Όσοι με νόημα ισχυρίζονταν ότι ”οι εν Γαλλία ιδιωτικοποιήσεις περνούν από την κάλπη”, φαίνεται να ήξεραν τι έλεγαν. Αυτό τουλάχιστον φανερώνει η απόφαση της Γαλλικής κυβέρνησης να επιταχύνει τις διαδικασίες μετοχοποίησης των ενεργειακών εταιριών κοινής ωφελείας Electricite de France και Gaz de France, λίγες εβδομάδες μετά την (”αναγκαστική”) ψήφο προτίμησης στο δεξιό πολιτικό, Ζ. Σιράκ.

Έτσι λοιπόν, το γαλλικό δημόσιο διάλεξε τέσσερις συνολικά τράπεζες ως σύμβουλους της (μερικής) ιδιωτικοποίησης των κρατικών ”φιλέτων”, που θα γίνει μέσω της δημόσιας εγγραφής τους: Τις Morgan Stanley και Credit Lyonnais για την EdF και τις Credit Agricole Indosuez και Lazard για την GdF. Παράλληλα, άφησε να κυκλοφορήσει η φήμη, ότι επιθυμεί, η δημόσια εγγραφή των εταιριών να ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια.

Το εμπόδιο που συναντούσε η μέχρι πρότινος σοσιαλιστική κυβέρνηση Ζοσπέν κληρονομήθηκε ως ”πονοκέφαλος” και στον κ. Σιράκ και δεν είναι άλλο από τις αντιδράσεις των πανίσχυρων συνδικάτων. Αυτές μάλιστα, προβλέπεται να καθυστερήσουν την υλοποίηση των πρόσφατων εξαγγελιών από 1 ½ ως 2 ½ χρόνια! Ενδεικτική είναι η δημόσια ανακοίνωση των συνδικαλιστικών οργάνων ότι ”δεν ζητήθηκε επαρκώς η συμμετοχή” τους στα διάφορα στάδια της ιδιωτικοποίησης, χωρίς αυτά να έχουν ακόμη προχωρήσει πέραν της φάσης εύρεσης συμβούλου!

Η επίσπευση της απεμπλοκής του γαλλικού δημοσίου από τις παραπάνω εταιρίες φαίνεται απαραίτητη. Όχι τόσο για τα μεγάλα ποσά που αυτές απαιτούν από τον προϋπολογισμό, όσο για να αποκτήσουν ελευθερία κινήσεων στις επενδύσεις τους του εξωτερικού, αλλά, κυρίως, για να συνταχθεί η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης με τη συμφωνημένη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.

Εξάλλου, οι προοπτικές ανάπτυξης για τους κολοσσούς της ευρωπαϊκής ενέργειας περιορίζονται από τα πλαίσια της εγχώριας αγοράς. Χαρακτηριστικό είναι ότι πρόσφατα, η EdF, η μεγαλύτερη ενεργειακή της Γηραιάς Ηπείρου, εμποδίστηκε από την ίδια τη δυσκίνητη δομή της να πραγματοποιήσει τα επενδυτικά της σχέδια σε Ιταλία και Ισπανία. Και ενώ αυτό προβληματίζει τη διοίκηση των εταιριών κοινής ωφελείας, τα πράγματα μάλλον θα γίνουν δυσκολότερα για τους παροικούντες τους… Παρισίους, όπως τουλάχιστον εκτιμά ο J. M. Chevalier, πρόεδρος του κέντρου Ευρωπαϊκής ενέργειας, που λειτουργεί στα πλαίσια του Cambridge Energy Research.

Το Νοέμβριο συνεδριάζει το συμβούλιο υπουργών ενέργειας της Ε.Ε. και η πίεση από τους γερμανούς εταίρους θα είναι αυξημένη. ”Κανείς δεν θα είναι ευχαριστημένος να δει τους Γάλλους να παραμένουν ουραγοί στο άνοιγμα των αγορών” επισημαίνει βρετανός κυβερνητικός παρατηρητής.

Ο γάλλος υπουργός οικονομίας, Francis Mer, θα πρέπει να συνεχίσει να κινείται σε δύο μέτωπα, κάτι που φανερώνει και η πρακτική της μη ανακοίνωσης του ακριβούς ποσοστού που θα παραμείνει κρατικοδίαιτο, αλλά ούτε και της ημερομηνίας εκκίνησης των διαδικασιών. ”Δίκοπο μαχαίρι” ίσως αποτελέσει για το απώτερο μέλλον, η δέσμευση του υπουργού ότι το δημόσιο θα παραμείνει κάτοχος του 51% και στις δύο εταρίες, προκειμένου να υπάρξει ένα ακόμη διαπραγμετευτικό χαρτί στις συζητήσεις με τους εργαζόμενους. Παράγοντες του διεθνούς ρεπορτάζ εκτιμούν, πως η κυβέρνηση θα φροντίσει να δεχτεί στους επόμενους μήνες τα σημαντικότερα πυρά των συνδικαλιστών, ώστε να διατηρήσει τη μέγιστη δυνατή απόσταση από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Κρίσιμο φαντάζει τώρα το ερώτημα κατά πόσον τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι ”χαμένα χρόνια” για τις γαλλικές εταιρίες, μια και κατά τη διάρκειά τους, οι εξελίξεις στην κατάργηση των εθνικών στεγανών αναμένονται (και απαιτούνται) ραγδαίες. Δεν είναι μικρή άλλωστε η μερίδα του γαλλικού τύπου που επισημαίνει τον κίνδυνο τα ”φραντσέζικα πουλέν” να μείνουν εκτός νυμφώνα, καθώς όταν κοπάσουν οι συνδικαλιστικές κορώνες, η ”τράπουλα θα έχει ήδη μοιραστεί”.

Δ. Γλ.