Δεν θέλει κόπο, τρόπο θέλει…

Αν η Ελλάδα επιθυμεί να επιβιώσει σε συνθήκες κατ’ αρχάς αξιοπρέπειας και ακολούθως ανάπτυξης, είναι αναγκασμένη να βάλει σε τάξη το σπίτι της. Και, βεβαίως, όχι μόνον επειδή θα την εξαναγκάσουν οι δανειστές της…

Δημοσιεύθηκε: 13 Ιουλίου 2012 - 07:47

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η παρούσα κρίση και τα δεινά στα οποία υποβάλλονται οι πολίτες της χώρας εξαιτίας της στέκουν τρανή επιβεβαίωση της λαϊκής θυμοσοφίας και του ρητού «δεν θέλει κόπο, τρόπο θέλει…».

Αν όχι σήμερα, αν όχι έως τον Σεπτέμβριο ή στο τέλος του χρόνου, είναι πάντως βέβαιο ότι στο ορατό μέλλον η Ελλάδα, διά του ενός ή του άλλου τρόπου, μέσω του εξαναγκασμού των δανειστών της ή με τη δική της βούληση και με διακύβευμα την οικονομική της επιβίωση, θα προχωρήσει στις απαραίτητες τομές και μεταρρυθμίσεις, που τόσο έχει ανάγκη για να επιστρέψει στην ανάπτυξη.

Τα επαγγέλματα και οι αγορές κάποια στιγμή θα ανοίξουν, το δημόσιο σταδιακά θα σμικρυνθεί και θα γίνει περισσότερο αποτελεσματικό, η φοροδιαφυγή θα παταχθεί, σε κάποιον βαθμό τουλάχιστον, και θα εκλείψουν τόσο τα επιχειρηματικά καρτέλ όσο και οι κάθε λογής συντεχνίες που βαραίνουν σήμερα τη χώρα και εντείνουν την ύφεση.

Επί δυόμισι χρόνια τώρα το πολιτικό προσωπικό της χώρας αυτής, αλλά και μεγάλο μέρος του πληθυσμού της αντιστέκονται σε αυτές τις αλλαγές. Ως αποτέλεσμα, το όποιο όφελος είχε να αποκομίσει η χώρα μας από την προώθησή τους κατά την περίοδο αυτή έχει εκμηδενιστεί.

Ως αντιστάθμισμα, οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις κατέφυγαν στην οδό της υπερφορολόγησης, εντείνοντας έτσι περαιτέρω την ύφεση, η οποία ούτως ή άλλως ήταν σαφής εξαιτίας της απουσίας πιστωτικής επέκτασης σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αλλά και της κάμψης της ζήτησης που επέφεραν τόσο το οριζόντιο μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις όσο και η εσωτερική υποτίμηση που βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια.

Εάν είχαμε, όντως, εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, πιθανότατα δεν θα βιώναμε την ύφεση σε αυτό το μέγεθος, ενώ θα είχαμε διατηρήσει και ρανίδες αξιοπιστίας έναντι των κοινοτικών μας εταίρων και λοιπών δανειστών, καθιστώντας έτσι ευχερέστερη και τη διαδικασία της επαναδιαπραγμάτευσης όποιων σημείων του προγράμματος προσαρμογής κρίναμε ως αντιπαραγωγικών.

Για παράδειγμα, μόλις χθες, ο φίλτατος κ. Ρ. Σπυρόπουλος έκανε γνωστό, μέσω συνέντευξής του στον ραδιοσταθμό ΣΚΑΪ, ότι ξεπερνούν το 30% με 40% τα «μαϊμού» επιδόματα τυφλότητας που παρέχει το ΙΚΑ στη Ζάκυνθο. Επίπεδο που αποκλίνει σημαντικά από τον μέσο εθνικό όρο και παρέχει το έναυσμα περαιτέρω ελέγχων και στη λοιπή επικράτεια, όπου παρατηρούνται σημαντικές αποκλίσεις.

Διερωτάται, βεβαίως, κανείς κατά πόσον ήταν απαραίτητο να εντοπιστούν αποκλίσεις του μεγέθους αυτού ώστε το ΙΚΑ να διεξαγάγει τους σχετικούς ελέγχους, αλλά βεβαίως και ποια θα είναι η στάση του ιδρύματος έναντι όσων αποδειχθεί ότι το εξαπατούσαν. Θα διωχθούν αυτοί οι άνθρωποι ποινικά; Θα διεκδικήσει πίσω τα χρήματά του το ΙΚΑ;

Ας μη γελιόμαστε. Δεν πρόκειται για μια μεμονωμένη υπόθεση απάτης, όπως αυτή που, επίσης χθες, ήρθε στο φως της δημοσιότητας σχετικά με γνωστό όμιλο ειδών ένδυσης - υπόδησης, ο οποίος κατηγορείται ότι έχει στερήσει το ίδρυμα από περίπου 4,5 εκατ. ευρώ μέσω εισφοροδιαφυγής. Απάτες πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Πρόκειται, αντίθετα, για ένα ευρύ φαινόμενο που αφορά σε εκατοντάδες ανθρώπους, όχι μόνον στη Ζάκυνθο, αλλά κατά πάσα βεβαιότητα σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Φαινόμενο αντίστοιχο του οποίου ήρθε επίσης χθες εκ νέου στη δημοσιότητα, σχετικά με τους συνταξιούχους του δημοσίου που δεν προσήλθαν να απογραφούν και υπολογίζονται σε σχεδόν 16.000 ανθρώπους.

Με άλλα λόγια, πρόκειται για ξεχωριστά φαινόμενα με έναν κοινό παρανομαστή.

Το γεγονός ότι χιλιάδες εκ των συμπολιτών μας ήσαν, και πιθανότατα παραμένουν, έτοιμοι να εκμεταλλευτούν την πλημμελή λειτουργία τόσο του ΙΚΑ όσο και του ελληνικού δημοσίου και την ανυπαρξία ελέγχων, ώστε να καρπωθούν παράνομα χρηματικά ποσά.

Αν η Ελλάδα επιθυμεί να επιβιώσει σε συνθήκες κατ’ αρχάς αξιοπρέπειας και ακολούθως ανάπτυξης, είναι αναγκασμένη να βάλει σε τάξη το σπίτι της.

Τα οριζόντια μαχαίρια τα έβαλε, την υπερφορολόγηση την έβαλε μέχρι εκεί που δεν πήγαινε άλλο και, πλέον, πρέπει να προχωρήσει στα μέτρα που τόσα χρόνια απέφευγε…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.