Αμφισβητώντας τα θεμελιώδη…

Στη ζωή πρέπει να υπάρχουν ορισμένες «σταθερές». Δίχως αυτές η σταθερότητα και βεβαίως η δημιουργία δύσκολα εξυπηρετούνται. Αποκλίσεις, προφανώς, μπορεί να υπάρξουν. Αρκεί να μη διακυβεύουν το οικοδόμημα…

Δημοσιεύθηκε: 11 Ιουνίου 2012 - 08:13

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στη ζωή πρέπει πάντα να υπάρχουν ορισμένες «σταθερές».

Με άλλα λόγια, αρχές και αξίες, οι οποίες αποτελούν την κύρια οδό επί της οποίας βαδίζουμε, αλλά και το θεμέλιο επί του οποίου εδράζεται όλο το οικοδόμημα.

Παρεκκλίσεις από αυτές τις «σταθερές» ενίοτε είναι δυνατές, υπό τον όρο όμως ότι το «σύστημα» έχει κτίσει αρκετές «αντοχές», ώστε να μη διακυβεύεται η σταθερότητά του.

Μια ανεκτική κοινωνία, εξάλλου, είναι σοφή κοινωνία.

Στη χώρα μας, εδώ και πολλά χρόνια, έχουμε επιλέξει, ακόμη και σε ιδιαίτερα σοβαρά ζητήματα, να παρεκκλίνουμε συχνά, γεγονός που είχε και συνεχίζει να έχει επιπτώσεις.

Στο φορολογικό σύστημα, στην παιδεία, στην υγεία, στην κοινωνική ασφάλιση, στη χωροταξία, στην πολεοδομία και αλλού, το πλαίσιο αλλάζει συχνά και σπάνια εμφανίζει πολυετή σταθερότητα, με αποτέλεσμα να έχει υψηλό βαθμό αναποτελεσματικότητας και αστοχιών.

Οι παρεκκλίσεις αυτές μας στοίχισαν και αντικατοπτρίστηκαν στον διαχρονικά χαμηλό βαθμό επενδύσεων από το εξωτερικό, στην επικράτηση του φαινομένου της μαύρης οικονομίας και της φοροδιαφυγής, στη σταδιακή παρακμή των τομέων της υγείας και της παιδείας, στην έκταση του φαινομένου της αυθαίρετης δόμησης και ούτω καθεξής, έως τη στιγμή που οδήγησαν στην κατάρρευση ολόκληρου του μοντέλου, επί του οποίου πορευόμασταν, και στη χρεοκοπία.

Ουδέποτε, όμως, έως τώρα, αμφισβητήθηκε ο θεμελιώδης προσανατολισμός της χώρας, όπως αυτός διαμορφώθηκε με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το τέλος, λίγα χρόνια αργότερα, του εμφυλίου.

Το περίφημο «ανήκομεν εις την Δύσιν», όσο διττή σημασία και εάν του αποδίδεται, διασφάλισε την πορεία της χώρας και προσέφερε στην Ελλάδα, επί δεκαετίες, ευρωπαϊκή προοπτική δημοκρατίας, ασφάλειας και ανάπτυξης.

Σήμερα, ωστόσο, όσο και εάν ορισμένοι το αμφισβητούν, αυτή η θεμελιώδης αρχή τίθεται εν αμφιβόλω.

Η ταχύτητα με την οποία η ευρωζώνη έσπευσε να στηρίξει τον πλέον αδύναμο κρίκο της σήμερα, το τραπεζικό σύστημα της Ισπανίας, και να αποτρέψει περαιτέρω κλυδωνισμούς ή τυχόν επέκταση των προβλημάτων του στις τράπεζες άλλων κρατών-μελών, μόλις μία εβδομάδα πριν από τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές, καταδεικνύει ότι οι κοινοτικοί μας εταίροι αναγνωρίζουν ότι η πιθανότητα παρέκκλισης της Ελλάδας από αυτήν τη βασική οδό είναι υπαρκτή.

Δίχως αμφιβολία, όπως έχουμε υποστηρίξει και παλαιότερα από τη στήλη αυτή, θα έρθει η στιγμή όπου η ευρωζώνη θα αντιμετωπίσει τα προβλήματά της κατά τρόπο ριζικό και δεν θα τρέχει πίσω από τις αγορές, εφαρμόζοντας πρόσκαιρες και εμβαλωματικού χαρακτήρα λύσεις, κάθε φορά που κάποιο μέλος της κινδυνεύει.

Εάν η θεσμική της μεταρρύθμιση θα έπεται ή θα προηγείται της χρηματοοικονομικής μέλλει να αποδειχθεί, και είναι βέβαιο ότι όχι μόνον η κ. Μέρκελ με τον κ. Ολάντ θα έχουν να πουν πολλά για το ζήτημα, αλλά και το σύνολο των πολιτικών ηγετών της Ε.Ε.

Το ζήτημα για εμάς είναι βεβαίως να έχουμε τη δυνατότητα να μετάσχουμε σε αυτήν τη συζήτηση και να μην έχουμε παρεκκλίνει από τη θεμελιώδη πορεία μας έως τότε...

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.