Ενα βήμα προς τη δημιουργία κοινού ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου που θα διέπει τη λειτουργία των κεφαλαιαγορών αποτελεί η υιοθέτηση των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων (ΔΛΠ) στην Ελλάδα από 1/1/2003, ένα ζήτημα που απασχόλησε προς το τέλος της εβδομάδας τους εγχώριους φορείς.

Ωστόσο, ο δρόμος προς την πραγματική ενοποίηση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι ακόμη μακρύς, αφού προϋποθέτει τη ριζική αναδιάρθρωση της υφιστάμενης δομής, όχι μόνο σε κεντρικό επίπεδο (ήτοι στις Βρυξέλλες), αλλά πολύ περισσότερο σε επίπεδο επιμέρους χωρών-κρατών.

Κατά την ερχόμενη σύνοδό του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στη Βαρκελώνη, που θα πραγματοποιηθεί κατά το τριήμερο 14-16 Μαρτίου, το θέμα της διαμόρφωσης μιας ενιαίας χρηματοπιστωτικής αγοράς στην Ε.Ε., τίθεται για πρώτη φορά εδώ και μια δεκαετία στο ”προσκήνιο”, αφου θα εξετασθούν διάφορες ”ευαίσθητες” παράμετροι ως προς την υλοποίηση αυτού του σκοπού.

Εν τούτοις, η ουσιώδης ενοποίηση της χρηματοπιστωτικής αγοράς προϋποθέτει, εξ’ ορισμού, και την ενοποίηση των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων, εγχείρημα που κάθε άλλο παρά εύκολο φαντάζει.

Κι αυτό γιατί πέραν του ελέγχου που διατηρούν σε αυτά ιδιωτικοί φορείς (το Deutsche Boerse – Γερμανία, και το OM Group – Σουηδία, αποτελούν εταιρίες ιδιωτικών συμφερόντων και δη εισηγμένες επιχειρήσεις), η δημιουργία ενός κοινού νομοθετικού πλαισίου προϋποθέτει την εναρμόνιση όλων των επιμέρους νομοθεσιών που διέπουν αυτή τη στιγμή τη λειτουργία των ”εθνικών” χρηματιστηρίων.

Μέλη της νομικής κοινότητας αλλά και στελέχη επενδυτικών οργανισμών επισημαίνουν ότι ο πακτωλός νομοθετικών ρυθμίσεων που συνεπάγεται η προσπάθεια αυτή θα δημιουργήσει σημαντική σύγχυση.

Ταυτόχρονα, τονίζεται ότι η ενοποίηση προϋποθέτει και τη τελική ”διευθέτηση” των διαφορών σε επίπεδο φορολογικής νομοθεσίας. Και αυτό γιατί σε κάποιες χρηματιστηριακές αγορές, δίνονται φορολογικά κίνητρα με σκοπό τη προσέλκυση κεφαλαίων από την αλλοδαπή (off-shores και ξένοι θεσμικοί), κίνητρα που θα πρέπει ή να εξαλειφθούν ή στον αντίποδα να υιοθετηθούν από όλα τα μέλη.

Με δεδομένη τη πρόθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να ενοποιήσει τη χρηματοπιστωτική αγορά έως τα τέλη του 2005, εκφράζονται φόβοι ότι η προετοιμασία για κάτι τέτοιο είναι ακόμη ”ελλιπής”, την ίδια ώρα που εκκρεμούν σημαντικά ζητήματα, με βασικό το γεγονός ότι στην Ε.Ε. υπάρχουν ακόμη τρεις χώρες, εκ των οποίων η μία είναι η Βρετανία (με το Χρηματιστήριο του Λονδίνου να αποτελεί τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή χρηματιστηριακή αγορά) που δεν έχουν υιοθετήσει το ευρώ.