Το δράμα της Εμπορικής!

Πόσο αξίζει σήμερα η Εμπορική; Όσο λέει τώρα το ταμπλό; Όσο θα μας δείξουν τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα; Ή μήπως ανάλογα με την τιμή της... ”ενδεχόμενης” μεγάλης αύξησης; Όσοι θέλουν να τη μετατρέψουν σε... πίνακα ζωγραφικής, με καθαρά υποκειμενική αξία, ας ξέρουν ότι το να ”παίζουν” με μία τόσο μεγάλη τράπεζα και το μέλλον της είναι σαν να παίζουν με τη φωτιά!

Δημοσιεύθηκε: 22 Ιουνίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Πόσο αξίζει σήμερα η Εμπορική; Όσο λέει το ταμπλό, είναι μία απάντηση. Όσο θα μας δείξουν τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, είναι μία άλλη. Ανάλογα με την τιμή στην οποία θα γίνει η ”ενδεχόμενη” αύξηση, είναι μια τρίτη, που λαμβάνει υπ’ όψιν της και την πιθανότητα να κρίνει την τιμή ο υποψήφιος -εδώ και καιρό- αγοραστής απ’ τη Γαλλία.

Εμείς πάντως δεν μπορούμε να δεχτούμε εκείνο που έλεγαν παλιότερα για τη μετοχή της Εθνικής. Ότι είναι σαν έναν πίνακα ζωγραφικής, η αξία του οποίου είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση. Κι όσοι ”παίζουν” αυτή τη στιγμή με μία τόσο μεγάλη τράπεζα και το μέλλον της, καλό είναι να ξέρουν ότι παίζουν με τη φωτιά...

Όταν ο κ. Προβόπουλος αναλάμβανε την Εμπορική Τράπεζα, δεν μπορούσε να ξέρει περί τίνος ακριβώς επρόκειτο. Και πώς να ξέρει όταν μεταξύ άλλων και η περιβόητη πλέον συμφωνία με την Credit Agricole ήταν (και παραμένει) επτασφράγιστο μυστικό.

Ούτε κι εμείς γνωρίζαμε, μέχρι πρόσφατα, όταν ο κ. Αλογοσκούφης αναφέρθηκε ανοικτά στη δυσμενή κατάσταση της τράπεζας. Εμείς πιστεύουμε τις ”αρμόδιες αρχές”.

Πριν από τις δηλώσεις του κ. Αλογοσκούφη είχαμε μείνει στις διαβεβαιώσεις του κ. Στουρνάρα ότι η Εμπορική είναι μία τράπεζα η μετοχή της οποίας αξίζει οπωσδήποτε 18 ευρώ. Πιστέψαμε, επίσης, στις εκτιμήσεις των ξένων οίκων, βάσει των οποίων η τιμή-στόχος της μετοχής της Εμπορικής θα μπορούσαν να είναι και τα 30 ευρώ.

Τώρα τα πράγματα δείχνουν εντελώς διαφορετικά, καθώς φημολογείται πλέον ευρέως (και με βάσιμη αιτία) ότι η επίλυση των προβλημάτων της θα απαιτήσει μια πολύ μεγάλη αύξηση κεφαλαίων, που σίγουρα δεν θα γίνει στις τιμές που βλέπαμε εδώ και αρκετό καιρό στο ”ταμπλό”, αλλά πολύ χαμηλότερα.

Με όλα αυτά έχουμε μπερδευτεί. Κι εύλογα μας δημιουργείται η απορία: Αν ο κ. Αλογοσκούφης δεν μας είπε την αλήθεια, ότι η Εμπορική κινδυνεύει με κατάρρευση, γιατί δεν τον διέψευσαν οι εργαζόμενοι;

Μόνο στον δημόσιο τομέα παρατηρείται το μοναδικό αυτό φαινόμενο: Η Επιχείρηση να καταρρέει και οι εργαζόμενοι να εμμένουν στα ”κεκτημένα” τους.

Δηλαδή, παλικάρια, αν αύριο δεν υπάρχει Εμπορική Τράπεζα κι εσείς βρεθείτε στον δρόμο, ποιο θα είναι το κεκτημένο σας; Ή μήπως ελπίζεται ότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα σας φέρνουμε πορτοκαλάδες στα αντίσκηνα;

Η ελληνική κοινωνία έχει κουραστεί από όλες αυτές τις καταστάσεις. Και απαιτεί να μάθει όλη την αλήθεια και τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν. Στην προκειμένη περίπτωση, της Εμπορικής, ποιες είναι οι λύσεις;

Κι αν εμείς, οι Ελληνες φορολογούμενοι, βάλουμε τα λεφτά μας σε μία αύξηση κεφαλαίου, τι εγγυήσεις έχουμε ότι τα χρήματα αυτά δεν θα κατασπαταληθούν σε κάθε είδους παροχές;

Θα πρέπει, επίσης, να απολογηθούν όλες οι προηγούμενες διοικήσεις της τράπεζας. Να μας αιτιολογήσουν το πώς φτάσαμε ως εδώ. Ξαφνικά έγιναν όλα; Έπεσε ένας κεραυνός στο κεντρικό κτίριο της Εμπορικής και όλα καταστράφηκαν; Κι αν τα πράγματα ήσαν τόσο άσχημα, πώς δικαιολογούσαν τους τεράστιους μισθούς τους;

O κ. Προβόπουλος δεν έκανε πολλές δηλώσεις, όπως οι προκάτοχοί του. Κι αυτή η πολιτική αποδείχτηκε συνετή. Ο κ. Προβόπουλος είναι ένα γνωστό για τις ικανότητές του στέλεχος της αγοράς. Θα μπορούσε να κάνει τη ”διαφορά”.

Αλλά κι ο μάγος Μέρλιν να κατέβαινε αυτοπροσώπως, δεν θα μπορούσε να κάνει θαύματα δίχως την ενεργή συμπαράσταση όλων. Και πρώτα απ’ όλα των ίδιων των εργαζομένων….

Η μεγαλύτερη ζημία για ένα τραπεζικό ίδρυμα είναι να πληγεί η φήμη του. Και θα πρέπει να ομολογήσω ότι ως πελάτης της Εμπορικής έχω θορυβηθεί ιδιαίτερα από τη θολή εικόνα που υπάρχει αυτή τη στιγμή για την οικονομική κατάσταση της τράπεζας. Η ζημία, δηλαδή, έχει ήδη γίνει.

Η κατάσταση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μη αναστρέψιμη.

Αρκεί να μάθουμε τώρα όλη την αλήθεια και να μιλήσουμε όλοι μας έξω από τα δόντια. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι λύσεις δεν βρίσκονται όταν ο καθένας είναι ταμπουρωμένος στις θέσεις του. Ούτε μπορούν να αποτελέσουν αποτέλεσμα ανατολίτικου παζαριού. Δεν είναι λύση ο συμψηφισμός, αλλά αυτά που ορίζουν τα νούμερα...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.