Χάνοντας την παρτίδα «από χέρι»…

Αν κανείς ή σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με την ανάσχεση της καταιγίδας που πλήττει σήμερα τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά στη χώρα μας, γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε ότι θα έρθει μια καλύτερη ημέρα;

Δημοσιεύθηκε: 16 Αυγούστου 2012 - 07:46

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ίδια ώρα που η συζήτηση στην κυβέρνηση περιστρέφεται στο είδος και στη μορφή που θα λάβουν οι περικοπές, ύψους 11,5 δισ. ευρώ, ώστε η χώρα μας να συνεχίσει να λαμβάνει τη στήριξη των δανειστών της, η οικονομία βυθίζεται ολοένα και βαθύτερα στην ύφεση και στην ανεργία και σχεδόν ουδείς εμφανίζεται να ασχολείται με το γεγονός αυτό.

Πλην ενός δεκαλόγου εξαγγελιών και υποσχέσεων εκ μέρους του φίλτατου υπουργού Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη, η υλοποίηση των οποίων παραμένει ζητούμενο, ουδείς επιχειρεί να αναχαιτίσει την ευθέως πτωτική πορεία που ακολουθούν η οικονομία της χώρας και τα εισοδήματα των κατοίκων της.

Ουδείς αναφέρει καν την υπόθεση των διαρθρωτικών αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων.

Ουδείς ασχολείται με το άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων και, βεβαίως, αν και πολλά λέγονται, ελάχιστα πραγματοποιούνται για την πάταξη της γραφειοκρατίας και της φοροδιαφυγής.

Αν όμως κανείς ή σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με την ανάσχεση της καταιγίδας που πλήττει σήμερα τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά στη χώρα μας, γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε ότι θα έρθει μια καλύτερη ημέρα;

Αν και η ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος παραμένει προαπαιτούμενο για την αποκατάσταση της πιστωτικής επέκτασης και, άρα, της χρηματοδότησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, πολλά μπορούν και πρέπει να γίνουν ώστε όταν και όποτε ξανάρθουν χρήματα στην πατρίδα μας να «πιάσουν τόπο».

Η επανέναρξη των μεγάλων οδικών έργων και η επιτάχυνση της απορρόφησης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, που υπόσχεται ο κ. Χατζηδάκης, προφανώς είναι ευπρόσδεκτες και «θεάρεστες».

Δεν λύνουν, όμως, το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, το οποίο αφορά κατά κύριο λόγο στον χαρακτήρα της. Μια κρατικοδίαιτη έως τώρα οικονομία, η οποία στήριξε την ανάπτυξή της στην κατανάλωση μέσω του υπερδανεισμού.

Εάν η χώρα δεν εκτινάξει από πάνω της αυτό το μοντέλο ανάπτυξης, όσα κονδύλια και αν εισρεύσουν σήμερα στα άδεια ταμεία της θα είναι χαμένα «από χέρι».

Αν η οικονομία δεν απαλλαγεί από το σφικτό εναγκαλισμό στον οποίο την υποβάλλουν χρόνια τώρα το κράτος και οι κάθε λογής συντεχνίες, ουδεμία τύχη θα έχει.

Γιατί θα πρέπει να μιλάμε για μια νέα «Εθνική Στρατηγική Εξαγωγών», όπως αυτή για την οποία κάνει λόγο ο κ. Χατζηδάκης, όταν έχουμε πάψει να παράγουμε και όταν οι ελάχιστες ελληνικές επιχειρήσεις που ακόμη εξάγουν οδηγούνται στο λουκέτο επειδή το κράτος τις τιμωρεί μην επιστρέφοντας τον ΦΠΑ που τους οφείλει;

Γιατί θα έπρεπε να ασχολούμεθα με την «απελευθέρωση της αγοράς των υπεραστικών οδικών μεταφορών», την οποία σήμερα καλύπτουν αποκλειστικά τα ήδη ιδιωτικά ΚΤΕΛ, όταν δεν έχουμε καν δει την απελευθέρωση των επαγγελμάτων των ΤΑΧΙ και των φορτηγών εμπορευματικών μεταφορών ή όταν το έργο των αστικών συγκοινωνιών εξακολουθεί να είναι ευθύνη του κράτους;

Ποιος κοροϊδεύει ποιον σε αυτόν τον τόπο;

Εδώ, μέχρι και για τον κλάδο των φαρμακοποιών αναγκάστηκε να κάνει προσωπική παρέμβαση ο κ. Σαμαράς, ώστε να λειτουργούν τα φαρμακεία που το επιθυμούν πέραν του προβλεπόμενου ωραρίου τους και για δύο ακόμη απογεύματα την εβδομάδα αλλά και το Σάββατο… Για ποια απελευθέρωση και για ποιο άνοιγμα μιλάμε;

Γιατί να έρθει κάποιος σήμερα στην Ελλάδα να επενδύσει τα χρήματά του; Για να βρει απέναντί του τον κ. Φωτόπουλο και τον κάθε εργατοπατέρα; Για να βρει απέναντί του το τέρας της γραφειοκρατίας και τις στρεβλώσεις της αγοράς που δημιουργούν τα κάθε λογής κρατικοδίαιτα «μαγαζιά» των ΔΕΚΟ και η φοροδιαφυγή;

Ένα «μαγαζί» χτισμένο στην αδιαφάνεια, στις πελατειακές σχέσεις και στον πατερναλισμό κάθε είδους γιατί θα έπρεπε να αποτελέσει πόλο έλξης υγιών επιχειρηματικών κεφαλαίων;

Τα μόνα κεφάλαια που ενδεχομένως θα το προτιμήσουν θα είναι τα αμιγώς βραχυπρόθεσμα κερδοσκοπικά, ή, με άλλα λόγια, όσα θέλουν να κάνουν μια αρπαχτή.

Εάν οι κανόνες του παιχνιδιού δεν αλλάξουν στην ελληνική οικονομία, άσπρη ημέρα δεν θα δούμε.

Υπό το πρίσμα αυτό, γιατί άραγε θα έπρεπε να περιστρέφεται η συζήτηση στην επιμήκυνση ή μη του προγράμματος προσαρμογής;

Έτσι όπως πάμε, όσο χρόνο και να μας δώσουν, μικρό θα είναι το όφελος…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.