Ο στραβός γιαλός, τα λουκέτα και οι μισθοί…

Η ατυχής δήλωση Μέργου περί κατώτατου μισθού ίσως ανακλήθηκε, αλλά ξανανοίγει τη συζήτηση περί ανταγωνιστικότητας επιχειρήσεων. Μια συζήτηση στην οποία η ίδια η κυβέρνηση οφείλει να σταθεί…

Δημοσιεύθηκε: 13 Φεβρουαρίου 2013 - 07:45

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ο στραβός γιαλός, τα λουκέτα και οι μισθοί…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ατυχής δήλωση του κ. Γ. Μέργου, γ.γ. ΥΠΟΙΚ, χθες, σχετικά με την ανάγκη περαιτέρω συρρίκνωσης του κατώτατου μισθού, την οποία διατύπωσε επικαλούμενος στοιχεία της Eurostat, αν και ανακλήθηκε κακήν κακώς, τόσο από τον ίδιο όσο και από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, ξανανοίγει αναπότρεπτα τη συζήτηση σχετικά με την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων και συνολικά της οικονομίας.

Μια συζήτηση η οποία ουδέποτε πραγματικά άνοιξε σε αυτήν τη χώρα και ασφαλώς δεν αφορά μόνον το μισθολογικό κόστος με το οποίο είναι αντιμέτωποι σήμερα οι Έλληνες ή οι αλλοδαποί επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, αλλά κυριότερα το μη μισθολογικό.

Με άλλα λόγια, μια συζήτηση που αφορά το κατά πόσον αξίζει να επενδύει κανείς στον τόπο μας και πόσο αποδοτική ή μη μπορεί να αποβεί η επένδυσή του αυτή.

Διότι, αν μη τι άλλο, εάν υπάρχει, βάσει της Eurostat ή οποιουδήποτε άλλου φορέα, ζήτημα προς διερεύνηση σχετικά με τις απολαβές των εργαζομένων, τούτο αφορά τελικώς την ανταγωνιστικότητα του παραγόμενου προϊόντος μιας χώρας.

Όπως ορθά επισημαίνει ο κ. Μέργος στην ανασκευαστική του δήλωση, «οι μισθοί στην Ελλάδα, μετά τη δημοσιονομική προσαρμογή των τελευταίων ετών, έχουν μειωθεί πάρα πολύ και είναι ήδη σε πολύ χαμηλά επίπεδα».

Βελτίωσε, όμως, το γεγονός αυτό την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων;

Όπως μαρτυρά η σημερινή εικόνα της αγοράς, ελάχιστα.

Ίσως υπήρξε μια σχετική βελτίωση των εξαγωγών, αυτή όμως αφορά κυρίως τον δραματικό περιορισμό της εγχώριας κατανάλωσης, η οποία ώθησε τις επιχειρήσεις να αναζητήσουν εναλλακτικές οδούς διάθεσης των προϊόντων τους, και όχι τη μείωση του μισθολογικού κόστους.

Σε μια οικονομία όπως η δική μας, στην οποία η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων είναι μικρού ή μεσαίου μεγέθους και η δραστηριότητά τους δεν εντοπίζεται στη μεταποίηση, οι εξαγωγές δεν αποτελούν διέξοδο για όλους.

Αντίθετα, η πιστωτική συρρίκνωση που καταγράφεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, σε συνδυασμό με την περιοριστική πολιτική που ακολούθησε στον δημόσιο τομέα η κυβέρνηση, οδήγησε σε μαρασμό την ελληνική επιχειρηματικότητα και σε λουκέτο δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις.

Όταν μια οικονομία κινείται βάσει της κατανάλωσης και όταν οι κύριες πηγές χρηματοδότησης αυτής της κατανάλωσης, είτε προέρχονται από το κράτος, εμμέσως ή άμεσα, είτε από τραπεζικές χορηγήσεις, τερματιστούν, η πορεία της είναι μάλλον προδιαγεγραμμένη.

Πολύ περισσότερο όταν οι λοιποί παράγοντες που προσδιορίζουν τα λειτουργικά της κόστη παραμένουν αμετάβλητοι, εξαιτίας της απροθυμίας ή της αδυναμίας της Πολιτείας να προωθήσει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές.

Όπως το σύνολο των παραγωγικών φορέων έχει συχνά τονίσει, η γραφειοκρατία, η πολυνομία, η αδιαφάνεια, οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, η φοροδιαφυγή, το συχνά μεταβαλλόμενο φορολογικό καθεστώς καθώς και η υπερφορολόγηση συνιστούν σήμερα σημαντικά υψηλότερα εμπόδια στην επιχειρηματικότητα, παρά το μισθολογικό κόστος, το οποίο ούτως ή άλλως έχει συρρικνωθεί…

Η απουσία διαρθρωτικών αλλαγών και απελευθέρωσης στον τομέα της ενέργειας ή των μεταφορών δεν επιδρά αρνητικά στα κόστη μιας μεταποιητικής επιχείρησης;

Οι τρομακτικές καθυστερήσεις που παρατηρούνται στον ρυθμό απόδοσης δικαιοσύνης στη χώρα μας δεν αντανακλώνται σε αυξημένα κόστη για τις επιχειρήσεις;

Η εισφοροδιαφυγή και η φοροδιαφυγή δεν αλλοιώνουν τους όρους του ανταγωνισμού και δεν αυξάνουν τα κόστη των ειλικρινών επιχειρήσεων;

Πολύ περισσότερο, το γεγονός ότι το Δημόσιο έχει επιλέξει την οδό της υπερφορολόγησης ώστε να χρηματοδοτήσει τις υπερτροφικές του μισθολογικές δαπάνες, δεν οδηγεί σε συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών και δεν βυθίζει βαθύτερα την οικονομία στην ύφεση;

Γι' αυτά, όμως, ελάχιστα μας είπε χθες ο κ. Μέργος, και ίσως δικαιολογημένα, αφού ελάχιστα έχουν γίνει την τελευταία τριετία για την άρση αυτών των εμποδίων στην επιχειρηματικότητα…

Έως ότου, όμως, αντιληφθεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης τη σημασία υλοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών και έως ότου η τρικομματική κυβέρνηση της χώρας βρει το θάρρος να τις κάνει πράξη, ας αφήσουμε κατά μέρος το μισθολογικό κόστος και ιδιαίτερα τον κατώτερο μισθό…

Η μάχη αυτή περιττεύει…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.