του Γιάννη Τσαραγκλή

Στις 25 Απριλίου, ημέρα κατά την οποία θα πρέπει να υποβληθούν οι δεσμευτικές προσφορές για την εξαγορά της γαλακτοβιομηχανίας Αγνό, ξεκινάει για την Αγροτική Τράπεζα η περίοδος απαλλαγής από τις συνεταιριστικές και μη θυγατρικές της, που δεν δραστηριοποιούνται στον χρηματοοικονομικό τομέα.

Πρόκειται για τις εταιρίες Αγνό, Δωδώνη, ΕΒΖ, ΣΕΚΑΠ, Ροδόπη, ΣΕΒΑΘ, ΣΕΠΕΚ και ΕΛΒΙΖ.

Για την Αγνό, ήδη, βρίσκεται σε εξέλιξη ο διαγωνισμός πώλησης και σύμφωνα με την ΑΤΕ, παρατηρείται μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς αρκετοί υποψήφιοι αγοραστές έχουν προσέλθει και έχουν πάρει το φάκελο από την Delloit & Toutche, που είναι ο σύμβουλος της ιδιωτικοποίησης.

Η Αγνό, λόγω των μεγάλων χρεών της, πέρασε σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης. Στη συνέχεια έγινε διαγωνισμός πώλησης του ονόματος και των – καθαρών πλέον - περιουσιακών στοιχείων της, τον οποίο κέρδισε η ΑΤΕ και από τον Νοέμβριο του 2001 άρχισε να την λειτουργεί κανονικά.

Το ισχυρότερο χαρτί της Αγνό, είναι η δυναμική (έως και δεσπόζουσα σε ορισμένες περιοχές) θέση που κατέχει στην αγορά γάλακτος της Β. Ελλάδας και στην περίπτωση που θα πέρναγε σε χέρια ανταγωνιστών των μεγάλων ιδιωτικών γαλακτοβιομηχανιών Δέλτα, Φάγε και Μεβγάλ, το πλήγμα για αυτές θα ήταν γερό. Το ίδιο θα συμβεί και στους άλλους δυο, εάν η εταιρία καταλήξει σε μια από τις τρεις κορυφαίες γαλακτοβιομηχανίες.

Η Δωδώνη είναι το ”διαμάντι” της ΑΤΕ και ως τέτοιο το διεκδικούν πολλοί. Η ΑΤΕ κατέχει το 60% της γαλακτοβιομηχανίας και το υπόλοιπο οι τοπικοί συνεταιρισμοί της Ηπείρου. Η πρόταση της ΑΤΕ είναι να εισαχθεί στο ΧΑΑ, αλλά οι συνεταιριστές το αρνούνται κατηγορηματικά. Αυτοί ζητούν από την ΑΤΕ να τους διαθέσει την πλειοψηφία των μετοχών, αλλά δεν φέρονται διατεθειμένοι να καταβάλουν το τίμημα που ζητά η τράπεζα.

Και έτσι η υπόθεση έχει βαλτώσει, γιατί στο μεταξύ οι συνεταιριστές – που είναι και συμπατριώτες με τον υφυπουργό Γεωργίας, Βαγγέλη Αργύρη, και άρα εν δυνάμει ψηφοφόροι – έχουν κινητοποιήσει όλο τον πολιτικό και τον κομματικό μηχανισμό, υπέρ των αξιώσεων τους.

Η ΕΒΖ η οποία ανήκει κατά 82% στην ΑΤΕ (ποσοστό που δείχνει ότι η τράπεζα αγόρασε και άλλο ποσοστό από αυτό που είχε κατά την είσοδο της βιομηχανίας στο ΧΑΑ), δεν φαίνεται τελικά να περνάει σε ιδιωτικά χέρια. Και σ’ αυτήν την περίπτωση ο διοικητής της ΑΤΕ, Πέτρος Λάμπρου, φέρεται να είναι δέσμιος των πολιτικών και των κομματικών μηχανισμών. Σε συσκέψεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ασχολούνται με τη γεωργία, κάθε φορά που έμπαινε το θέμα της ιδιωτικοποίησης της ΕΒΖ, ακούγονταν απόψεις ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί να ρίξει μέχρι και την κυβέρνηση.

Η άποψη να παραμείνει κρατική η ΕΒΖ, ενισχύθηκε και από την αδιαφορία που δείχνουν τον τελευταίο χρόνο για την απόκτηση της οι ευρωπαικές ζαχαροβιομηχανίες. Ετσι, από τη στιγμή που δεν υπάρχει υποψήφιος αγοραστής, τότε αναγκαστικά η βιομηχανία παραμένει κρατική.

Οσον αφορά το μέλλον των υπολοίπων, όπως η βιομηχανία τσιγάρων ΣΕΚΑΠ (που η ΑΤΕ διαθέτει το 42%), τη βιομηχανία κονσερβών ντομάτας (που διαθέτει το 12%), την γαλακτοβιομηχανία Ροδόπη (κατέχει το 70%) και την βιομηχανία κρεάτων ΣΕΠΕΚ της οποίας την πλειοψηφία κατέχει η βιομηχανία ζωοτροφών ΕΛΒΙΖ (που η ΑΤΕ κατέχει το 97%), θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη των συζητήσεων της ΑΤΕ με τους εταίρους συνεταιριστές.

Η Αγροτική ζήτησε από τις συνεταιριστικές ενώσεις, να εξαγοράσουν τα ποσοστά της στις τιμές που αξίζουν σήμερα. Εάν αυτές δεν ενδιαφερθούν – πράγμα διόλου απίθανο για τα οικονομικά τους - τότε η τράπεζα θα πουλήσει μέσω διαγωνισμών τα μερίδια της στην αγορά. Πολλά από αυτά, όπως της ΣΕΚΑΠ και της Ροδόπης, θεωρούνται φιλέτα και ίσως γίνουν ανάρπαστα.