Πάρτο αλλιώς με τους φόρους κ. Στουρνάρα…

Οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας επέλεξαν την πολιτική της υπερφορολόγησης, αντί της μείωσης των δαπανών. Δεν τους την επέβαλαν. Το ομολόγησε και ο κ. Στουρνάρας στη Βουλή. Άλλα έλεγε η τρόικα και άλλα έκαναν…

Δημοσιεύθηκε: 11 Ιανουαρίου 2013 - 07:56

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Πάρτο αλλιώς με τους φόρους κ. Στουρνάρα…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όπως τα πάντα στη ζωή, έτσι και η οικονομική πολιτική συνιστά, προφανώς, μια σειρά από επιλογές.

Οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας επέλεξαν την πολιτική της υπερφορολόγησης, αντί της μείωσης των δαπανών. Δεν τους την επέβαλαν.

Το ομολόγησε δημοσίως χθες και ο φίλτατος κ. Στουρνάρας από το βήμα της Βουλής.

«Η τρόικα ήθελε να είναι όλα από δαπάνες» μας είπε αναφερόμενος στη δημοσιονομική προσαρμογή, ενώ, λίγο νωρίτερα μας είχε, επίσης, πει ότι «κάθε ευρώ που παίρνουμε με το νομοσχέδιο αυτό (το φορολογικό) είναι ένα ευρώ λιγότερο σε μείωση μισθών και συντάξεων».

Σύμφωνοι. Έτσι είναι, αν έτσι θέλουμε να είναι. Διότι, και πάλι, προφανώς, υπάρχουν και άλλοι δρόμοι.

Ουδείς επιθυμεί μισθούς και συντάξεις εξαθλίωσης, αλλά, ας μην κρυβόμαστε. Σαφέστατα υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν, άλλες επιλογές.

Είναι αδιανόητο, τη στιγμή κατά την οποία η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στην ανεργία, με ποσοστό 26,8% τον Οκτώβριο και επισήμως 1.345.715 ανέργους, το σύνολο των ανθρώπων αυτών να προέρχεται αποκλειστικά από τον ιδιωτικό τομέα, ενώ, στο δημόσιο να παραμένει ακόμη ταμπού, όχι μόνον το ζήτημα των απολύσεων, το οποίο συνιστά ανάθεμα, αλλά ακόμη και εκείνο των μετακινήσεων από υπηρεσία σε υπηρεσία…

Πόσοι δημόσιοι οργανισμοί μηδαμινής ή ανύπαρκτης συνεισφοράς έκλεισαν και πόσοι υπάλληλοί τους αξιοποιήθηκαν σε άλλες θέσεις; Τι ποσοστό επί του συνόλου των απασχολούμενων στο δημόσιο τομέα συνιστά ο αριθμός των ανθρώπων αυτών και πόσα δεκαδικά ψηφία χρειάζονται για να καταγραφεί;

Δεν είναι αυτοσκοπός η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα, αλλά οφείλουμε κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι δεν είναι δυνατόν να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα βγάζουμε, μόνον και μόνον για να χρηματοδοτούμε αυτόν τον έναν τομέα.

Αν κάθε ευρώ φόρου πάει για να καλύψει μισθούς και συντάξεις, όπως μας λέει ο κ.Στουρνάρας, αυτό είναι λάθος και οφείλουμε κάποτε να το παραδεχθούμε

Το κάθε νοικοκυριό που στενάζει υπό το βάρος της υπερφορολόγησης, κουβαλάει στις πλάτες τους ακριβώς αυτό το φορτίο.

Κάθε επιχείρηση που έβαλε λουκέτο εξαιτίας της δραματικής μείωσης εισοδημάτων στην οποία οδήγησε αυτή η υπερφορολόγηση, κουβαλάει ακριβώς αυτό το φορτίο.

Δεν αντιλαμβάνεται το οικονομικό επιτελείο ότι η συνεχής αφαίμαξη των φορολογουμένων επιτείνει την υφεσιακή πορεία της οικονομίας; Πόσα πτυχία και από ποια πανεπιστήμια απαιτούνται για να γίνει αντιληπτό το γεγονός αυτό;

Αντίστοιχα, ίσως το φορολογικό νομοσχέδιο να είναι όντως ένα «νομοσχέδιο δημοσιονομικής ανάγκης», όπως και πάλι μας εξομολογήθηκαν χθες τόσο ο φίλτατος κ. Στουρνάρας όσο και ο επίσης φίλτατος κ. Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής.

Συνιστά το νομοσχέδιο αυτό, ωστόσο, και μια αντίφαση σε όρους, διότι το μόνο πράγμα που δεν επιχειρεί να κάνει είναι να πατάξει την κυριότερη πηγή κοινωνικής αδικίας σε αυτόν τον τόπο. Τη φοροδιαφυγή.

Ίσως ο κ. Στουρνάρας προανήγγειλε χθες την εκτενέστερη χρήση του πλαστικού χρήματος και τη μείωση των συναλλαγών σε ρευστό, όπως και τη διενέργεια πληρέστερων ελέγχων και διασταυρώσεων, ή σειρά άλλων μέτρων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, όμως, άφησε όλο αυτό το «πακέτο» για αργότερα. Όχι για τώρα, αλλά για αργότερα.

Για τον Απρίλιο, το Μάιο, τον Ιούνιο ή όποτε θεωρήσει σκόπιμο να το καταθέσει αυτή η κυβέρνηση…

Μπορεί να αναλώνεται το πολιτικό σκηνικό στη διαμάχη του τι έκανε ποιος με το στικάκι της λίστας Λαγκάρντ, αλλά για την ουσία τίποτε. Ήσαν απότοκο φοροδιαφυγής τα χρήματα που εντοπίστηκαν στους λογαριασμούς της HSBC ή όχι; Με αυτό ασχολείται κανείς;

Από πολιτική φιλολογία και αντιπαράθεση καμπόση, αλλά από πίτα μηδέν…

Έτσι, όμως φίλτατοι, δεν πάμε πουθενά.

Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι παραμένουν τα μόνα υποζύγια του προϋπολογισμού, η ζήτηση συρρικνώνεται καθημερινά, οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα πολλαπλασιάζονται και η ανεργία κορυφώνεται….

Η ανάπτυξη, προφανώς, οφείλει να είναι μονόδρομος. Υπάρχει, όμως, και η λογική που λέει ότι αν δεν μπορείς να πληρώσεις για κάτι –και αυτό έχει ήδη αποδειχθεί- τότε κάνεις κάτι για να μειώσεις τα έξοδά σου…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.