”Δεν επιθυμούμε την πολιορκία της Βαγδάτης. Ελπίζουμε πως το ιρακινό καθεστώς θα κατανοήσει πως μόλις ξεκινήσει η πολιορκία της, αυτό σημαίνει πως ήγγικεν η ώρα της παράδοσης, θα πρέπει να εγκαταλείψει το παιχνίδι και να ανοίξει τον δρόμο σε νέα πρόσωπα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της χώρας”.

Οι δηλώσεις ανήκουν στον Κόλιν Πάουελ και δημοσιεύονται στην αραβική εφημερίδα Αλ Χαγιάτ. Βέβαια, μπορεί ο Πάουελ να δηλώνει πως οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν την πολιορκία της Βαγδάτης, ωστόσο, πως σχεδιάζουν οι σύμμαχοι να εισέλθουν στην πόλη;

Οσον αφορά στο στρατιωτικό σκέλος των επιχειρήσεων, αν και αυτές δεν ανταποκρίθηκαν στους αρχικούς σχεδιασμούς των επιτελών, η προσέγγιση προς τη Βαγδάτη, πραγματοποιήθηκε τελικώς δίχως ουσιαστική αντίσταση.

Οι συγκρούσεις όμως σε αστικό περιβάλλον διαφέρουν πολύ από το ανοικτό πεδίο της ερήμου, που η τεχνολογική υπεροχή των συμμάχων είναι συντριπτική και αδιαμφισβήτητη.

Όπως εκτιμούν ειδικοί αναλυτές και αμερικανικά think tanks, για την πλήρη εισβολή στη Βαγδάτη θα απαιτηθούν περίπου 3 – 4 μεραρχίες, δίχως όμως να μπορεί κανείς να εγγυηθεί το τελικό αποτέλεσμα σχετικά με το τίμημα της νίκης.

Οι παραπάνω αναλύσεις ακυρώνονται αν ο Σαντάμ φονευτεί, πράξη που ίσως να επιχειρήσουν πριν την όποια εισβολή ειδικές δυνάμεις.

Στην περίπτωση που κάτι ανάλογο δε πραγματοποιηθεί και με βάση προηγούμενες εμπειρίες, του κυρίου όγκου εισβολής θα προπορεύονται στρατιώτες ειδικών δυνάμεων, οι οποίες θα διενεργούν αναγνωριστικές επιχειρήσεις.

Κατόπιν, η κύρια δύναμη εισβολής θα επιχειρήσει να κινηθεί από τις μεγάλες οδικές αρτηρίες οι οποίες θα προσφέρουν ικανό πεδίο παρατήρησης, περιορισμό της πιθανότητας εγκλωβισμού δυνάμεων από εχθρική ενέργεια και ταχύτερη δυνατότητα αντιδράσεων.

Για ”ιδιατερότητα” της αστικής αυτής μάχης κάνουν εξάλλου λόγο αναλυτές του δυτικού τύπου, αφού υπενθυμίζουν τη γεωγραφική ιδιομορφία της ιρακινής πρωτεύουσας με τον ποταμό Τίγρη να τη διασχίζει δαιδαλωδώς σχηματίζοντας ”θύλακες ξηράς” περικυκλωμένους από τα νερά του ποταμού.

Αυτό, τονίζεται είναι πολύ πιθανό να απαιτήσει ακόμα και τη χρήση αμφίβιων μέσων (μικρές άκατοι, ευέλικτες τορπιλάκατοι, κλπ) ώστε να περικυκλωθούν μονάδες του ιρακινού στρατού που πιθανόν θα ”οχυρωθούν” σε τέτοιες περιοχές, αναμένοντας τις συμμαχικές δυνάμεις μόνο ”ανφάς”.

Η ανάμιξη τέτοιων πλεούμενων θα περιπλέξει τις επιχειρήσεις, καταλήγουν, καθώς όπως και στην περίπτωση των αρμάτων και των ελικοπτέρων, αυτά ”θα είναι εύκολος στόχος για τα αντιαρματικά πυρά των υπερασπιστών”.

Κύριος στόχος των δυτικών δυνάμεων θα είναι η δημιουργία συνεχόμενων ”ζωνών ασφαλείας”, καταλαμβάνοντας και ασφαλίζοντας τμηματικά τα κυριότερα κομμάτια της πόλης, με τελικό σκοπό να φονεύσουν το Σαντάμ και τους υπόλοιπους ηγέτες του καθεστώτος ή/ και να καταλάβουν το μεγαλύτερο τμήμα της Βαγδάτης.

Συμμάχους σε αυτή την προσπάθεια θα έχουν την αεροπορική υπεροχή που διαθέτουν, αν και όπως τονίζεται σχετικώς, στις μάχες πόλεων οι βομβαρδισμοί δεν οδηγούν πάντοτε στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, ενώ αυξάνουν κατακόρυφα τις παράπλευρες απώλειες...

Οι Ιρακινές επίλεκτες δυνάμεις διαθέτουν ικανό αριθμό βαρέων όπλων (κυρίως αντιαρματικά και νάρκες) ώστε να καταστρέψουν ή να ακινητοποιήσουν από κοντινή απόσταση τα πιο εξελιγμένα τεθωρισμένα οχήματα ή τα πιο θωρακισμένα ελικόπτερα και να σκορπίσουν τον όλεθρο μεταξύ των εχθρικών πεζών.

Παράλληλα, και αυτό αποτελεί τον εφιάλτη του κάθε επιτιθέμενου, οι αμερικανικές δυνάμεις θα πρέπει να εμπλακούν σε μάχες πόρτα με πόρτα στις οποίες τον πρώτο λόγο έχει πάντοτε ο πεζός στρατιώτης.

Παραστατική είναι η περιγραφή του MSNBC το οποίο τονίζει ότι κάθε κτίριο θα μετατραπεί σε ένα μικρό φρούριο, από κάθε παράθυρο θα ακούγονται πυροβολισμοί, κάθε ταράτσα θα κρύβει μια ”μικρή έκπληξη”, ομάδες Ιρακινών θα είναι ικανές να δημιουργήσουν τα σημαντικότερα προβλήματα με καταδρομικού τύπου επιχειρήσεις, ενώ κτίρια μπορεί να αλλάζουν χέρια ανά πάσα στιγμή.

Σημαντικό πρόβλημα θα αποτελέσει ο διαχωρισμός των αμάχων από τους εμπόλεμους, ιδιαίτερα αν πραγματοποιηθούν επιθέσεις αυτοκτονίας.

Ιρακινοί στρατιώτες θα ”μεταμφιέζονται” σε αμάχους σκορπώντας τον τρόμο, ενώ δεν θα πρέπει να αποκλείεται η χρησιμοποίησή τους ως ανθρώπινης ασπίδας.

Αναφορικά με τον συνολικό αριθμό των ένοπλων θυμάτων εισβολής, προηγούμενες εμπειρίες, επισημαίνει το Ινστιτούτο μελετών IISS, έχουν δείξει ότι τουλάχιστον ένας στους τρεις θα φονευτεί στο πεδίο της μάχης.

Παράλληλα, εφιαλτικό παραμένει το σενάριο, επισημαίνουν οι NY Times, της χρήσης χημικών όπλων εναντίον των εισβολέων, δεδομένο που θα ανεβάσει τον αριθμό των απωλειών τουλάχιστον στο 50%.

Αναφορικά με τη χρήση των χημικών όπλων είναι πιθανή μια δημιουργία νεκρής ζώνης μεταξύ της Βαγδάτης και των αγγλοσαξονικών δυνάμεων, με την χρήση αερίων μουστάρδας ή του υψηλής τοξικότητας αερίου VX.

Ενα άλλο σενάριο που αναφέρουν οι ΝΥ Τimes, είναι να αφήσουν ορισμένα τμήματα των Αμερικανών να εισβάλλουν στη Βαγδάτη και κατόπιν να ”βομβαρδίσουν” τα μετόπισθεν με χημικά, αποκόπτοντας ουσιαστικά τις προπορευόμενες δυνάμεις.

Βέβαια, όπως επισημαίνεται σχετικώς και οι ΗΠΑ έχουν τρόπο να απαντήσουν, καθώς το σενάριο αντιμετώπισης χημικού πολέμου βρίσκεται στους σχεδιασμούς των επιτελών.

Αξίζει ακόμα να παρατεθεί ένα σενάριο εξίσου πιθανό με την ”μητέρα των μαχών” και συγκεκριμένα η αποφυγή της εισβολής και η πολιορκία της Βαγδάτης.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι αγγλοσαξονικές δυνάμεις θα κυκλώσουν την Βαγδάτη, η οποία θα παραμείνει δίχως νερό και στο σκοτάδι, διεξάγοντας παράλληλα βομβαρδισμούς και επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου, ρίπτοντας προπαγανδιστικά φυλλάδια.

Αρης Δαμουλάκης