Ημίχρονο αλλά όχι και game over…

Από τον σχηματισμό της έως σήμερα, η κυβέρνηση Σαμαρά κινήθηκε στη λογική «να ανακτήσουμε πρώτα την αξιοπιστία μας και στη συνέχεια να πάμε για επαναδιαπραγμάτευση». Αυτή η ώρα φαίνεται ότι είναι τώρα.

Δημοσιεύθηκε: 31 Οκτωβρίου 2012 - 05:04

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Από τον σχηματισμό της, στις 21 Ιουνίου, έως σήμερα, η κυβέρνηση Σαμαρά κινήθηκε στη λογική «να ανακτήσουμε πρώτα την αξιοπιστία μας και στη συνέχεια να χτυπήσουμε την πόρτα των Ευρωπαίων για επαναδιαπραγμάτευση».

Αυτή η ώρα φαίνεται ότι είναι τώρα.

Σήμερα, ο φίλτατος κ. Γ. Στουρνάρας μπορεί να πει στους ομολόγους του, κατά τη συνεδρίαση του Eurogroup, «κάναμε αυτό που έπρεπε, το μπαλάκι είναι τώρα σε εσάς, για να σωθεί το παιχνίδι».

Διότι, ας μην έχουμε καμία αμφιβολία, έτσι που είναι σήμερα το παιχνίδι, εάν δεν υπάρξει νέο ανακάτεμα της τράπουλας, η παρτίδα δεν σώζεται.

Ο περίφημος στόχος της σχέσης χρέους προς ΑΕΠ στο επίπεδο του 120% έως το 2020 δεν είναι επιτεύξιμος, βάσει ακόμη και των πλέον αισιόδοξων σεναρίων για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.

Αυτό είναι κάτι που γνωρίζει η κ. Μέρκελ, εξ ου και οι χθεσινές της δηλώσεις περί ύφεσης μεγαλύτερης του αναμενομένου στην Ελλάδα και περί ανάγκης νέας προσαρμογής του προγράμματος που ακολουθεί η χώρα, όπως το γνωρίζει και η κ. Λαγκάρντ, η οποία για την ακρίβεια το βροντοφωνάζει εδώ και αρκετό καιρό, ζητώντας το περίφημο κούρεμα χρέους του επίσημου τομέα, ήτοι των κρατών μελών της ευρωζώνης, ώστε να συνεχιστεί η εμπλοκή του ΔΝΤ στην ελληνική χρηματοδότηση.

Κάτι που, ασφαλώς, επανέλαβε και κατά τη χθεσινή συνάντησή της με τη Γερμανίδα καγκελάριο.

Πέραν του νέου κουρέματος, ή OSI, υπάρχουν βέβαια και άλλοι τρόποι να ανακατευτεί εκ νέου η τράπουλα.

Υπάρχει, πρώτα από όλα, το αίτημα διετούς επιμήκυνσης του προγράμματος, ώστε να καταστεί εφικτή η εφαρμογή του και να μη βαθύνει ακόμη περισσότερο η παρούσα ύφεση.

Υπάρχει η ανάγκη κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού που προκύπτει από αυτήν την επιμήκυνση, εκτιμώμενου ύψους 20 δισ. ευρώ έως και 30 δισ. ευρώ εξαρτωμένων των όρων.

Υπάρχει η ανάγκη βελτίωσης των όρων των υφιστάμενων δανείων και όσων χορηγηθούν εφεξής, τόσο από πλευράς επιτοκιακού κόστους όσο και διάρκειας, όπως υπάρχει και το ζήτημα της ομαλής χορήγησης των δόσεων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα, κατ’ αρχήάς των 31,5 δισ. ευρώ αλλά και της επόμενης δόσης, ύψους περίπου 5 δισ. ευρώ.

Τέλος, υπάρχει η σαφής και προφανής ανάγκη εισροής νέων πόρων στην ελληνική οικονομία, με στόχο την έξοδο της χώρας από την ύφεση και την επιστροφή της στην οδό της ανάπτυξης.

Υπάρχουν, βεβαίως, και ορισμένα «ζητηματάκια» όπως η παροχή της δυνατότητας απευθείας ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών συστημικών τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), τα οποία αποτελούν από μόνα τους μια νέα τράπουλα, αφού έτσι ξαναγράφονται οι κανόνες του παιχνιδιού, καθώς δεν θα επιβαρυνθεί με το ισόποσο το ελληνικό δημόσιο χρέος…

Σε κάθε περίπτωση, λίγο-πολύ αυτήν την εικόνα έχει σήμερα το «παίγνιο» στο οποίο εισέρχεται ο κ. Στουρνάρας, την έναρξη του οποίου σφύριξε χθες ο φίλτατος κ. Σαμαράς, αιφνιδιάζοντας, κατά τα φαινόμενα, τόσο τον κ. Βενιζέλο όσο και τον κ. Κουβέλη.

Το έπραξε, δε, γνωρίζοντας πολύ καλά αυτό που ήδη κουβέντιασαν χθες οι επίσης φίλτατες κ. Μέρκελ και Λαγκάρντ. Έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα στην Ελλάδα, η πασιέντζα δεν βγαίνει…

Το νέο πακέτο μέτρων, στο οποίο εμφανίζεται να κατέληξε ο κ. Στουρνάρας με την τρόικα, όσο απαραίτητο και εάν είναι για την επίτευξη δημοσιονομικής ευταξίας ή για την υλοποίηση των όντως αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, πρώτον, δεν «βγαίνει» μετά από σχεδόν πέντε χρόνια ύφεσης και, δεύτερον, δεν αρκεί για να βγάλει τη χώρα από αυτήν την ύφεση.

Επιπρόσθετα, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην περαιτέρω εξαθλίωση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας και, πιθανώς, ακόμη και σε κοινωνική και πολιτική έκρηξη.

Η χώρα μπορεί να πλησιάζει τον στόχο των πρωτογενών πλεονασμάτων ή μπορεί να καταθέτει έναν προϋπολογισμό ο οποίος «πληροί τις προδιαγραφές», αλλά βρίσκεται σε μια πρωτοφανή ύφεση, σαφώς βαθύτερη από οποιαδήποτε πρόβλεψη έως τώρα και σε μια εξίσου τρομακτική ανεργία.

Αν, όμως, έτσι έχουν τα πράγματα και ο κ. Στουρνάρας δεν εισέρχεται σήμερα γυμνός επιχειρημάτων στη συζήτηση με τους ομολόγους τους, το μπαλάκι σαφώς είναι στο δικό τους γήπεδο και θα πρέπει να «δώσουν».

Από το πόσο και το πώς θα δώσουν θα εξαρτηθεί και εάν το χθεσινό «game over» του κ. Σαμαρά, στη διαπραγμάτευση με την τρόικα, θα συνοδευτεί και από «σώσιμο» της παρτίδας από τα πολιτικά αφεντικά τους…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.