Νομίσματα μαϊμού και καταθέσεις «Λούης»…

Ορισμένοι πάντοτε εκτιμούσαν ότι το ευρώ είναι ένα νόμισμα «μαϊμού». Η κρίση της ευρωζώνης τους δικαίωσε σε μεγάλο βαθμό και ακόμη περισσότερο, αυτή της Κύπρου. Το γεγονός επισημοποιήθηκε…

Δημοσιεύθηκε: 26 Μαρτίου 2013 - 07:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Νομίσματα μαϊμού και καταθέσεις «Λούης»…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ορισμένοι πάντοτε εκτιμούσαν ότι το ευρώ είναι ένα νόμισμα «μαϊμού».

Δηλαδή, ένα νόμισμα το οποίο αφορά χώρες δίχως ενιαία δημοσιονομική εποπτεία, δίχως κεντρική τράπεζα με ρόλο ύστατου δανειστή και δίχως ενιαία τραπεζική εποπτεία.

Με άλλα λόγια, ένα νόμισμα στο οποίο υπερισχύει ο λεγόμενος «κίνδυνος χώρας» και όπου διαφορετικά κράτη, όπως και οι επιχειρήσεις που εδρεύουν σε αυτά, δανείζονται με διαφορετικά επιτόκια, γεγονός το οποίο δίνει ανταγωνιστικό προβάδισμα στις ισχυρές και αντίστοιχο μειονέκτημα στις αδύναμες, από την «κούνια»…

Η κρίση της ευρωζώνης τους δικαίωσε σε μεγάλο βαθμό και ακόμη περισσότερο, η πρόσφατη της Κύπρου.

Το νέο δόγμα επί του οποίου εμφανίζεται να εδράζεται, πλέον, το πάλαι ποτέ «κεκτημένο» της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, όπως αυτό διατυπώθηκε χθες από τον φίλτατο Γερούν Ντάισελμπλουμ, πετά από το παράθυρο την ασφάλεια των καταθέσεων στην ευρωζώνη και εισάγει μια πρωτοφανή παράμετρο ανασφάλειας σε ζητήματα τα οποία εκλαμβάνονταν ως λυμένα για την μεταπολεμική Ευρώπη.

Μολονότι η εγγύηση καταθέσεων στην Ε.Ε. αφορούσε ποσά έως τις 100 χιλιάδες ευρώ, η ευρωζώνη θεωρούνταν ως ένας σοβαρός, αξιόπιστος και άρα ασφαλής τόπος για το «παρκάρισμα» κεφαλαίων.

Πλέον, η αντίληψη αυτή διαλύεται.

Διαλύθηκε πρώτον, με κάθε επισημότητα, μέσω της καταληκτικής απόφασης του Eurogroup για την Κύπρο, και δεύτερον, ατύπως, μέσω της διατύπωσης αυτού του νέου δόγματος Ντάισελμπλουμ, το οποίο εν πολλοίς καλεί τις ίδιες τις τράπεζες και το «ανασφάλιστο» καταθετικό τους κοινό, τους μετόχους τους και τους δανειστές τους, δηλαδή τους κατόχους ομολόγων τους, να βάλουν το χέρι στην τσέπη για την ανακεφαλαιοποίηση αυτών των τραπεζών σε περίπτωση προβλημάτων.

Οι τρεις «πρωτιές» που σημειώνονται στην ευρωζώνη, βάσει της απόφασης για την Κύπρο, όπως εύγλωττα περιέγραψε χθες η HSBC σε σχετικό σχόλιό της, έχουν να κάνουν με τη συμμετοχή, πρώτον, των καταθετών άνω των 100.000 ευρώ (οι λεγόμενοι και «ανασφάλιστοι») στη διάσωση των τραπεζών, δεύτερον, των κατόχων τραπεζικών ομολόγων, ακόμη και αν αυτοί χαίρουν καθεστώτος «seniority», και τρίτον, με τη θέσπιση, για πρώτη φορά, όχι μόνον στην ιστορία της ευρωζώνης, αλλά ολοκλήρου της ΕΕ, περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίων, έστω και αν αυτοί είναι έκτακτοι και προσωρινοί.

Υπάρχει όμως και μια τέταρτη.

Για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης και τη διαμόρφωση προγραμμάτων στήριξης για τέσσερεις χώρες μέλη της ευρωζώνης, ή πέντε, αν προσμετρήσουμε και την Ισπανία η οποία έλαβε χρήματα για τη διάσωση του τραπεζικού της τομέα, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών γίνεται μια αμιγώς ιδιωτική υπόθεση και απαγορεύεται η χρήση κεφαλαίων του European Stability Mechanism (ESM) για τον σκοπό αυτόν.

Πριν ακόμη στεγνώσει η μελάνη επί του κειμένου της απόφασης των 17 της ευρωζώνης, ο άνθρωπος που έχει τεθεί ως επικεφαλής της, ο κ. Ντάισελμπλουμ, ομολογούσε απερίφραστα ότι το «μοντέλο άλλαξε» και ότι πλέον σε περιπτώσεις προβληματικών τραπεζών καλούνται οι ίδιες οι τράπεζες, το καταθετικό τους κοινό και οι δανειστές τους, να βγάλουν το φίδι από την τρύπα…

Όχι τα κράτη στα οποία αυτές εδρεύουν, όχι η ευρωζώνη ως σύνολο, και βεβαίως όχι οι θεσμοθετημένοι φορείς, όπως ο ESM, που δημιουργήθηκαν για το σκοπό αυτό…

Με άλλα λόγια, πετάγεται στο καλάθι των αχρήστων η μόνη συγκροτημένη προσπάθεια που έχει κάνει έως τώρα η ευρωζώνη, μέσω της δημιουργίας του ESM, για την ενιαία αντιμετώπιση των αναγκών ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών με προβλήματα ρευστότητας και εισάγεται η παράμετρος της «ίδιας διάσωσης» μέσω της ανάληψης ζημιών από όσους έχουν τοποθετήσει ή δανείσει τα κεφάλαιά τους σε αυτά τα πιστωτικά ιδρύματα.

Για να το κάνουμε το πράγμα ακόμη απλούστερο, αφού η ευρωζώνη απέτυχε να θεσμοθετήσει ένα ενιαίο και αποτελεσματικό πολιτικό πλέγμα, βάσει του οποίου θα ήταν δυνατή η άσκηση ενιαίας δημοσιονομικής εποπτείας στις οικονομίες των κρατών μελών της, η ύπαρξη ενός φορέα όπως η EKT ή ακόμη και ο ESM, σε ρόλο «ύστατου δανειστή» αλλά και η ενιαία εποπτεία των τραπεζικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε αυτή, αποφάσισε να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού.

Πρόκειται για μια απόφαση, η επίδραση της οποίας αναμένεται να είναι καταλυτικής σημασίας όχι μόνον για οικονομίες όπως αυτή του Λουξεμβούργου ή της Μάλτας, οι οποίες έχουν δυσανάλογα μεγάλους τραπεζικούς τομείς σε σχέση με το μέγεθός τους, αλλά, κυριότερα, για μεγάλες οικονομίες, όπως η ιταλική, που πλέον καλείται να λάβει αποφάσεις πολιτικού χαρακτήρα σε σχέση με την σταθερότητά της και την οικονομική της πορεία.

Το μήνυμα που απηύθυνε χθες ο κ. Ντάισελμπλουμ, δίκην αγγελιοφόρου του Βερολίνου, είναι ότι οι κυριότερες χώρες της ευρωζώνης, με πρώτη τη Γερμανία, δεν είναι πλέον διατεθειμένες να βάλουν το χέρι στην τσέπη και ότι η υπόθεση «ανακεφαλαιοποίηση» είναι πλέον «προσωπική».

Πρώτον, αφορά μεγαλο-καταθέτες, οι οποίοι καλούνται, πλέον, να οδηγήσουν τα κεφάλαιά τους «αλλού», δηλαδή στη Γερμανία ή εκτός ευρωζώνης.

Δεύτερον, αφορά το εκλογικό σώμα χωρών μελών τις οποίες «αδυνατεί» να διασώσει η Γερμανία, που καλείται να απορρίψει «ανεύθυνους» πολιτικούς όπως ο φίλτατος Μπέπε Γκρίλο…

Όλα αυτά, δε, επειδή η «υπεύθυνη» Α. Μέρκελ δεν επιθυμεί να πει στους Γερμανούς φορολογούμενους και ψηφοφόρους, ότι η οικονομική τους ευμάρεια, που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ευρώ, έχει ένα κόστος…

Μπορεί και να έχει δίκιο…

Ούτως ή άλλως, ο φίλτατος Ν.Αναστασιάδης, απευθυνόμενος στο αντίστοιχο δικό του κοινό, επεφύλασσε ζημίες ακόμη και για μικρο-καταθέτες ή και για συνταξιούχους μέσω των ταμείων τους…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.