του Γιώργου Μαντέλα

Η μετοχική σχέση που συνδέει το τρίγωνο Εμπορικής – Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου – Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων είναι τελικώς πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ’ όσο φαίνεται. Κι αυτό γιατί τα ενδεχόμενα οφέλη, στα οποία αποσκοπεί το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, είναι πολλά.

Ως γνωστόν, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων έχει στείλει στη διοίκηση της Credit Agricole επιστολή με την οποία της ζητεί να εκφράσει ενδιαφέρον για το ποσοστό της Εμπορικής (περίπου 3%) που έχει στο χαρτοφυλάκιό του. Η ”γενεσιουργός αιτία” αυτής της πρωτοβουλίας θα πρέπει να αναζητηθεί στη συνάντηση που είχε ο Ν. Χριστοδουλάκης με κορυφαία στελέχη της γαλλικής τράπεζας τον περασμένο Ιανουάριο. Αμέσως μετά, στη διοίκηση του Τ.Π.&Δ. δόθηκε εντολή να ”χαρτογραφήσει” τις συμμετοχές της κι ενάμιση μήνα μετά εστάλη και η επιστολή στο Παρίσι.

Τα σχέδια του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών για το συγκεκριμένο Ταμείο είναι πολλά. Ενα από αυτά προβλέπει τη δημιουργία θυγατρικών εταιριών, που θα δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χρηματοοικονομικό χώρο. Ενα άλλο, πιο ”προχωρημένο” σχέδιο θέλει την εξασφάλιση άδειας τραπεζικής εταιρίας από το Τ.Π.&Δ. Ο,τι κι αν επιλεγεί, γεγονός αποτελεί ότι το μέλλον του θα είναι διαφορετικό, σε σχέση με αυτά που γνωρίζουμε σήμερα ως προς τη μορφή και τη λειτουργία του.

Το ίδιο ισχύει σε ό,τι αφορά και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το οποίο έχει επίσης στο χαρτοφυλάκιό του σημαντικό ”πακέτο” μετοχών της Εμπορικής (περίπου 9%), για το οποίο επίσης η Credit Agricole διατηρεί το προνόμιο πρώτης άρνησης. Οπως είπε πρόσφατα ο κ. Χριστοδουλάκης, ”το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο θα μετατραπεί σε Ανώνυμη Εταιρία και θα μετοχοποιηθεί”.

Ομως, για τη συγκεκριμένη περίπτωση εξετάζεται και μία άλλη εκδοχή. Τι προβλέπει; Τη μετατροπή του Τ.Τ. σε τράπεζα, καθώς διαθέτει όλα τα απαραίτητα προσόντα (π.χ. καθαρή θέση), αλλά και την παράλληλη ”διοχέτευση” των συμμετοχών του στο Δημόσιο. Από τις υπεραξίες που θα δημιουργηθούν κατ’ αυτό τον τρόπο, το Δημόσιο θα βγει πολλαπλά ωφελημένο, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που το έχει πολύ ανάγκη.

Εφόσον το σχέδιο αυτό υιοθετηθεί, θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για ”σπάσιμο” του οργανισμού στα δύο, αφού ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται. Βεβαίως όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά ενδεχόμενα, τα οποία προς το παρόν εξετάζονται. Η υλοποίησή τους χαρακτηρίζεται από σημαντικό βαθμό δυσκολίας, αφού, για παράδειγμα, η διοίκηση του Τ.Τ. αλλά και το εποπτεύον υπουργείο Μεταφορών δεν θέλουν ”ούτε να τα ακούν”.