Λάθος συναγερμό κηρύξατε κ. Σαμαρά…

Ο συναγερμός που κήρυξε κατά της ανεργίας, χθες, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς δεν ήρθε ούτε μια ημέρα νωρίτερα από ό,τι θα έπρεπε. Οφείλει, όμως, να αφορά όχι μόνον τον ιδιωτικό, αλλά κυριότερα, το δημόσιο τομέα…

Δημοσιεύθηκε: 16 Ιανουαρίου 2013 - 07:56

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο συναγερμός που κήρυξε κατά της ανεργίας, χθες, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς δεν ήρθε ούτε μια ημέρα νωρίτερα από ό,τι θα έπρεπε.

Αν, όμως, πράγματι επιθυμεί, ο κ. Σαμαράς, να δει τη στρατιά των ανέργων να συρρικνώνεται οφείλει να θυμηθεί και όσα υποστήριζε, ή τουλάχιστον ορισμένα εξ’ αυτών, πριν την ανάληψη της εξουσίας.

Ο συναγερμός οφείλει να αφορά την ανάσχεση της ύφεσης και την ανάκαμψη της χώρας, η οποία στενάζει σήμερα υπό το βάρος της υπερφορολόγησης και της πιστωτικής ασφυξίας.

Ανάπτυξη δίχως λεφτά, δίχως ζήτηση και δίχως προσδοκία κέρδους, δεν νοείται.

Άρα, εάν επιθυμεί πράγματι ο κ. Σαμαράς να δει τους ανθρώπους να πιάνουν δουλειά και να επιστρέφει το χαμόγελο στα πρόσωπά τους οφείλει να τους δώσει όσα τους στέρησε το, κατά τα λοιπά αναγκαίο, μνημόνιο. Την ελπίδα.

Τι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο μπορεί να τρέφει σήμερα ένας άνεργος ή ακόμη και ένας εργαζόμενος, όταν βλέπει ότι οι αποδοχές του δεν επαρκούν, όχι μόνον για την εκπλήρωση των μηνιαίων υποχρεώσεών του προς την εφορία, τις τράπεζες ή τις ΔΕΚΟ, αλλά ούτε για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών διαβίωσης του ιδίου και της οικογένειάς του;

Τι ελπίδα μπορεί να έχει ένας συνταξιούχος, ο οποίος έχει υποστεί τρομακτική μείωση αποδοχών και σήμερα υπερφορολογείται με κάθε δυνατό τρόπο, συμπεριλαμβανομένων και των φόρων επί του ακινήτου που κατόρθωσε να αποκτήσει, ενδεχομένως στο πέρας του εργασιακού του βίου;

Αντίστοιχα, υπό το παρόν γενικευμένο περιβάλλον ύφεσης, σε τι μπορεί να προσδοκά ένας επιχειρηματίας, ο οποίος κατόρθωσε να έχει ακόμη σε λειτουργία την επιχείρησή του, μετά από μία πενταετία θυελλώδους ύφεσης, όταν βλέπει τη ζήτηση να συρρικνώνεται ραγδαία, μήνα με το μήνα και ημέρα με την ημέρα και επιπρόσθετα αδυνατεί να ανταποκριθεί στη φορολαίλαπα που τον πλήττει;

Εάν το ελληνικό Δημόσιο ξεζουμίζει σήμερα τους κατοίκους αυτής της χώρας, το πράττει επειδή εξακολουθεί να είναι υπερτροφικό και αναποτελεσματικό.

Το πράττει διότι τα χρήματα που θα είχε στη διάθεσή του δίχως υπερφορολόγηση δεν θα ήσαν αρκετά για την κάλυψη των δαπανών του και θα έπρεπε να δανειστεί, κάτι που υπό τις παρούσες περιστάσεις είναι αδύνατον, δίχως τους όρους του μνημονίου.

Το γεγονός αυτό, όμως, είναι μία επιλογή που το ίδιο το Δημόσιο και όσοι κράτησαν τα ηνία του στη διάρκεια της τελευταίας τριετίας, έκανε.

Ουδείς κοινοτικός εταίρος ή άλλος δανειστής υποχρέωσαν το κράτος να διατηρήσει τη δική του στρατιά εργαζομένων, ασχέτως αξιοκρατίας, παραγωγικότητας, ικανότητας ή αντικειμένου.

Την απόφαση για μηδενικές απολύσεις στο Δημόσιο τομέα, το ίδιο το κράτος και οι κυβερνώντες ήσαν αυτοί που την έλαβαν.

Αυτή η απόφαση, όμως, στοίχισε σχεδόν μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου και συνολικά πάνω από 1,5 εκατ. έως σήμερα για τη χώρα.

Ως χώρα, επιλέξαμε να είμαστε στο ευρώ και ως εκ τούτου δεν έχουμε την ευχέρεια της υποτίμησης του νομίσματος, ενώ, είμαστε αναγκασμένοι να ακολουθούμε τη νομισματική και επιτοκιακή πολιτική που χαράσσει ενιαία για όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης η ΕΚΤ, όπως μας θύμισε χθες ο φίλτατος Dr. Money, με το πόνημά του.

Είναι άδικο το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που διατηρούν οι επιχειρήσεις του ευρωπαϊκού Βορρά έναντι εκείνων του Νότου, χάρις στα διαφορετικά επιτόκια που αυτές απολαμβάνουν, πλην, όμως, το γεγονός αυτό δεν αφορά την εκάστοτε νομισματική πολιτική, αλλά κυριότερα τα εγγενή προβλήματα του ευρώ.

Αν, όμως, επιθυμούμε να απομακρυνθούμε από αυτά τα προβλήματα, ως χώρα, ως οικονομία, οφείλουμε να δώσουμε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στις εθνικές επιχειρήσεις. Αυτό της χαμηλής φορολόγησης και της βελτίωσης συνολικά των συνθηκών του επιχειρείν στην Ελλάδα.

Αντ’ αυτού, υπό το βάρος της διατήρησης του δημόσιου τομέα ακέραιου, τους το στερούμε.

Όπως στερούμε, αντίστοιχα, από τον κάθε κάτοικο αυτής της χώρας τη δυνατότητα να ξοδέψει τα χρήματα που κερδίζει, εάν έχει ακόμη εργασία, όπως αυτός κρίνει αντί να τα διοχετεύει για την κάλυψη των φορολογικών βαρών που σωρεύει στους ώμους του ο δημόσιος τομέας.

Έτσι, όμως, ποιο είναι το νόημα του συναγερμού που κήρυξε χθες ο φίλτατος κ. Σαμαράς;

Εάν δεν απαλλαγεί η ελληνική οικονομία από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του κράτους, είτε μέσω ιδιωτικοποιήσεων, είτε μέσω περιορισμού των χρηματοδοτικών αναγκών του, γιατί να δει μια «άσπρη ημέρα»;

Τις τράπεζες, ούτως ή άλλως, τις έχει «ακυρώσει» το ίδιο το κράτος….

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.