Πίσω από το «ταμπελάκι» που γράφει Ελλάδα

Εάν η δημόσια διοίκηση αλώθηκε τα τελευταία 30 χρόνια από το πελατειακό και κομματικό κράτος, τούτο οφείλεται και στην κατάργηση της θέσης των μόνιμων γενικών διευθυντών υπουργείων. Αυτό ίσως σήμερα να αλλάξει…

Δημοσιεύθηκε: 6 Νοεμβρίου 2012 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Πίσω από το «ταμπελάκι» που γράφει Ελλάδα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν η τουρκική εξωτερική πολιτική εμφανίζεται να υπερτερεί έναντι της ελληνικής συχνά στα διεθνή «φόρα», τούτο δεν οφείλεται μόνον στα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της γείτονος ή στο πεφωτισμένο της πολιτικής της ηγεσίας.

Οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στο γεγονός ότι η Τουρκία διαθέτει συνέχεια και συνέπεια στη δημόσια διοίκησή της, τις ανώτατες θέσεις της οποίας καταλαμβάνουν στελέχη ικανά, με μεταπτυχιακούς τίτλους από τις καλύτερες πανεπιστημιακές σχολές της Ευρώπης και των ΗΠΑ, που καλούνται να υλοποιήσουν εθνικούς στόχους με εύρος και προοπτικές εικοσαετίας, τουλάχιστον.

Η ίδια αρχή, αυτή δηλαδή της συνέχειας στη διοίκηση του κράτους, είναι απαραίτητη όχι μόνον για την υπέρβαση των όποιων πρόσκαιρων σκοπιμοτήτων μπορεί να έχουν στην επιλογή προσώπων οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, αλλά κυριότερα για τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας της κρατικής μηχανής.

«Μην το κάνεις αυτό, το δοκιμάσαμε τότε και δεν πέτυχε», μπορεί κάλλιστα να συμβουλέψει τον εκάστοτε νεόκοπο υπουργό ο μόνιμος γενικός διευθυντής υπουργείου, ο οποίος έχει τη σωρευμένη εμπειρία των τελευταίων δέκα ή και περισσότερων ετών…

Το πλεονέκτημα αυτό δεν το είχαν όσοι έκατσαν σε υπουργικούς θώκους τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα, αφού το 1982 η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου, του αειμνήστου, επέλεξε να καταργήσει τις θέσεις των μόνιμων γενικών διευθυντών υπουργείων, κρίνοντας ότι της ήταν «εμπόδιο» στο έργο της.

Έκτοτε, η δημόσια διοίκηση άρχισε να χάνει την ουδετερότητα στις αποφάσεις της, τη συνέχεια στη δράση της και οι λειτουργοί του κράτους το κύρος τους, με αποτέλεσμα τη σταδιακή απαξίωσή τους στα μάτια των πολιτών.

Η θεσμοθέτηση θέσης Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, με το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε χθες στη Βουλή, επιχειρεί να αλλάξει το γεγονός αυτό, τουλάχιστον στο υπουργείο Οικονομικών, και ειδικά στον καίριας σημασίας τομέα των εσόδων, ήτοι κυρίως της φορολογίας.

Ο άνθρωπος που θα κληθεί να αναλάβει αυτήν τη θέση δεν απαιτείται να έχει μόνον τα τυπικά προσόντα που θεωρούνται απαραίτητα για την κάλυψή της, δηλαδή πτυχίο ΑΕΙ και κατά προτίμηση μεταπτυχιακό τίτλο με ιδιαίτερη ειδίκευση στη φορολογική διοίκηση ή και στο φορολογικό σύστημα.

Καλείται να έχει και «σημαντική επαγγελματική εμπειρία, κατά προτίμηση στον ιδιωτικό τομέα, σε φορολογικά θέματα, καθώς και σημαντική διοικητική εμπειρία σε θέσεις ευθύνης, σε διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, κατάρτιση στρατηγικών σχεδίων, διαχείριση έργων και δραστηριοτήτων, στοχοθεσία, συντονισμό ομάδων και παρακολούθηση επίτευξης στόχων».

Με λίγα λόγια, θα πρέπει «να το έχει» και να έχει αποδείξει ότι «το έχει»…

Επιπρόσθετα, ως υποχρεωτικό προσόν για τον άνθρωπο αυτόν είναι ένα ισχυρό ιστορικό φορολογικής συμμόρφωσης, καθώς και η γνώση ξένων γλωσσών, ιδίως της αγγλικής, που αποδεικνύεται από σπουδές, δημοσιεύσεις και από άλλα πρόσφορα μέσα, έτσι ώστε να καθίσταται δυνατή η άμεση πρόσβαση και αξιοποίηση καλών πρακτικών φορολογικής διοίκησης ξένων κρατών…

Ακόμη, θα έχει πενταετή θητεία, με δυνατότητα ανανέωσης μόνον για μία φορά, ώστε αυτή να αποσυνδέεται από τη θητεία του εκάστοτε υπουργού Οικονομικών και θα είναι υποχρεωμένος να υπογράφει συμβόλαιο αποδοτικότητας με ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους, τόσο για το σύνολο της θητείας του όσο και σε ετήσια βάση.

Σε περίπτωση μη επίτευξης των στόχων αυτών, προβλέπεται η απόλυσή του, ενώ σε περίπτωση υπέρβασης των στόχων προβλέπεται ετήσια ειδική ανταμοιβή (bonus) ως ποσοστό επί των εισπράξεων που θα υπερβαίνουν τον ετήσιο στόχο.

Με άλλα λόγια, προβλέπεται ό,τι ισχύει στις μεγαλύτερες πολυεθνικές παγκοσμίως για τους ανώτατους μάνατζερ…

Αν στα χέρια αυτού του ανθρώπου, έτσι όπως περιγράφονται τα προσόντα του σε ένα κομμάτι χαρτί, βρισκόταν, για παράδειγμα, η λίστα Λαγκάρντ ή αντίστοιχα μια μελέτη που καταδείκνυε ότι η φοροδιαφυγή μεταξύ των ελευθέρων επαγγελματιών αγγίζει το 60%, πώς λέτε να ήταν τα πράγματα στη χώρα μας;

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.