Τα τρία κακά της μοίρας μας…

Αδιαφάνεια, γραφειοκρατία και φοροδιαφυγή. Αθροιστικά μας κοστίζουν περίπου 55-60 δισ. ευρώ ετησίως, δηλαδή περισσότερο από το σύνολο της δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει κάνει η χώρα μας την τελευταία τριετία…

Δημοσιεύθηκε: 5 Φεβρουαρίου 2013 - 07:56

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αδιαφάνεια, γραφειοκρατία και φοροδιαφυγή.

Αθροιστικά μας κοστίζουν περίπου 55-60 δισ. ευρώ ετησίως, δηλαδή περισσότερο από το σύνολο της δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει κάνει η χώρα μας την τελευταία τριετία (2010-2012).

Σύμφωνα με στοιχεία μελετών που επικαλέστηκε χθες ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής, στη συνέντευξή του προς το Euro2day.gr και τη συνάδελφο Πέννυ Κούτρα, το συνολικό κόστος αδιαφάνειας και γραφειοκρατίας ανέρχεται σε περίπου 30-35 δισ. ευρώ ετησίως και αντίστοιχα το κόστος της φοροδιαφυγής εκτιμάται περί τα 25-30 δισ. ευρώ ετησίως.

Προφανώς, πρόκειται για μεγέθη που δεν είναι απολύτως μετρήσιμα. Αν ήσαν, ευλόγως, τα φαινόμενα που τα δημιουργούν θα μπορούσαν να παταχθούν με αποτελεσματικότερο τρόπο…

Συνιστούν, ωστόσο, τα στοιχεία αυτά μια σαφή ένδειξη του είδους και του τεραστίου μεγέθους των προβλημάτων με τα οποία εξακολουθεί, ακόμη και σήμερα, να είναι αντιμέτωπη η χώρα μας, παρά τις όποιες προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής έχει κάνει…

Μια προσαρμογή η οποία εξ ορισμού αδυνατεί να αντιμετωπίσει τη ρίζα του προβλήματος, ήτοι τους λόγους για τους οποίους η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να μην είναι ανταγωνιστική και ο δημόσιος κορβανάς της ελλειμματικός.

Ο φίλτατος κ. Ρακιντζής είναι ένας άνθρωπος ο οποίος καταπιάνεται, επισήμως, με το πρόβλημα της αδιαφάνειας στον δημόσιο τομέα από το 2004. Υπό το πρίσμα αυτό και μόνον, η εμπειρία του επί του ζητήματος είναι πολύτιμη.

Βάσει αυτής της εμπειρίας, λοιπόν, δίχως βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο είναι «οργανωμένη» σήμερα η δημόσια διοίκηση, το πειθαρχικό σύστημα των δημοσίων υπαλλήλων και το ευρύτερο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, προκοπή δεν θα δούμε.

Όταν στο ελληνικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης οι καθυστερήσεις είναι τόσο μεγάλες που αντιστοιχούν, επί της ουσίας, σε καθεστώς αρνησιδικίας, γιατί θα πρέπει να εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε ότι η χώρα μας είναι κράτος δικαίου;

Όταν οι αλλαγές που έχουν γίνει στο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων (με τον νόμο 4014/2011) έχουν οδηγήσει στη δημιουργία ενός «πλυντηρίου» αθωωτικών αποφάσεων για επίορκους υπαλλήλους, γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε είτε ότι θα παταχθούν η αδιαφάνεια και η γραφειοκρατία στον δημόσιο τομέα, είτε ότι η χώρα μας θα καταστεί τόπος ελκυστικός για επενδύσεις από εγχώριους ή αλλοδαπούς επενδυτές;

Όταν η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής εξακολουθεί να αποτελεί έναν γρίφο για το οικονομικό επιτελείο, γιατί θα έπρεπε να αναμένουμε την επικράτηση όρων ανταγωνισμού στην ελληνική οικονομία ή την αποκλιμάκωση των φορολογικών συντελεστών;

Εν τέλει, ποιο το συγκριτικό όφελος από την προώθηση αιματηρών δημοσιονομικών περικοπών, όταν ταυτόχρονα δεν προωθούνται λύσεις, βαθιές και σαρωτικές, για τα αίτια της δημιουργίας ελλειμμάτων ή απώλειας εσόδων για τον κρατικό κορβανά και την οικονομία;

Αντίστοιχα, πώς περιμένουμε ότι θα αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα όταν στα όργανα που είναι εντεταλμένα από την ίδια την Πολιτεία για την αντιμετώπισή τους επικρατεί μαρασμός και δεν υπάρχουν, καν, τα απαραίτητα κονδύλια για την κάλυψη των οδοιπορικών που απαιτούνται για τη διενέργεια ελέγχων ανά την επικράτεια;

Σήμερα, ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα εξακολουθεί να λειτουργεί σε ένα νοσηρό περιβάλλον. Ένα κλειστό και στεγανό περιβάλλον, το οποίο, όπως όλα εκείνα που στερούνται το οξυγόνο της διαφάνειας, παράγει καταστάσεις σήψης.

Είναι αδιανόητο στην πιο κρίσιμη ώρα της χώρας αυτής οι Έλληνες πολίτες - φορολογούμενοι, οι οποίοι υπόκεινται σε υπερφορολόγηση ώστε να παραμείνει αλώβητος, από πλευράς μεγέθους, ο δημόσιος τομέας, να εξακολουθούν να υπομένουν τη νοσηρότητα που αυτός αποπνέει.

Όπως και ο ίδιος ο κ. Ρακιντζής τόνισε, προφανώς υπάρχουν εκλεκτοί και αξιέπαινοι δημόσιοι υπάλληλοι. Παραμένουν, ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι δέσμιοι ενός συστήματος το οποίο όχι μόνο δεν βασίζεται σε αξιοκρατικά κριτήρια και δεν επιβραβεύει την παραγωγικότητα και την αξιοσύνη, αλλά χαρακτηρίζεται από δυσλειτουργίες, χαμηλή δυνατότητα υλοποίησης, γραφειοκρατία και αδιαφάνεια.

Εάν σήμερα συντελείται μια ριζική αλλαγή στην Ελλάδα, αυτή οφείλει να μην αφορά μόνον την εσωτερική υποτίμηση και τη φτωχοποίηση μεγάλων κοινωνικών ομάδων, μέσω της υπερφορολόγησης και της ύφεσης, αλλά και την εκ βάθρων αλλαγή των δεδομένων του «συστήματος».

Ενός συστήματος το οποίο εδραιώθηκε στις πελατειακές σχέσεις και στην ήσσονα προσπάθεια και εξέθρεψε διαφθορά, αδιαφάνεια και χαμηλή αποτελεσματικότητα.

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.