Ο μακρύς δρόμος της απληστίας

Η απόφαση των ΗΠΑ να οδηγήσουν στα δικαστήρια την S&P συνιστά κίνηση ιστορικής σημασίας. Όχι τόσο επειδή ένα κράτος κινείται εναντίον μιας εταιρίας, όσο επειδή επιχειρεί να χαλιναγωγήσει την απληστία…

Δημοσιεύθηκε: 6 Φεβρουαρίου 2013 - 07:53

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ιστορία είναι απλή και συνοψίζεται σε μία λέξη: απληστία.

Μια έννοια η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο τόσο της κατάρρευσης της στεγαστικής αγοράς στις ΗΠΑ το 2007 όσο και της πιστωτικής κρίσης που την ακολούθησε, το 2008.

Μιας κρίσης η οποία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τις ΗΠΑ και στη συνέχεια για την Ευρώπη, αλλά φυσικά και για την πατρίδα μας.

Δίχως αμφιβολία, είχαμε «σκελετούς στην ντουλάπα». Η «ντουλάπα» όμως αυτή άνοιξε χάρις και στην πιστωτική κρίση, κλείνοντας ερμητικά τις πόρτες των αγορών για τη χώρα μας.

Σήμερα, μία πενταετία και πολλά τρισ. δολάρια, αργότερα, η αμερικανική κυβέρνηση οδηγεί στις αίθουσες των αστικών δικαστηρίων όσους θεωρεί -εμμέσως- υπευθύνους τόσο για το ξέσπασμα της κρίσης όσο και για την επίδειξη αυτής της «θανάσιμης αμαρτίας». Της απληστίας.

Το γεγονός αυτό ίσως σημάνει ελάχιστα για όσους στη μια ή στην άλλη όχθη του Ατλαντικού έχασαν την περιουσία τους, τα σπίτια τους, τις αποταμιεύσεις τους, τη δουλειά τους ή την αξιοπρέπειά τους, ως αποτέλεσμα της κρίσης.

Ενδεχομένως, όμως, να σημάνει πολλά εάν διαμέσου της διαδικασίας αυτής αποτραπεί η επανάληψη ενός φαινομένου, που, αν και συνυφασμένο με τον καπιταλισμό, πρέπει να οριοθετείται και να ελέγχεται στο πλαίσιο μιας συντεταγμένης και ευνομούμενης Πολιτείας.

Ο λόγος για την αστική προσφυγή της κυβέρνησης των ΗΠΑ κατά του οίκου αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Standard & Poor's (S&P), ο οποίος κατηγορείται πως σκοπίμως παραπλάνησε το επενδυτικό κοινό κατά την αξιολόγηση τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων μειωμένης εξασφάλισης (subprime loans), με στόχο να αυξήσει τον τζίρο του και το μερίδιο αγοράς που ελέγχει στην αμερικανική αγορά.

Το σκεπτικό των αμερικανικών αρχών είναι στη βάση του απλό και αφορά στην επιθυμία που προσάπτεται στην S&P είτε να αξιολογήσει σε επίπεδα ανώτερα του προσήκοντος τα συγκεκριμένα δάνεια, είτε να καθυστερήσει σκοπίμως την αλλαγή των μοντέλων που χρησιμοποιεί κατά τις εν λόγω αξιολογήσεις, ώστε να μπορέσει να μεγιστοποιήσει τις πωλήσεις της μεταξύ των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που εξέδιδαν αυτούς τους τίτλους.

Υψηλότερες αξιολογήσεις σήμαιναν αντίστοιχα υψηλότερες πωλήσεις, δεδομένου ότι ο οίκος εισέπραττε έσοδα μόνον εφόσον κατόρθωνε να πωληθούν τα σχετικά χρεόγραφα, και όχι στην αντίθετη περίπτωση.

Αν και δεν είναι ακόμη σαφές κατά πόσον η κίνηση αυτή της αμερικανικής κυβέρνησης θα περιοριστεί μόνον στην S&P ή θα επεκταθεί και στους άλλους μεγάλους οίκους, δηλαδή στη Moody's και στη Fitch Ratings, που ανήκει στη Fimalac SA, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αφορά μια απόφαση ιστορικής σημασίας.

Για πρώτη φορά, η αμερικανική Πολιτεία θέτει στο μικροσκόπιο των δικαστικών αρχών μεθόδους και πρακτικές οι οποίες βρίσκονται ακόμη σε ισχύ και μπορούν να οδηγήσουν σε ενδεχόμενη επανάληψη των ατοπημάτων του παρελθόντος.

Πρόκειται για πρακτικές αντίστοιχες των οποίων κατηγορούνται ότι εφάρμοσαν αυτοί οι οίκοι και για την αξιολόγηση του αξιόχρεου σειράς κρατών μελών της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της Ελλάδας.

Η «Κομισιόν» διά στόματος του αρμοδίου επιτρόπου Μ. Μπαρνιέ έχει επανειλημμένως καταστήσει σαφή την πρόθεσή της να χαλιναγωγήσει τη δραστηριότητα των οίκων αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, δίχως ωστόσο θεσμικό αποτέλεσμα έως τώρα.

Ίσως, όσα γίνουν γνωστά στις ΗΠΑ από την προσπάθεια αυτή βοηθήσουν και την Ευρώπη να βρει τον δρόμο της προς αυτήν την κατεύθυνση.

Διότι σε αντίθετη περίπτωση το μόνο βέβαιο είναι ότι η απληστία θα βρει τον δικό της δρόμο…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.