Τελευταία ζαριά ή «κύκνειο άσμα»…

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου στην Ελλάδα, ο κίνδυνος εξόδου από την ευρωζώνη είναι ορατός. Και αυτό διότι ουδέποτε ελέχθη όλη η αλήθεια και επειδή οι πολιτικοί δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

Δημοσιεύθηκε: 12 Ιουνίου 2012 - 07:46

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης της 17ης Ιουνίου, ο κίνδυνος εξόδου από την ευρωζώνη είναι ορατός.

Και αυτό διότι τα πολιτικά κόμματα της χώρας, ακόμη και αυτήν την ύστατη ώρα, εμφανίζονται αφενός ανίκανα να συνεννοηθούν και αφετέρου αδύναμα να επωμιστούν την ευθύνη σχηματισμού μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, η οποία θα βγάλει τον τόπο από την κρίση.

Το κυριότερο, δε, αρνούνται ακόμη και τώρα να πουν όλη την αλήθεια.

Μολονότι οι κυριότεροι διεκδικητές της εξουσίας εμφανίζονται, ο καθένας εξ αυτών, να παρουσιάζουν μια πρόταση συγκυβέρνησης, επί της ουσίας ουδείς επιθυμεί να αναλάβει το πολιτικό κόστος προώθησης των απαραίτητων εκείνων μεταρρυθμίσεων που θα έβγαζαν τη χώρα από το σημερινό της δημοσιονομικό και οικονομικό τέλμα.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα σε βαθιά ύφεση.

Επιπρόσθετα, αντιμετωπίζει, πρώτον, ένα οξύ πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο στον δημόσιο τομέα μεταφράζεται εδώ και πολλούς μήνες σε μια άτυπη στάση πληρωμών, που πλέον τείνει να καταστεί επίσημη, δεύτερον, την κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος, όπως αυτή αποτυπώνεται στην αρνητική πιστωτική επέκταση και στην ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, και, τρίτον, την καταβαράθρωση του ιδιωτικού της τομέα , εξαιτίας της συρρίκνωσης της ζήτησης αλλά και της συσσώρευσης των παραπάνω προβλημάτων στους ώμους του.

Η ζήτηση έχει καταρρεύσει, η παραγωγή έχει καταρρεύσει, δεκάδες επιμέρους αγορές είτε έχουν ήδη εξοντωθεί, όπως η στεγαστική, με αλυσιδωτές επιπτώσεις σε σειρά άλλων κλάδων, είτε αντιμετωπίζουν μια πρωτοφανή κρίση, όπως η τουριστική, παύοντας έτσι να τροφοδοτούν την οικονομία αλλά και τον κρατικό κορβανά με πολύτιμα έσοδα.

Ακόμη, η χώρα αντιμετωπίζει μια οξύτατη κρίση ανεργίας, με προφανείς επιπτώσεις τόσο στο επίπεδο διαβίωσης των πολιτών της και στην κοινωνική της συνοχή, όσο και στο ασφαλιστικό και προνοιακό της σύστημα, το οποίο καταρρέει υπό το βάρος των μειωμένων εισπράξεων εισφορών και των αυξημένων δαπανών επιδομάτων ανεργίας.

Ως αποτέλεσμα, οι βασικές δομές του κράτους εμφανίζονται σταδιακά να καταρρέουν, με κυρίαρχη, μέχρι στιγμής, την υπόθεση των δημόσιων νοσοκομείων, τα οποία ξεμένουν από φάρμακα και αναλώσιμο φαρμακευτικό υλικό.

Αντίστοιχα, η δημόσια παιδεία παραπαίει, τόσο σε δευτεροβάθμιο όσο και σε τριτοβάθμιο επίπεδο, και η κρατική μηχανή πιέζει ακόμη περισσότερο τους πολίτες για ρευστότητα, μέσω του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.

Επιπλέον, αλλοδαπές εταιρείες ασφάλισης πιστώσεων, επικαλούμενες την πολιτική αστάθεια και τις ενδεχόμενες νομισματικές της επιπτώσεις, αρνούνται να παράσχουν τις υπηρεσίες τους προς την Ελλάδα και οδηγούν έτσι, με μαθηματική ακρίβεια, σε άδεια ράφια τα σούπερ μάρκετ.

Με λίγα λόγια, η χώρα βρίσκεται σε μια καθοδική περιδίνηση, από την οποία μπορεί να εξέλθει μόνον με έναν τρόπο:

Με το χρήμα. Τη μόνη δύναμη που είναι σε θέση να σταματήσει αυτήν την πτωτική τροχιά και να οδηγήσει σε ανάκαμψη και τελικώς σε ανάπτυξη τη χώρα.

Για να αρχίσει να ρέει και πάλι το χρήμα, ωστόσο, υπάρχουν προϋποθέσεις.

Απαιτείται η ύπαρξη σταθερότητας, συγκεκριμένης στόχευσης, προσήλωσης και προσπάθειας.

Ιδιότητες οι οποίες προφανώς εκλείπουν από μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου, που τη 18η Ιουνίου πιθανότατα θα εισέλθει εκ νέου στη γνωστή και ιδιαίτερα ατελέσφορη διαδικασία αποποίησης ευθυνών και αδυναμίας επίδειξης αποφασιστικότητας.

Μια διαδικασία η οποία συχνά συνοδεύεται από ιαχές, όπως αυτές που η λαϊκή ρήση αποδίδει στον ετοιμοθάνατο κύκνο…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.