Ο βαθύς ύπνος του μαύρου χρήματος

Ο ενθουσιασμός των φίλτατων συντρόφων της ΔΗΜΑΡ αναφορικά με την πάταξη της φοροδιαφυγής οφείλει μάλλον να καταλαγιάσει. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι στον τομέα αυτόν δεν τα πάμε καλά…

Δημοσιεύθηκε: 6 Σεπτεμβρίου 2012 - 07:40

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο πρώιμος ενθουσιασμός των βουλευτών και στελεχών της ΔΗΜΑΡ που επισκέφθηκαν χθες την ηγεσία του ΣΔΟΕ, αναφορικά με τις προσπάθειες που καταβάλλονται για την πάταξη της φοροδιαφυγής, οφείλει, μάλλον, να καταλαγιάσει.

Αν κρίνει κανείς από τα αποτελέσματα των θερινών δειγματοληπτικών ελέγχων που έκαναν οι άνδρες του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, η φοροδιαφυγή στην κυριότερη «βιομηχανία» της χώρας, τον τουρισμό, αφορά σε ποσοστό άνω του 55%, ενίοτε, δε, είναι σημαντικά υψηλότερη, ιδίως στις επιχειρήσεις του επισιτιστικού κλάδου.

Αντίστοιχα, όπως κατέδειξαν πρόσφατες πανεπιστημιακές έρευνες, η φοροδιαφυγή έχει ονοματεπώνυμο, όπως αυτό προκύπτει από τις διασταυρώσεις των δηλώσεων εισοδήματος δανειοληπτών στεγαστικών ή άλλων δανείων, τα εισοδήματα των οποίων δεν αιτιολογούν το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων αυτών.

Τέλος, γνωστές είναι οι «επιδόσεις» σειράς επαγγελματικών κλάδων, ιδίως μεταξύ των ελεύθερων επαγγελματιών, αναφορικά με ζητήματα φοροδιαφυγής.

Ο κατάλογος των 54.000 ανθρώπων στον οποίο τόσο ενθουσιωδώς αναφέρθηκαν οι φίλτατοι της ΔΗΜΑΡ αφορά στην αποστολή ποσού αθροιστικού ύψους άνω των 20 δισ. ευρώ σε τράπεζες του εξωτερικού και μπορεί, κάλλιστα, να αποτελέσει το αντικείμενο έρευνας εκ μέρους των ελεγκτών του ΣΔΟΕ.

Έρευνας, κυρίως, για το «πόθεν έσχες» των ποσών αυτών και του κατά πόσον έχουν νομίμως δηλωθεί στις αρμόδιες εφοριακές αρχές ως εισόδημα και όχι με το γεγονός της εξαγωγής τους στο εξωτερικό, δεδομένου ότι ακόμη είμαστε μια χώρα μέλος της ευρωζώνης, στην οποία επιτρέπεται η ελεύθερη μεταφορά κεφαλαίων εκτός συνόρων.

Ο κατάλογος τον οποίο οι φίλτατοι της ΔΗΜΑΡ, όπως και εκείνοι του ΣΔΟΕ, όφειλαν να αναζητήσουν αφορά στους κατόχους των υπόλοιπων περίπου 60-65 δισ. ευρώ, εκ του συνόλου των καταθέσεων που εγκατέλειψαν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στη διάρκεια των τελευταίων ετών, ύψους 80-85 δισ. ευρώ.

Πρώτα από όλα, πρόκειται για ένα ποσό τριπλάσιο εκείνου που τόσο τους χαροποίησε, τμήματα του οποίου θα μπορούσαν να έχουν διοχετευτεί στην κατανάλωση ή στην κάλυψη υποχρεώσεων, και άλλα να έχουν μπει είτε στο «σεντούκι», είτε σε «μαύρες βαλίτσες» με προορισμό και πάλι το εξωτερικό…

Το χρήμα αυτό είναι, ασφαλώς, ένα πολύ περισσότερο «ενδιαφέρον χρήμα», δεδομένου ότι, εάν στη διάρκεια της τελευταίας τριετίας, που υφίσταται η αβεβαιότητα για το νομισματικό μέλλον της χώρας, το ποσό αυτό των 60 δισ. ευρώ, ή εν τέλει ένα σημαντικό τμήμα του, είχε διοχετευτεί στην εγχώρια αγορά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η ύφεση που βιώνουμε πιθανότατα δεν θα είχε τις σημερινές της διαστάσεις.

Εάν υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι σε ετήσια βάση διοχετευόταν στην ελληνική οικονομία ένα ποσό της τάξης των 20 δισ. ευρώ, τότε θα είχαμε να κάνουμε με μια χρηματοδοτική ένεση της τάξης του 10% του ΑΕΠ, η οποία ασφαλώς θα αναχαίτιζε ένα σημαντικό μέρος της ύφεσης.

Διά της ατόπου, είναι βέβαιον ότι η πλειονότητα των χρημάτων αυτών δεν διοχετεύτηκε στην ελληνική οικονομία και δεν χρησιμοποιήθηκε για την αποπληρωμή φορολογικού χαρακτήρα υποχρεώσεων, καθώς κάτι τέτοιο θα έλυνε σημαντικό τμήμα των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, τα οποία, όπως γνωρίζουμε, εξακολουθούν να υφίστανται…

Ένα μεγάλο τμήμα αυτών των 60 δισ. ευρώ προφανώς διοχετεύτηκε στο εξωτερικό.

Αυτό, όμως, δεν έγινε νόμιμα και ασφαλώς τα στοιχεία για την εξαγωγή του ποσού αυτού δεν βρίσκονται στην κατοχή ούτε της Τράπεζας της Ελλάδος, ούτε των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες, αν και καυτηριάζονται για την απροθυμία τους να παράσχουν τα σχετικά στοιχεία, είναι βέβαιον, και πάλι διά της ατόπου, ότι δεν μεσολάβησαν για την εξαγωγή των χρημάτων αυτών στο εξωτερικό.

Αντίστοιχα, ένα σημαντικό τμήμα των χρημάτων αυτών παραμένει στη χώρα μας, αποθηκευμένο είτε σε θυρίδες, είτε «κάτω από το στρώμα», περιμένοντας καρτερικά την ολοκλήρωση της διαδικασίας εσωτερικής υποτίμησης για να επανεπενδυθεί σε ακίνητα, για την αγορά των οποίων τόσο «σοφά» η Πολιτεία εξάλειψε την υποχρέωση δήλωσης πόθεν έσχες, ή αλλού…

Για να βρούμε τη φοροδιαφυγή, ασφαλώς και πρέπει να ακολουθήσουμε «το κατόπι του μαύρου χρήματος».

Ευφυώς, όμως, και όχι με κορόνες ή με την κατάργηση ελέγχων που θα μπορούσαν να μας δώσουν την άκρη του νήματος…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.