Οι τέσσερις εποχές της οικονομίας…

Στις φουρτούνες χρειάζονται καπετάνιοι. Με κάθε καιρό, όμως, χρειάζεται να ξέρεις την πορεία σου. Την κατεύθυνση. Για την οικονομία, αυτή η κατεύθυνση σπάνια ήταν σαφής. Σήμερα, όμως, είναι απαραίτητη όσο ποτέ.

Δημοσιεύθηκε: 4 Δεκεμβρίου 2012 - 07:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στον μπαχτσέ της οικονομίας φυτρώνουν λογής-λογής φρούτα.

Από τις κλειστές και κεντρικά σχεδιασμένες οικονομίες, έως τις εντελώς ανοικτές, αλλά και όλες τις υπόλοιπες ποικιλίες, οι οποίες απαντούν στα ενδιάμεσα παρτέρια αυτού του μπαχτσέ.

Άλλες στεριώνουν, άλλες ψάχνουν θέση στο χρονοντούλαπο.

Μόνη εξαίρεση η δική μας. Η ελληνική, που είναι ένα φρούτο μονάχο του.
Αυτοφυές, ανάδελφο και πλέον εντελώς μαραμένο.

Έχοντας διανύσει μισούς δρόμους εκεί, μισούς δρόμους παραπέρα, η Ελλάδα γνώρισε στη διάρκεια της μεταπολεμικής της ιστορίας τα περισσότερα από τα διάφορα οικονομικά παρτέρια που έτυχαν στον δρόμο της, για τον έναν ή τον άλλον λόγο, δίχως όμως να στεριώσει πουθενά και να πει: εδώ θα βγάλω ρίζες.

Όσοι κράτησαν τα ηνία αυτού του τόπου άλλοτε στήριξαν την επιχειρηματικότητα, ακόμη και με αποικιοκρατικούς όρους, άλλοτε την πολέμησαν, σχεδόν ποινικοποιώντας την, άλλοτε απλώς τη χρησιμοποίησαν και τους χρησιμοποίησε...

Ως αποτέλεσμα η οικονομία της χώρας ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά ανοικτή, αλλά ούτε και έκλεισε τελείως, ακόμη και την εποχή όπου ο αντιπραγματευτισμός ήταν κυρίαρχος.

Σήμερα, που ο καιρός λυσσομανάει, πηγαίνει όπου την ορίζει ο άνεμος, δίχως πραγματική κατεύθυνση, δίχως σχέδιο και κυριότερα δίχως όραμα.

Στις κλειστές οικονομίες υπάρχουν εντολές και προγράμματα, πενταετή ή άλλα.

Στις ανοικτές υπάρχουν οι κατευθύνσεις που δίνει η αγορά και οι νόμοι, οι οποίοι διέπουν τη λειτουργία της, όπως υπάρχει και η εποπτεία για την τήρηση των νόμων αυτών.

Στην πατρίδα μας τι υπάρχει από όλα αυτά;

Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι, όπως, για παράδειγμα, το προσχέδιο του φορολογικού νομοσχεδίου, που για ακόμη μία φορά έδειξε τις πραγματικές διαθέσεις της διοίκησης: ό,τι αρπάξουμε, και ας τα κάνουμε συντρίμμια…

Σε μια χώρα στην οποία η κυριότερη πηγή κοινωνικής αδικίας ήταν και παραμένει η φοροδιαφυγή, η περιβόητη φορολογική μεταρρύθμιση, που τόσους μήνες περιμέναμε, ουδέν προσφέρει για την καταπολέμησή της.

Ούτε μία προσπάθεια πραγματικής διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, ούτε μία προσπάθεια δικαιότερης κατανομής των βαρών ή καταπολέμησης της διαφθοράς.

Το αντίθετο, μάλιστα. Μόνος διαφανής στόχος: πώς να ξεζουμίσουμε τους ίδιους και τους ίδιους, σκοτώνοντας τα μεσαία εισοδήματα και μαζί τους οποιαδήποτε ελπίδα υπάρχει για τόνωση της ζήτησης και επιστροφής στην ανάκαμψη.

Την ίδια ώρα που ζητούμενο είναι ο εντοπισμός και η φορολόγηση των εισοδημάτων που δεν δηλώνονται, στο στόχαστρο μπαίνουν για ακόμη μία φορά μισθωτοί και συνταξιούχοι.

Ακόμη και η προσπάθεια να φορολογηθούν τα αγροτικά εισοδήματα, για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση, συναντά «θεσμικά» εμπόδια, με το ίδιο το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να καταθέτει «προτάσεις» προς το υπουργείο Οικονομικών, ώστε να εξαιρεθούν από τη φορολόγηση συγκεκριμένες κατηγορίες αγροτών…

Σε όλο αυτό το άνυδρο και χέρσο τοπίο ενίοτε υπάρχουν ορισμένες πηγές ελπίδας.

Όπως αυτή που έβαλε ξανά στο «τραπέζι» ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλος.

Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, η ανάγκη εκπόνησης μιας εθνικής στρατηγικής, η οποία θα είναι ευρύτερη του μνημονίου, είναι σαφής. Ακόμη και η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής που κάνει η χώρα μας δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί δίχως ανάπτυξη.

Για να πορευτούμε, όμως, προς τον δρόμο της ανάκαμψης, πρέπει, πρώτον, να λύσουμε την υπόθεση του νομίσματος και, δεύτερον, να καθίσουμε κάτω, πέρα και πάνω από λαϊκίστικες κορόνες, και να σχεδιάσουμε το μέλλον μας, βάζοντας νερό στο αυλάκι της οικονομίας.

Αυτά τα δύο στοιχεία, όσο απλά ή δύσκολα και αν ακούγονται, αποτελούν το μόνο προαπαιτούμενο ώστε να ξαναβρεί ο τόπος μας τη σοβαρότητά του και μέσα από αυτήν την αξιοπιστία του.

Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.