Κατακτώντας το δικαίωμα στην ελπίδα…

Ο ούριος άνεμος που φύσηξε για τη χώρα στο Eurogroup, διώχνοντας τα σύννεφα αβεβαιότητας για την παραμονή στο ευρώ, αποτελεί εθνική νίκη. Για την επίτευξή της, όμως, υπήρξε και θα συνεχίσει να υπάρχει κόστος…

Δημοσιεύθηκε: 14 Δεκεμβρίου 2012 - 07:47

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο ούριος άνεμος που φύσηξε χθες για τη χώρα μας στο Eurogroup, διώχνοντας τα σύννεφα αβεβαιότητας για την παραμονή μας στο ευρώ, αποτελεί, ασφαλώς, μια εθνική νίκη.

Η κυριότερη παράμετρος αποτροπής για την πραγματοποίηση επενδύσεων στην Ελλάδα, από ντόπια ή ξένα κεφάλαια, φεύγει από το τραπέζι, όπως αντίστοιχα φεύγει και η όποια αβεβαιότητα ακόμη υπήρχε σχετικά με τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος της χώρας.

Η τάση επιστροφής των καταθέσεων αναμένεται να ενισχυθεί, η ρευστότητα να ενδυναμωθεί και η οικονομία συνολικά να πάρει μια μεγάλη ανάσα.

Οι τράπεζες, σταδιακά, καθώς θα ανακεφαλαιοποιούνται, θα είναι σε θέση να επιτελέσουν για ακόμη μια φορά το έργο τους, ξαναβάζοντας την παράμετρο της πιστωτικής επέκτασης στην ατζέντα αλλά και παρέχοντας μεγαλύτερες δυνατότητες ρύθμισης υφιστάμενων υποχρεώσεων.

Το ελληνικό Δημόσιο θα εξοφλήσει, έως το Μάρτιο, τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του, ύψους άνω των 9 δισ. ευρώ, για αγαθά και υπηρεσίες αλλά και θα επιστρέψει στους δικαιούχους φόρους που τους αναλογούν, συμπεριλαμβανομένου και του ΦΠΑ προς τις εξαγωγικές επιχειρήσεις, τερματίζοντας την έως τώρα τιμωρία τους.

Αντίστοιχα, περισσότεροι από 40 χιλιάδες δικαιούχοι, οι οποίοι περιμένουν έως και τρία χρόνια, θα λάβουν το εφάπαξ τους, ενώ, ξαναμπαίνει στο τραπέζι η μάλλον ξεχασμένη έννοια της κοινωνικής πολιτικής.

Όλα αυτά όμως, δεν ήρθαν δίχως κόστος. Εθνικό, κοινωνικό και βεβαίως οικονομικό.

Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει για το ορατό μέλλον μια χώρα υπό επιτροπεία.

Ένα μεγάλο τμήμα της εθνικής της κυριαρχίας, της δυνατότητας, δηλαδή, αυτόνομης και αυτόβουλης λήψης αποφάσεων, έχει χαθεί.

Η χώρα μας βιώνει τη σφοδρότερη ύφεση που έχει καταγραφεί σε καιρό ειρήνης, αθροιστικά έως τώρα άνω του 25%, η ανεργία καλπάζει, καθώς, ένας στους τέσσερις έχει χάσει τη δουλειά του και συνολικά περισσότερες από 100.000 επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο.

Ο κόσμος, ο καθένας από εμάς, υποβάλλεται και θα συνεχίσει να υποβάλλεται σε θυσίες.

Θυσίες σε μεγάλο βαθμό άδικες, οι οποίες κατέστησαν όμως απαραίτητες επειδή αλλεπάλληλες κυβερνήσεις δεν είχαν το σθένος ή τη βούληση να κάνουν αυτό που όφειλαν.

Να βάλουν τον τόπο σε τάξη.

Να προωθήσουν, με άλλα λόγια, τις απαραίτητες εκείνες μεταρρυθμίσεις που θα καθιστούσαν δυνατή την αποφυγή των σημερινών δεινών μας.

Με πρώτη και κυριότερη την πάταξη της φοροδιαφυγής και συνάμα την άρση της αδιαφάνειας, της γραφειοκρατίας, της κατασπατάλησης των χρημάτων των φορολογουμένων αλλά και της «ποινικοποίησης» της επιχειρηματικότητας στον τόπο μας.

Τα στοιχεία που ακόμη και χθες ήρθαν στη δημοσιότητα, σχετικά με την ταυτότητα όσων φέρουν το βάρος της φορολογίας στους ώμους τους, ενώ, οι άλλοι γελούν και διεκδικούν σε βάρος τους, είναι συντριπτικά.

Πώς είναι δυνατόν να μην είναι τα υποζύγια του προϋπολογισμού οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, όταν οι ελεγκτικές αρχές εντοπίζουν όργια φοροδιαφυγής, όπως αυτά που παρατηρήθηκαν στις ιχθυόσκαλες Κερατσινίου και Μηχανιώνας και στέκουν ανήμπορες να τα αντιμετωπίσουν;

Στην πρώτη περίπτωση οι ελεγκτές εντόπισαν ότι για την τριετία 2008-2010 απουσίαζαν περισσότερα από 1 εκ. τιμολόγια και άλλα παραστατικά, αξίας που δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, όπως βεβαίως δεν είναι δυνατόν να υπολογιστούν και οι απώλειες του ελληνικού Δημοσίου σε διαφυγόντες φόρους…

Στη δεύτερη μεγαλύτερη ιχθυόσκαλα της χώρας, στη Μηχανιώνα της Θεσσαλονίκης, οι ελεγκτές δεν κατάφεραν να αντιληφθούν καν τι συμβαίνει καθώς οι συναλλαγές φαίνεται πως γίνονταν με απλές λίστες και δεν υπήρχαν ούτε σφραγίδες…

Δύο περιστατικά, μέσα σε μια θάλασσα αντιστοίχων, που όμως καταδεικνύουν το σοβαρότητα και την έκταση που έχει λάβει η μάστιγα της φοροδιαφυγής στην πατρίδα μας…

Αν πληγές όπως αυτή δεν αντιμετωπιστούν και εάν η οικονομία δεν απεγκλωβιστεί από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό στον οποίο εξακολουθεί να την υποβάλει το κράτος, όσα χρήματα και να μας δώσουν οι κοινοτικοί μας εταίροι και το ΔΝΤ θα είμαστε, απλά, ένα βαρέλι δίχως πάτο και τύχη.

Εάν δεν καταστεί για ακόμη μια φορά ο τόπος μας ελκυστικός για την πραγματοποίηση επενδύσεων και εάν δεν αρχίσουμε και πάλι να παράγουμε αγαθά και υπηρεσίες, η απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας θα γίνει μεγαλύτερη και μακρύτερη…

Είναι αδιανόητο για μια χώρα να μην μπορεί να θρέψει ή να ντύσει τον πληθυσμό της, να του δώσει τα απαραίτητα φάρμακα ή να εξαρτάται σε τέτοιο βαθμό από το εξωτερικό για την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών, ιδίως όταν υποτίθεται ότι κάθεται πάνω σε λίμνες πετρελαίου και φυσικού αερίου…

Για να μπορέσει να ξαναβρεί, όμως, η πατρίδα μας το χαμένο της βηματισμό, απαιτείται σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Από όσους κρατούν τα ηνία αυτού του τόπου και από εμάς που τους τα δίνουμε.

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.