Με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται…

Αν υπάρχει ένα μήνυμα από την έκθεση που δημοσιοποίησε χθες το ΔΝΤ για την Ελλάδα, δίχως αμφιβολία, αυτό είναι: αν θέλετε, μπορείτε. Το κακό της υπόθεσης, βέβαια, ήταν ότι έως πέρυσι το καλοκαίρι, δεν θέλαμε.

Δημοσιεύθηκε: 7 Μαΐου 2013 - 07:31

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν υπάρχει ένα μήνυμα από την έκθεση που δημοσιοποίησε χθες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την Ελλάδα, δίχως αμφιβολία, αυτό είναι: αν θέλετε, μπορείτε.

Το κακό της υπόθεσης, βέβαια, ήταν ότι έως πέρυσι το καλοκαίρι, δεν θέλαμε…

Το γεγονός ότι δεν θέλαμε, δε, αποτυπώθηκε κατά τρόπο ιδιαίτερα αποκρουστικό κυρίως σε μια πτυχή της υπόθεσης «δημοσιονομική προσαρμογή» στην Ελλάδα: στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Αυτοί και μόνον αυτοί έφεραν στους ώμους τους το κύριο βάρος των λανθασμένων επιλογών της τελευταίας τριετίας, οι οποίες έθεσαν στο περιθώριο τις μεταρρυθμίσεις και κατέστησαν αναγκαίες τόσο τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, όσο και την υπερφορολόγηση, βυθίζοντας τη χώρα στην ύφεση.

Όσοι κρατούσαν τα ηνία αυτού του τόπου όταν η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο, το 2010, πολύ απλά δεν ήθελαν.

Δεν ήθελαν να πειράξουν την πελατειακή τους βάση, δεν ήθελαν να πειράξουν τους ημετέρους, δεν ήθελαν να ανατρέψουν το κράτος αδιαφάνειας, γραφειοκρατίας και αναποτελεσματικότητας, που είχαν κτίσει όλα αυτά τα χρόνια.

Ως αποτέλεσμα, οι μεταρρυθμίσεις, οι αλλαγές εκείνες που τόσο έχει ανάγκη η οικονομία για να απελευθερωθεί από τα σημερινά δεσμά της, πήγαν περίπατο και μαζί τους πήγε περίπατο και η πιθανότητα ταχύτερης εξόδου από την κρίση.

Η αθροιστική δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα, όπως μας θύμισαν χθες τα τζιμάνια του ΔΝΤ, ήταν της τάξης του 10% ως ποσοστού επί του ΑΕΠ από το 2010, αλλά η ύφεση ήταν αθροιστικά 20% επί του παραγόμενου πλούτου.

Πώς, όμως, θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν οι διαρθρωτικές αλλαγές και το άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων, έμειναν στα χαρτιά, ή όταν ελάχιστα έγιναν κατά το διάστημα αυτό για την εξάλειψη της υπ’αριθμόν ένα πηγής κοινωνικής αδικίας στη χώρα, τη φοροδιαφυγή;

Αντίστοιχα, πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν στον ιδιωτικό τομέα τα λουκέτα και οι απολύσεις πέφτουν βροχή και στο δημόσιο δεν απολύεται ούτε ένας επίορκος, αλλά αντίθετα πληρώνεται ακόμη και όταν είναι πίσω από της φυλακής τα σίδερα;

Σε τέσσερεις σελίδες χαρτί, οι φίλτατοι του ΔΝΤ, μας είπαν χθες μια αλήθεια: αν θέλετε μπορείτε.

Το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώνεται και σύντομα θα δώσει τη θέση του σε πλεόνασμα, αλλά για να πάρει μπρός η πραγματική οικονομία, χρειάζονται πραγματικές μεταρρυθμίσεις αλλά και συναίνεση.

Με το ζόρι και με το στανιό, γάμος δεν γίνεται φίλτατοι.

Δεν γίνεται να την πληρώνουν τη νύφη εσαεί οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Πρέπει να πληρώσουν και οι πλούσιοι, όπως πρέπει να πληρώσουν και οι κάθε λογής ελεύθεροι επαγγελματίες, γιατροί, δικηγόροι, ηλεκτρολόγοι και η όποια κατηγορία επαγγελματιών καταφέρνει σήμερα να κρύβει τα πραγματικά της εισοδήματα.

Αντίστοιχα, αν κάνεις δυο χρόνια για να μπεις στο επάγγελμα του μπαρμπέρη, ή σε οποιοδήποτε άλλο, προκοπή δεν μπορείς να δεις. Χρειάζεται απελευθέρωση του συνόλου των επαγγελμάτων, σπάσιμο της ταρίφας τιμολογίου που επιβάλουν οι κάθε λογής συντεχνίες και άνοιγμα των αγορών ώστε ο καθένας που το επιθυμεί να μπορεί να βάλει μια δουλειά εμπρός..

Τέλος, κάποια στιγμή, το Δημόσιο πρέπει να πάψει να αποτελεί άντρο ασυλίας, είτε για τους τεμπέληδες, είτε για τους επιτήδειους. Είναι οι «λίγοι», η μειοψηφική εκείνη ομάδα στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, η οποία έχει απαξιώσει μια ιδιότητα που κάποτε οι κάτοχοί της έφεραν με υπερηφάνεια σε αυτήν τη χώρα.

Ας φύγουν αυτοί και ας έρθουν άνθρωποι ικανοί και πρόθυμοι να κερδίσουν επάξια τα χρήματα που τους προσφέρει ο Έλληνας φορολογούμενος.

Για να γίνουν, όμως, όλα αυτά πράξη, πρέπει να θέλουμε.

Τόσο εκείνοι που κρατούν τα ηνία της χώρας για λογαριασμό μας, όσο και εμείς που τους τα δίνουμε…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.