Όχι απλώς ”φτωχές”, αλλά ”ολέθριες” εκτιμά τις προοπτικές ανάπτυξης της ευρωζώνης ο επικεφαλής οικονομολόγος της Lombard Street Research, Tim Congdon, εκτιμώντας ως βασικότερο πρόβλημα το δημογραφικό και την επίδραση που έχει στην παραγωγική δύναμη της ζώνης του ευρώ.

Η μελλοντική οικονομική κατάσταση της ευρωζώνης, αναφέρει ο κ. Congdon σε συνέντευξή του στον δικτυακό τόπο Cantos.com, εξαρτάται από το ύψος της παραγωγής ανά άτομο και την αύξηση της απασχόλησης. Στα επόμενα 20- 30 χρόνια, προσθέτει, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες θα παρουσιάσουν κάμψη στην απασχόληση, απλώς επειδή δεν θα έχουν επαρκή πληθυσμό.

Ο εργαζόμενος πληθυσμός σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία, προβλέπει ο οικονομολόγος, θα συρρικνώνεται με ρυθμούς 0,5- 1% στις δεκαετίες του 2010 και 2020. Προκειμένου να υπάρξει για αυτές οικονομική ανάπτυξη, θα πρέπει οι ρυθμοί ανάπτυξης της παραγωγικότητας να ”τρέχουν” με πάνω από 1% ανά έτος.

Στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, ο ρυθμός ανάπτυξης της παραγωγικότητας των οικονομιών αυτών κυμαίνονταν στο 3,4 και 5%. Εξετάζοντας λύσεις για πιθανή διέξοδο από το πρόβλημα, ο κ. Congdon, δεν διστάζει να προτείνει σημαντικές θεσμικές αλλαγές, όπως η θεσμοθέτηση κινήτρων για αύξηση της απασχόλησης ή η ενίσχυση της οικονομικής μετανάστευσης.

Ο ίδιος κατονομάζει ως γενικότερο πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτό που χαρακτηρίζει ”υπερρύθμιση” και ”υπερφορολόγηση”, ενώ προσθέτει ότι οι προκλήσεις είναι πολλές αν η Ευρώπη θέλει να διατηρήσει την δυναμική της.

Ο επιφανής οικονομολόγος σχετίζει τους κινδύνους της μειωμένης παραγωγικότητας με το χαμηλό αριθμό γεννήσεων. Προχωρώντας στην αναζήτηση τρόπων ”θεραπείας” του προβλήματος αυτού, αναφέρεται στις πιθανές ”δεξαμενές” εργατικού δυναμικού. Οι χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης, επισημαίνει, αν και ήδη προμηθεύουν με έναν σημαντικό αριθμό οικονομικών μεταναστών την ευρωπαϊκή αγορά δεν βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση από δημογραφικής άποψης.

Χώρες με ικανοποιητικούς ρυθμούς γεννήσεων, τονίζει, είναι αυτές της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, των οποίων όμως η άφιξη του πληθυσμού στην Ευρώπη προκαλεί ”εθνολογικές και κοινωνικό- θρησκευτικές περιπλοκές που δεν άπτονται της οικονομολογίας”.

Ο κ. Congdon αποδίδει εμμέσως μερίδιο ευθύνης για την υπογεννητικότητα στην ευρεία συμμετοχή των γυναικών στην παραγωγή. Για το μέλλον, αν δεν υπάρξουν σημαντικές κοινωνικές αλλαγές, η μόνη λύση κατά τον Βρετανό οικονομολόγο, είναι οι γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να γεννούν ξανά δύο παιδιά.

Όπως όμως παραδέχεται ο ίδιος, ένα τέτοιο σχέδιο δεν είναι ”χωρίς περιπλοκές”, αφού ίσως να σημάνει την μείωση της συνολικής παραγωγής και τη συνεπόμενη μείωση της απασχόλησης.

Σήμερα, προσθέτει, στην Γαλλία και τη Μ. Βρετανία κάθε γυναίκα γεννά 1,7 παιδιά, στην Γερμανία 1,4, ενώ στην Ιταλία και την Ισπανία 1,1 και 1,2, αντίστοιχα.