Ένας είναι ο εχθρός: ο λαϊκισμός

Εάν υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο αναδείχθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας καθ’ όλη τη διάρκεια της παρούσας κρίσης, αυτό αφορά στο τραγικό έλλειμμα ποιότητας στην πολιτική ηγεσία τόσο της χώρας μας όσο και συνολικά της Ευρώπης.

Δημοσιεύθηκε: 7 Αυγούστου 2012 - 07:47

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο αναδείχθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας καθ’ όλη τη διάρκεια της παρούσας κρίσης, αυτό αφορά στο τραγικό έλλειμμα ποιότητας στην πολιτική ηγεσία τόσο της χώρας μας, όσο και συνολικά της Ευρώπης.

Από τον ανεκδιήγητο Ντ. Κάμερον και τις απειλές του ότι θα κλείσει τα σύνορα της Βρετανίας στους Έλληνες σε περίπτωση έκτακτης κρίσης, έως τον υπουργό Οικονομικών της Βαυαρίας Μ. Ζέντερ, που επιθυμεί να τιμωρήσει «παραδειγματικά» την Ελλάδα, ώστε να «συνετιστούν» οι υπόλοιπες χώρες του Νότου της ευρωζώνης, η Ευρώπη βρίθει παραδειγμάτων λαϊκισμού.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Τη Φινλανδία, που εξακολουθεί να διεκδικεί «εγγυήσεις» ώστε να συμμετέχει στον δανεισμό της Ελλάδας, ή το γεγονός ότι μια χώρα-μέλος της ευρωζώνης οδηγήθηκε σε αναγκαστική χρεοκοπία, διότι το ελληνικό PSI δεν ήταν τίποτε περισσότερο ώστε να συναινέσει στη στήριξή της η Γερμανία;

Είναι απορίας άξιον, άραγε, το γεγονός ότι οι αγορές κλείνουν την πόρτα τους, στη μία μετά την άλλη, στις χώρες της ευρωζώνης;

Ποιος πιστεύει σήμερα ότι τα 17 κράτη-μέλη της ευρωζώνης συνιστούν μια ισχυρή νομισματική ένωση, η οποία δεν διαπραγματεύεται ούτε τη συνοχή της ούτε το μέλλον της;

Συρόμενη από τις πολιτικές σκοπιμότητες της Άνγκελας Μέρκελ, στο πρόσωπο της οποίας συναντάται ένα πρωτόγνωρο κράμα κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης και λουθηρανής ανατροφής, η ευρωζώνη στέκει ανήμπορη επί περίπου μία τριετία να αντιμετωπίσει μια κρίση την οποία έχει ήδη καταστήσει παρελθόν η Αμερική.

Ως αποτέλεσμα, το ευρώ παραμένει ένα νόμισμα δίχως μια πραγματική κεντρική τράπεζα, δίχως ενιαία δημοσιονομική και οικονομική εποπτεία αλλά, πολύ πιθανόν, και δίχως μέλλον.

Τουλάχιστον αυτό μαρτυρούν οι αστειότητες τόσο περί δυνατότητας αντιμετώπισης της κρίσης εφόσον εξοστρακιστεί από την ευρωζώνη η Ελλάδα, όσο και περί συνολικού κόστους, ύψους 80 δισ. ευρώ, για τη Γερμανία, σε περίπτωση εξόδου της χώρας μας από το ευρώ, όπως φέρεται να υπολόγισε ο φίλτατος υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε.

Ένας άνθρωπος ο οποίος εμφανίζεται να ξεχνά συχνά ότι η συνοχή του «χρηματοπιστωτικού» συστήματος έγκειται στο δεύτερο συνθετικό αυτής της λέξης. Στην πίστη ή αλλιώς στην εμπιστοσύνη που τρέφει το επενδυτικό κοινό προς αυτό το σύστημα.

Εάν μια χώρα αφεθεί ή αναγκαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, ποιος αμφιβάλλει για το ρήγμα εμπιστοσύνης που θα δημιουργηθεί και το οποίο θα συμπαρασύρει οικονομίες πολύ ισχυρότερες της δικής μας, όπως η ισπανική, η ιταλική ή ακόμη και η γαλλική;

Αντίστοιχα, εάν μια χώρα όπως η Ελλάδα δεν εμφανίσει αποφασιστικότητα και δυναμισμό στην αντιμετώπιση της κρίσης, που η ίδια και οι κάτοικοί της βιώνουν, γιατί θα έπρεπε οι Ευρωπαίοι εταίροι της να τη συντρέχουν εξακολουθητικά;

Την ώρα που η ίδια η επιβίωση της χώρας εξαρτάται από την προώθηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, πώς είναι δυνατόν Έλληνες πολιτικοί, από τα αριστερά έως τα δεξιά του πολιτικού φάσματος, να απειλούν με ποινικοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων;

Το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας που αντιμετωπίζει ο τόπος, όμως, δεν αφορά μόνον στις λαϊκιστικές ιαχές του κ. Αλ. Τσίπρα και του κ. Π. Καμμένου, οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν κρατούν τα ηνία της εξουσίας και ούτε βεβαίως διανοούνται να ασκήσουν υπεύθυνη αντιπολίτευση.

Αφορά κυριότερα στην ίδια την κυβέρνηση και στα πολιτικά κόμματα που τη στηρίζουν.

Ποιο ήταν ακριβώς το μήνυμα που έστειλε στους κοινοτικούς μας εταίρους ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος την προηγούμενη εβδομάδα, απειλώντας την κυβέρνηση με ρήξη, σχετικά με τις προβλέψεις του προγράμματος περικοπών, στις οποίες τελικά συμφώνησε;

Ήταν ανάγκη να ζήσουμε για ακόμη μία φορά όσα μας είχε υποβάλει προ εξαμήνου ο κ. Αντ. Σαμαράς, αρνούμενος να βάλει την υπογραφή του σε ένα κείμενο το οποίο τελικά υπέγραψε μεγαλοπρεπώς;

Τι ακριβώς θα κάνει η ευρωζώνη δεν μπορούμε να το καθορίσουμε.

Αυτό όμως που ασφαλώς μπορούμε αλλά και οφείλουμε να κάνουμε, αυτήν την ύστατη ώρα, είναι να φανούμε υπεύθυνοι.

Ό,τι και αν σημαίνει αυτή η λέξη…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.