Τι θα κρίνει τη μάχη κατά της ευρωπαϊκής λιτότητας

Τελικά όλα δείχνουν ότι το μήνυμα των ευρωεκλογών για εγκατάλειψη των πολιτικών λιτότητας, ούτε συγκίνησε αλλά ούτε ανησύχησε το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.

Η αλήθεια είναι ότι η ψυχρή γλώσσα των αριθμών παρέχει τόσο στην κυρία Μέρκελ, όσο και στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, ένα ισχυρό άλλοθι για να μην εγκαταλείψουν το πλαίσιο της πολιτικής που ακολούθησαν για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Σύμφωνα λοιπόν με τους αριθμούς, οι φιλοευρωπαίοι κατάφεραν να κερδίσουν περισσότερα από τα τρία τέταρτα των εδρών στο ευρωκοινοβούλιο, το μόνο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εκλέγεται άμεσα από τους πολίτες.

Μόνο τυχαίο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός, ότι την επαύριο των ευρωεκλογών, όταν οι ηγέτες δύο μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, της Γαλλίας και της Ιταλίας, δήλωναν ότι θα πρέπει να η ΕΕ να γίνει "πιο ευαίσθητη", ο γερμανός υπ. Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνέντευξή του προς το περιοδικό Focus, έστελνε το μήνυμα ότι η πολιτική των μεταρρυθμίσεων και της λιτότητας θα πρέπει να συνεχιστεί: "πρέπει να δείχνουμε μεγάλη κατανόηση. Εντούτοις δε γίνεται διαφορετικά", είχε απαντήσει χαρακτηριστικά.

Σίγουρα το τοπίο θα ξεκαθαρίσει στη σύνοδο κορυφής στις 26-27 Ιουνίου, όπου οι ευρωπαίοι ηγέτες θα καθορίσουν τις προτεραιότητες τους για τα επόμενα χρόνια.

Όμως η γερμανίδα καγκελάριος δεν φαίνεται διατεθειμένη να υποχωρήσει από τις θέσεις της, παρά το γεγονός ότι παραδέχεται ότι η «η ευρωπαϊκή δημοσιονομική κρίση δεν έχει ξεπεραστεί πλήρως». Στέλνοντας ένα μήνυμα η κυρία Μέρκελ ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί μία αλλαγή πλεύσης:«Είναι σημαντικό να συζητηθεί εντός της ΕΕ ποιες θα είναι οι προτεραιότητες των επομένων πέντε ετών. Η πολιτική είναι υποχρεωμένη να συμβάλει στην υπέρβαση της κρίσης, συνεχίζοντας την πορεία των μεταρρυθμίσεων», δήλωσε η Άγκελα Μέρκελ, μετά το πέρας της συνάντησής της με τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι.

Η προσπάθεια της στη σύνοδο κορυφής, δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο ήταν τα προηγούμενα χρόνια, καθώς η Άγκελα Μέρκελ θα αντιμετωπίσει ισχυρές εσωτερικές και εξωτερικές αντιδράσεις. Η κόντρα άλλωστε που υπάρχει για την εκλογή του προέδρου της Κομισιόν, συνιστά ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η καγκελάριος. Παρόλα αυτά είναι απίθανο να προχωρήσει σε οποιαδήποτε παραχώρηση στο θέμα της οικονομικής πολιτικής.

Μάλιστα, δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που θεωρούν ότι η γερμανίδα πολιτικός θα επιλέξει να επιτεθεί στους δύο κατεξοχήν υποστηρικτές της "εγκατάλειψης της λιτότητας". Στη Γερμανία επικρατεί η άποψη, ότι η Άγκελα Μέρκελ θα πρέπει να ασκήσει ισχυρές πιέσεις στη Γαλλία και την Ιταλία προκειμένου αυτές να προωθήσουν γενναίες μεταρρυθμίσεις.

Από εκεί και πέρα το ζητούμενο είναι αν οι κ.κ. Ολάντ και Ρέντσι θα υποχωρήσουν και τί ανταλλάγματα θα εξασφαλίσουν για την υποχώρηση αυτή. Το σίγουρο είναι ότι και οι δύο τους έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ισχυρό εσωτερικό μέτωπο, το οποίο έχει ήδη δημιουργήσει προβλήματα στον Γάλλο πρόεδρο.

Ο πραγματικός αντίπαλος της κυρίας Μέρκελ θα είναι ο Ιταλός πρωθυπουργός. Ο Ρέντσι θα πρέπει να πείσει τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ - τη μεγαλύτερη υπέρμαχο του δημοσιονομικού συμφώνου - ότι η Ιταλία χρειάζεται κάποιο άμεσο οικονομικό περιθώριο αναπνοής (αρκετό για να του επιτρέψει να περάσει κάποια βραχυπρόθεσμα μέτρα τόνωσης της οικονομίας), αν πρόκειται να έχει κάποια πιθανότητα να περάσει σημαντικές διαρθρωτικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Η καλύτερη ευκαιρία του για να διατυπώσει αυτό το επιχείρημα θα ξεκινήσει αυτό το καλοκαίρι, όταν η Ιταλία ξεκινά την εξάμηνη προεδρία της στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Αν η Μέρκελ αντισταθεί στις εκκλήσεις του ιταλού συναδέλφου της, τότε ο κύριος Ρέντσι δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να επιτεθεί δημοσίως εναντίον τής Μέρκελ και της ηγεσίας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ιταλοί αναλυτές λένε, ότι ο 39χρονος πρωθυπουργός δεν υπήρξε ποτέ ένας πολιτικός που απέφευγε το ρίσκο και δεν θα διστάσει να αμφισβητήσει την de facto ηγεσία τής Μέρκελ επί της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην περίπτωση αυτή, είναι πιθανόν ότι θα προσπαθήσει να την παρακάμψει, με το να κινητοποιήσει το εσωτερικό της χώρας υπέρ των πολιτικών που είναι αντίθετες στην λιτότητα και προσπαθώντας να οικοδομήσει έναν διεθνή συνασπισμό που θα πιέσει για οικονομικές πολιτικές υπέρ της ανάπτυξης. Μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, θα μπορούσε να αναγκάσει την Μέρκελ να έλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Από την άλλη πλευρά, η γερμανίδα καγκελάριος έχει τον δικό της ...ιταλό. Τον ευρωπαίο κεντρικό τραπεζίτη, τον Μάριο Ντράγκι, με τον οποίο αναμένεται να έχουν κοινή θέση στο συμβούλιο κορυφής. Ήδη, ο κ. Ντράγκι με τα μέτρα που ανακοίνωσε πρόσφατα, έκανε στην γερμανίδα καγκελάριο το μεγαλύτερο δώρο: Της διασφάλισε χρόνο για να ελιχθεί...

Πηγή: Premium.paratiritis.gr