Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Έτσι είναι, αν έτσι το βλέπεις…

Το πώς φθάσαμε έως εδώ είναι, λίγο - πολύ, γνωστό. Όπως αντίστοιχα γνωστό είναι, σε όσους θέλουν να το δουν, το πώς θα φθάσουμε στην επόμενη ημέρα. Όπως πάντα, όλα είναι ζήτημα των επιλογών που γίνονται…

Έτσι είναι, αν έτσι το βλέπεις…
Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τη χθεσινή μέρα θα ήταν χρήσιμο να τη θυμόμαστε.

Στη διάρκειά της, ακούσαμε τον πρωθυπουργό, Α. Σαμαρά, να υποστηρίζει ότι σε λίγο η Ελλάδα δεν θα εξαρτάται πια από μνημόνια και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Α. Τσίπρα, να μιλά για μνημονιακό έγκλημα.

Ακούσαμε τον κ. Σαμαρά να μιλά για την απομάκρυνση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων ως το τέλος του 2014, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων επίορκων και για ποιοτική αναβάθμιση του δημοσίου με την πρόσληψη ισάριθμων νέων υπαλλήλων μέσω ΑΣΕΠ, αλλά και τον κ. Τσίπρα να μιλά για ανθρωποθυσίες.

Ακούσαμε για νέα, χαλαρότερα κριτήρια ένταξης στη ρύθμιση των κόκκινων δανείων, για 48 δόσεις στη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών στην εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία, για μειώσεις φορολογικών συντελεστών στους φόρους των ακινήτων, για διεύρυνση της φορολογικής βάσης, για προγράμματα ανακούφισης των μακροχρόνια ανέργων, για τη θωράκιση του τραπεζικού συστήματος μέσω της ανακεφαλαιοποίησης και για άλλα πολλά.

Αντίστοιχα, ακούσαμε τον κ. Τσίπρα να δηλώνει ότι «για μία ακόμη φορά, η ολοκλήρωση της επιθεώρησης της τρόικας επιβεβαιώνει την απόλυτη δέσμευση της κυβέρνησης στο μνημονιακό πρόγραμμα της ισοπέδωσης και της καταστροφής».

Επίσης, τον ακούσαμε να υποστηρίζει ότι «η ουσία της 'διαπραγμάτευσης', στο όνομα της οποίας ορκίζονται κάθε φορά οι κυβερνητικοί εταίροι, συνίσταται στο τρίπτυχο: απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, διάλυση του κοινωνικού κράτους».

Το τι θα διαλέξει να κρατήσει ο καθένας μας από όλα αυτά είναι, προφανώς, δική του υπόθεση.

Αυτό που θα μείνει για όλους μας, όμως, είναι αυτός ο τόπος και η πραγματικότητα που βιώνουμε γύρω μας καθημερινά.

Όχι αυτή που μας παρουσιάζουν, αλλά αυτή που ζούμε.

Μια πραγματικότητα η οποία, καλώς ή κακώς, αφορά εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους στον ιδιωτικό τομέα και ούτε μία απόλυση στο δημόσιο.

Μια πραγματικότητα η οποία θέλει οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να βάζουν λουκέτο η μία μετά την άλλη και εκείνες του δημόσιου να συνεχίζουν να λειτουργούν, με τα δικά μας λεφτά, ακόμη και στις περιπτώσεις όπου αποδεδειγμένα δεν προσφέρουν έργο.

Μια πραγματικότητα που έχει να κάνει με εκατομμύρια πολίτες αυτής της χώρας, οι οποίοι βλέπουν καθημερινά την περιουσία τους να εξανεμίζεται στον βωμό της εσωτερικής υποτίμησης και τους ίδιους, βαθιά χρεωμένους έναντι της εφορίας και των τραπεζών, να στέκουν συχνά αδύναμοι να συντηρήσουν τις ίδιες τις οικογένειές τους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η Ελλάδα της πολυετούς βαθιάς ύφεσης και της γενικευμένης ανεργίας.

Το πώς φθάσαμε έως εδώ είναι λίγο-πολύ γνωστό.

Όπως αντίστοιχα γνωστό είναι, σε όσους θέλουν να το δουν, το πώς θα φθάσουμε στην επόμενη ημέρα.

Σε μια ημέρα κατά την οποία το κράτος δεν θα στηρίζει την ύπαρξή του στις πελατειακές σχέσεις πολιτικών και εκλογικού σώματος αλλά θα περιορίζεται στην κύρια δουλειά του. Δηλαδή, να θέτει τους κανόνες και να εποπτεύει την εφαρμογή τους.

Σε μια ημέρα στην οποία όσοι θα θέλουν να παραγάγουν έργο, απασχόληση και πλούτο δεν θα βρίσκουν μπροστά τους το κράτος ως ανάχωμα, μέσω της γραφειοκρατίας και της αδιαφάνειας, αλλά ως αρωγό της προσπάθειάς τους.

Σήμερα, όπως και αν το δει το πράγμα κανείς, η Ελλάδα αλλάζει.

Ο δρόμος που θα ακολουθήσει, όμως, εξαρτάται ακριβώς από το πώς «θα το δει» κανείς και από τις επιλογές που θα κάνει ο καθένας μας …


*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v