Η ενδεκάτη εντολή: Ου δανειστείς!

Δημοσιεύθηκε: 7 Απριλίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Την πρώτη φορά που συνάντησα χρηματιστή, με ρώτησε αν είχα αυτοκίνητο. Του απάντησα αρνητικά κι εκείνος μου έδειξε ευγενικά την πόρτα της εξόδου. Τότε παρεξηγήθηκα.

Έπειτα από χρόνια του ζήτησα τον λόγο, αν και την απάντησή του τη γνώριζα ήδη: ”Παίζουμε μόνο με τα λεφτά που δεν χρειαζόμαστε. Όταν προτιμάς να αγοράσεις μετοχές από το να λύσεις το πρόβλημα της μετακίνησής σου, τότε είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα μου ζητήσεις δανεικά”...

Καταρρέουν μετοχές της άκρας περιφέρειας υπό το βάρος του περίφημου margin. Το margin, όπως και κάθε δανεισμός, μπορεί να αποδειχτεί ένα εξαιρετικό εργαλείο σε ανοδική αγορά.

Λέμε ότι μπορεί να αποδειχτεί και όχι ότι είναι σώνει και καλά ένα καλό εργαλείο. Για την ακρίβεια, είναι ένα θαυμάσιο προϊόν μόνο για εκείνον που το προσφέρει. Σε πτωτική αγορά, όμως, μοιάζει με περίστροφο στα χέρια υποψήφιων αυτοχείρων.

Αν κάτι έχουμε μάθει καλά όλα αυτά τα χρόνια, πληρώνοντας τα δίδακτρα με ατελείωτα ξενύχτια, είναι ότι δεν πρέπει να δανειζόμαστε...

Οι μεγαλύτερες χρηματιστηριακές καταστροφές έχουν τη ρίζα τους ακριβώς σ’ αυτό το σημείο: Στο δανεισμό. Ο οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί να κάνει τη χειρότερη δυνατή επενδυτική επιλογή.

Ας πούμε, να αγοράσει μετοχές μιας χρεοκοπημένης εταιρείας. Διότι έκανε λάθος ή, τέλος πάντων, έτσι το είδε εκείνη τη στιγμή. Αν οι μετοχές είναι πληρωμένες, θα χάσει, στη χειρότερη των περιπτώσεων, το κεφάλαιό του.

Αν τα χρήματα είναι δανεικά, τότε κινδυνεύει να χάσει τα πάντα. Το να χάσει κάποιος λεφτά που δεν έχει θα τον οδηγήσει σε νέο δανεισμό και στην ανάληψη υψηλότερου επενδυτικού κινδύνου, έτσι ώστε να βγάλει τα ”σπασμένα”. Η τελική κατάληξη, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι, συνήθως, η καταστροφή.

Τόσο ”απλά” είναι τα πράγματα! Τόσο απλά, ώστε να δίνουμε κάθε φορά το δικαίωμα σε φίλους και γνωστούς να μας υπενθυμίζουν ότι ”η μεγαλύτερη αμαρτία σ’ αυτόν τον κόσμο είναι η πλεονεξία”.

Κι άντε μετά να τους εξηγήσεις ότι δεν πρόκειται περί τούτου, αλλά για την ανάγκη του παίκτη να κινείται συνεχώς στα όρια, να αποδεικνύει στον εαυτό του ότι μπορεί να τα καταφέρει κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες.

Κι ας ξέρει ότι με αυτόν τον τρόπο έχουν ”κλείσει σπίτια” κι έχουν οδηγηθεί άνθρωποι ακόμη και πέρα από τα όρια της απελπισίας...

Η ”ασθένεια” αυτής της μορφής χρειάζεται επείγουσα ψυχιατρική βοήθεια. Το ζήτημα είναι να μην φτάσει κανείς σ’ αυτό το σημείο. Κι αν είναι δυνατός χαρακτήρας να κόψει το κακό από τη ρίζα του. Σαν να είναι μανιώδης καπνιστής και να πρέπει πάση θυσία να κόψει το κάπνισμα.

Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας από εμάς θα πρέπει να έχει πάνω από το κρεβάτι του μία επιγραφή, έτσι ώστε να τη βλέπει κάθε φορά που πάει για ύπνο και κάθε πρωί που ξυπνά: ” Ενδεκάτη εντολή: Ου δανειστείς”.

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.