Οι παρατεταμένες αρνητικές συνθήκες που επικρατούν στις οικονομίας, αλλά και στις διεθνείς αγορές, οδήγησαν ουκ ολίγα εταιρικά σχήματα να σκεφτούν μαζί με τον περιορισμό του κόστους και την πιθανότητα συγχώνευσης ή πώλησης ενεργητικού.

Τα τελευταία χρόνια, παρατηρούν σε σχετικό τους άρθρο οι Financial Times, οι εταιρίες μεσαίας και μικρής κεφαλαιοποίησης κατέλαβαν την ”κεντρική θέση” στη σκηνή των ευρωπαϊκών απορροφήσεων και συγχωνεύσεων, εκτοπίζοντας από εκεί τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Γηραιάς ηπείρου.

Τα 10 μεγαλύτερα deals, αναφέρουν οι FT, αποτέλεσαν το 2002 το 14% της παγκόσμιας δραστηριότητας συγχωνεύσεων και απορροφήσεων. Το ποσοστό αυτό, το 1998, ήταν στο 24%.

Αναλυτές εκτιμούν ότι δύο είναι οι κύριες αιτίες της μεταστροφής αυτής προς τις μεσαίου μεγέθους συμφωνίες. Πρώτον, η τάση των μεγάλων (και υπερχρεωμένων) ευρωπαϊκών εταιριών να επικεντρωθούν στις βασικές τους δραστηριότητες (core business), πουλώντας περιφερειακές επενδύσεις, στις οποίες είχαν προχωρήσει την εποχή των ”παχιών αγελάδων” της τριετίας 1998- 2001.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα επιχειρήσεων- κολοσσών, όπως η France Telecom, η Vivendi και Deutsche Telekom, οι οποίες έχουν το τελευταίο έτος επιδοθεί σε... ”κυνήγι αγοραστών”.

Ως δεύτερος λόγος προβάλει η ”ανάληψη δράσης” από τις εταιρίες διαχείρισης ιδιωτικών κεφαλαίων (private equity firms), οι οποίες, τονίζει βρετανός αναλυτής, είναι ίσως οι μόνες που μετά από τρία χρόνια χρηματιστηριακής απαξίωσης έχουν ρευστό. Λόγω εξάλλου του αυξημένου ρίσκου που την εποχή αυτή ενέχει οποιαδήποτε επένδυση προτιμώνται οι μικρότερες και φθηνότερες εταιρίες.

Σε άλλο τους δημοσίευμα, οι FT εστιάζουν στο ιδιαίτερο εταιρικό καθεστώς που επικρατεί στην ηπειρωτική Ευρώπη (αυτό των ”οικογενειακών επιχειρήσεων”) και στο πως αυτό συνδέεται με τα επιχειρηματικά deals.

Η οικογενειακή επιχείρηση που... παρεπιδημεί κυρίως στη Γερμανία, δέχτηκε πρόσφατα σημαντική πίεση, παρατηρεί το έγκυρο οικονομικό φύλλο. Η προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης ανάγκασαν τις επιχειρήσεις αυτές να αναζητήσουν κεφάλαια στις χρηματιστηριακές αγορές, χάνοντας έτσι υπολογίσιμο μέρος της επιρροής τους στη διοίκηση.

Αν και η εικόνα τώρα έχει μεταβληθεί, δεν είναι λίγες οι μικρομεσαίες εταιρίες της ηπειρωτικής Ευρώπης που περιμένουν στην ουρά για την εισαγωγή τους στα χρηματιστήρια.

Αυτές και άλλες που ήδη διαπραγματεύονται στα ταμπλό έγιναν τους πρόσφατους μήνες στόχοι αμερικανικών κυρίως εταιριών private equity, όπως είναι η Carlyle Group και η Texas Pacific Group.

Αναλυτές δίνουν προσοχή στην τάση αυτή, η οποία όπως εκτιμούν, θα επιταθεί- τουλάχιστον για όσο τα χρηματιστήρια δεν επιστρέφουν αποδόσεις ικανές να ”πάρουν τα σκήπτρα της ρευστότητας” από τα υπερατλαντικά επενδυτικά σχήματα.