Το δίλημμα του ζαμπόν στην οικονομία

Στην οικονομία, όπως και στη ζωή, πολλά πράγματα είναι σχετικά. Για παράδειγμα, σχετική είναι η πορεία του ΑΕΠ έως το 2020, όπως και σχετική είναι η δυνατότητα παραμονής μας στην ευρωζώνη. Το γιατί ακολουθεί…

Δημοσιεύθηκε: 3 Ιουλίου 2012 - 07:46

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στην οικονομία, όπως και στη ζωή, πολλά πράγματα είναι σχετικά.

Για παράδειγμα, παιδευόταν χθες ο φίλτατος κ. Γιοργκ Άσμουσεν της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να μας πείσει ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επανεκκινήσει τις διαδικασίες υλοποίησης του μνημονίου, αντί να χάνει χρόνο διαπραγματευόμενη την αναθεώρησή του.

Σύμφωνα με τον ίδιο, εάν δεν επιταχυνθεί ο ρυθμός εφαρμογής του μνημονίου, η χώρα κινδυνεύει να μην εξασφαλίσει την περιβόητη σχέση χρέους προς ΑΕΠ στο επίπεδο του 120% το 2020, με αποτέλεσμα το χρέος αυτό να καταστεί μη βιώσιμο ή απλούστερα να μην έχουμε τη δυνατότητα να το εξυπηρετήσουμε.

Δεν θα διαφωνήσουμε. Σημαντικό το επιχείρημα του κ. Άσμουσεν, αν και δεν νομίζουμε ότι αυτός πρέπει να είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο πρέπει να υλοποιηθούν οι προβλέψεις του μνημονίου στην Ελλάδα. Έχουμε πολύ σοβαρότερους, όπως το να φτιάξουμε «το σπίτι μας»…

Ούτως ή άλλως, όπως διάφοροι φίλτατοι διαλαλούν και από τηλεοράσεως, εάν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών γίνει μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ΕΜΣ), όπως προβλέπεται για την Ισπανία και την Ιταλία, τότε η σχέση χρέους προς ΑΕΠ θα είναι διψήφια έως το 2020 ή και πολύ νωρίτερα, διαμορφούμενη περί το 92%.

Αλλά και πάλι αυτά είναι εικασίες, πολύ απλά επειδή ουδείς μπορεί σήμερα να προβλέψει με ακρίβεια πόσο θα είναι ακριβώς το ελληνικό ΑΕΠ το 2020.

Αρκεί να θυμίσουμε ότι η τρόικα και η Ελλάδα προέβλεπαν επισήμως ύφεση της τάξης του 4,7% για εφέτος, ο ΟΟΣΑ 5,3%, το ΚΕΠΕ μόλις πρόσφατα έκανε λόγο για 6,7% και όλα αυτά για μια συγκεκριμένη χρονιά και μάλιστα πριν κλείσει καλά-καλά το πρώτο εξάμηνό της…

Όπως είπαμε. Όλα σχετικά είναι. Όπως σχετικό μέγεθος είναι και το ΑΕΠ, όσο και εάν οι φίλτατοι οικονομολόγοι επιχειρούν να μας πείσουν περί του αντιθέτου.

Σύμφωνα με τα κιτάπια και τους ορισμούς, αν και αυτοί διαφέρουν από κιτάπι σε κιτάπι, ως ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μιας χώρας ορίζεται η συνολική αγοραία αξία όλων των τελικών αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται σε αυτήν στη διάρκεια μιας ορισμένης χρονικής περιόδου, φερ’ ειπείν ενός έτους, συν η αξία των εξαγωγών, μείον η αξία των εισαγωγών.

Όμως, και αυτό είναι ιδιαίτερα σχετικό και ιδού το γιατί:

Ας υποθέσουμε ότι ένας ωραίος τυπάκος στη γειτονική Ιταλία, για παράδειγμα ο Φεντερίκο από την Πάρμα, μαζί με την οικογένειά του μεγαλώνουν με κόπο και φροντίδα ένα γουρουνάκι.

Κάποια στιγμή, όταν έρχεται η ώρα του και είναι παχύ-παχύ, το κάνουν… 50 κιλά ζαμπόν, το οποίο ο Φεντερίκο εξάγει στην Ελλάδα τσεπώνοντας 350 ευρώ.

Έστω, ότι η επιχείρησή του είχε πάρει δάνειο 100% για την παραγωγή αυτή, άρα η πράξη αυτή οδήγησε σε λόγο χρέους προς ΑΕΠ 100%.

O Έλληνας εισαγωγέας Μανώλης πουλάει τα 50 κιλά σε ντελικατέσεν στο Μαρούσι για 500 ευρώ.

Τελικά το ζαμπόν του Φεντερίκο καταλήγει όλο στα πολύ ωραία σάντουιτς που καταναλώνουν στη σούπερ-ντούπερ κατασκευαστική εταιρεία του Αμαρουσίου, η οποία τα αγόρασε από το μαγαζί της γωνίας για 700 ευρώ.

Τα στελέχη της σούπερ-ντούπερ κατασκευαστικής δουλεύουν νυχθημερόν για να προετοιμάσουν την προσφορά για μεγάλο έργο του Δημοσίου και, μέχρι να τελειώσουν οι κοπιώδεις διαπραγματεύσεις με το υπουργείο, τα τρώνε μέχρι τελευταίας μπουκιάς.

Έρχεται τώρα ο οικονομικός διευθυντής της σούπερ-ντούπερ κατασκευαστικής που οφείλει να συνυπολογίσει τα 700 ευρώ στο κόστος του έργου, βάζει κι ένα «καπελάκι» 43% (overhead+profit το λένε οι ειδικοί…, λέμε τώρα…), άρα τιμολογούνται στο υπουργείο 1.000 ευρώ, που έλκουν την αρχική καταγωγή τους στην Πάρμα.

Αν υποθέσουμε ότι το Δημόσιο έργο γίνεται με χρέος κατά 65%, τότε από τη συγκεκριμένη διαδικασία έχει "παραχθεί" ΑΕΠ 1.000 ευρώ, μείον τα 350 ευρώ του Φεντερίκο που αφορούσαν εισαγωγή, συνολικά 650 ευρώ. Αν το διαιρέσουμε με το χρέος ύψους 650 ευρώ, του δημοσίου, πλέον έχουμε πάλι λόγο 100%.

Τι έγινε όμως; Οι Ιταλοί έβαλαν όλη τη δουλειά (και το γουρούνι) κι εμείς τα σαγόνια που το έφαγαν, αλλά προσθέσαμε 185% στην αξία του ελληνικού ΑΕΠ. Και επειδή, δηλαδή, έχουμε τον ίδιο λόγο χρέους προς ΑΕΠ νομίζουμε ότι είμαστε στα ίδια χάλια;

Ακόμη και εάν το παράδειγμα που παραθέσαμε είναι εντελώς υποθετικό και πλήρες αυθαιρεσιών, γεγονός παραμένει ότι οι Ιταλοί παράγουν και εξάγουν. Από τρόφιμα μέχρι υψηλή τεχνολογία, αυτοκίνητα, ρούχα, αρώματα και οτιδήποτε άλλο φανταστούμε.

Εμείς τι παράγουμε και τι εξάγουμε στην κρατικοδίαιτη οικονομία μας;
Εάν δεν παράγουμε όμως σήμερα, με ποια βεβαιότητα μιλάμε για την παραγωγή του 2020 και για τη σχέση της έναντι του χρέους;

Γι' αυτό ελάχιστα είναι τα απόλυτα πράγματα στη ζωή και βεβαίως στην οικονομία.

Απόλυτος είναι, για παράδειγμα, ο θάνατος.

Όμως, στην οικονομία υπάρχει πάντα η οδός της ανάπτυξης, η οποία κάνει ιδιαίτερα σχετικές τις επισημάνσεις του κ. Άσμουσεν, τόσο για τον λόγο χρέους προς ΑΕΠ όσο και για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους….

Η ανάπτυξη, βέβαια, την ανάγκη της οποίας τόσο συχνά επικαλείται ο φίλτατος Αντώνης, προϋποθέτει και άλλα πράγματα, όπως είναι η ανοικτή και ελεύθερη αγορά, το σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, η φιλικότητα προς το επιχειρείν και άλλα τινά, τα οποία τόσο λείπουν από τη χώρα μας…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.