού και των διαμαντιών στη διάρκεια της τελευταίας εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων ήταν πολύ υψηλότερες των εκτιμήσεων, ιδιαίτερα στην αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ και τα παγκόσμια αποτελέσματα ήταν εξίσου υψηλά.

Μάλιστα, το στοιχείο αυτό λαμβάνει μεγαλύτερη βαρύτητα και από τις ιδιαίτερα υψηλές τιμές στις οποίες πωλούνται οποιαδήποτε κοσμήματα με διαμάντια. Οι τιμές αυτές ποικίλουν, κυρίως από το ποσοστό των καρατιών που αυτό διαθέτει, αλλά και από τη ζήτηση που τυγχάνει το κάθε ένα κόσμημα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, του 18ου αιώνα ωστόσο, μπορεί να κοστίζει από 1 εκατ. δολάρια μέχρι και 14 εκατ. Οι τιμές ποικίλουν ανάλογα με το μέγεθος του κοσμήματος που ο καταναλωτής επιθυμεί να αγοράσει. Μια διαμαντένια καρφίτσα μπορεί να υπερβαίνει τα 2 εκατ. δολάρια. Εξάλλου, ένα περιδέραιο κοσμημένο με διαμάντια, μπορεί να διατεθεί στην αγορά με τιμή που να κυμαίνεται από 6-24 εκατ. δολάρια.

Το αξιόλογο και αξιοπρόσεκτο της όλης υπόθεσης έγκειται στο γεγονός ότι δεν είναι λίγοι οι καταναλωτές που εμφανίζονται διατεθειμένοι να ξοδέψουν αυτά τα ποσά, ακόμη και μεγαλύτερα, προκειμένου να αποκτήσουν το κόσμημα που τους ενδιαφέρει. Οι πωλητές καταστημάτων επωφελούνται από την ”προθυμία” αυτή των καταναλωτών, αυξάνοντας παράλληλα και τις τιμές.

Οι τελευταίες ωστόσο, δεν χρειάζεται κατ’ ανάγκη να είναι τόσο υψηλές. Ένας μέσος αγοραστής μπορεί να αποκτήσει ένα ζευγάρι σκουλαρίκια 1,5 καρατίων, στην τιμή των 2.100 δολαρίων. Όσο ανεβαίνουν τα καράτια ανεβαίνει και η τιμή. Σουλαρίκια πάλι, 2,5 καρατίων αυτή τη φορά, διατίθενται στην τιμή των 8.940 δολαρίων.

Τα τέσσερα καράτια, σε χρώμα λευκό ή και το κλασικό κίτρινο του χρυσού, όταν είναι πάνω σε σκουλαρίκια, μπορεί να κοστίζουν μέχρι και 23.800 δολάρια. Οι ειδικοί εδώ επισημαίνουν ότι ενώ τα μεγάλα διαμάντια είναι ακριβότερα, αυτά του ιδίου μεγέθους μπορεί να διαφέρουν τόσο στην αξία όσο και στη λάμψη (!), κυρίως εξαιτίας της ποιότητας, του χρώματος και του τρόπου με τον οποίο έχουν κοπεί.

Την ίδια στιγμή, η παρουσίαση νέων μοντέλων αλλά και ο σχετικά υψηλός ρυθμός ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας είχε ως αποτέλεσμα την εντυπωσιακή αύξηση των εκεί πωλήσεων. Μια άλλη αγορά που τα πήγε αρκετά καλά είναι αυτή της Μεγάλης Βρετανίας.

Επιπρόσθετα, όπως τονίζουν με ιδιαίτερη έμφαση οι παρατηρητές της αγοράς, η επιστροφή στις ”οικογενειακές αρχές”, στις ΗΠΑ, έχει αυξήσει κατακόρυφα τον αριθμό των γάμων, στοιχείο που ώθησε τις πωλήσεις των προϊόντων με πλατίνα στα ύψη!

Ο Χαρούκο Φακούντα, διευθύνων σύμβουλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Χρυσού, δηλώνει πως η ζήτηση κοσμημάτων ίσως παραμείνει αρκετά ασταθής στους πρώτους μήνες του 2002. Ωστόσο, ο ίδιος είναι αισιόδοξος, ότι με την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, αρχής γενομένης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι πωλήσεις των προϊόντων του κλάδου θα ανέλθουν σε αρκετά υψηλά επίπεδα.

Το προηγούμενο έτος ήταν ”ήπιο” όσον αφορά στις συγχωνεύσεις και τις εξαγορές που έλαβαν χώρα, σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία, για τον κλάδο των κοσμημάτων και των ρολογιών. Η ενοποίηση αποτελεί πλέον το μεγάλο όνομα του παιχνιδιού.

Εταιρίες όπως η Piguet, η Rolex και η Herme’s ωστόσο δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται το παιχνίδι που παίζεται γύρω τους. Και όπως αποδεικνύεται, δεν έχουν και την παραμικρή διάθεση να εισέλθουν σε μια διαδικασία που δεν είναι υποχρεωμένοι από τις συνθήκες. Καθώς έχουν καθιερώσει γερά το όνομά τους στις διεθνείς αγορές, φτάνει μόνο η παρουσίαση ενός νέου μοντέλου ρολογιού που θα τους αποφέρει σημαντικό κέρδος.

Ύστερα από την πτώση των πωλήσεων ρολογιών για την LVMH το 2001, ο όμιλος κατασκευής πολυτελών προϊόντων επικέντρωσε τις προσπάθειές του στην ανάπτυξη και το σχεδιασμό πιο κερδοφόρων και ελκυστικών μονάδων.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η Μέση Ανατολή και η Ασία υπήρξαν πάντα οι αγορές στις οποίες στόχευαν οι εταιρίες. Ωστόσο το τελευταίο διάστημα η ζήτηση για πολυτελή ρολόγια είναι πολύ πιο υψηλή στην Ευρώπη και την αγορά των ΗΠΑ, από κάθε άλλη εποχή.

Έφη Ευθυμίου