Ξαναβάζοντας το όπλο στο τραπέζι

Ουδείς μας λέει σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση ούτε τι ακριβώς προτείνει, αλλά ούτε και πώς προτίθεται να το εξασφαλίσει σε περίπτωση όπου ο λαός τον τιμήσει με τα ηνία της εξουσίας. Δεν είναι πλέον καιρός;

Δημοσιεύθηκε: 23 Μαΐου 2012 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχει μια κοινή συνισταμένη, ένας κοινός παρανομαστής, για το σύνολο των πολιτικών σχηματισμών οι οποίοι κατέρχονται στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από το ότι το μνημόνιο πρέπει να αλλάξει και ότι η συμφωνία αυτή, ως έχει, δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

Οι διαφοροποιήσεις είναι, ενδεχομένως, μεγάλες, με ορισμένους να διατείνονται ότι το μνημόνιο πρέπει ευθέως να καταργηθεί και άλλους να υποστηρίζουν ότι πρέπει να εφαρμοστεί, αλλά ότι ορισμένοι όροι του, φερ’ ειπείν ως προς τη διάρκεια του διαστήματος δημοσιονομικής προσαρμογής, πρέπει να εξομαλυνθούν.

Ουδείς, όμως, κατέρχεται σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση με μια ξεκάθαρη ατζέντα ούτε ως προς το τι ακριβώς προτείνει, αλλά ούτε και ως προς το πώς ακριβώς προτίθεται να το εξασφαλίσει, σε περίπτωση όπου ο λαός τον τιμήσει με τα ηνία της εξουσίας.

Με άλλα λόγια, ουδείς θέτει τα ακριβή όρια αυτής της διαπραγμάτευσης, την οποία κατά τα λοιπά επιδιώκει.

Διότι, όπως είναι γνωστό, σε μια διαπραγμάτευση από την οποία προσδοκά κανείς ένα γόνιμο αποτέλεσμα, δεν αρκεί απλώς η απόρριψη όσων προτείνει η άλλη πλευρά, αλλά απαιτείται κι η παρουσίαση μιας εναλλακτικής βιώσιμης πρότασης, μέσω της οποίας θα καμφθούν, ενδεχομένως, οι ενστάσεις της άλλης πλευράς.

Μόνη, λαμπρή, εξαίρεση βεβαίως στην υπόθεση αυτή παραμένει το ΚΚΕ, το οποίο, όμως, αντιπροτείνει μια εντελώς διαφορετική κοσμοθεωρία, από εκείνην επί της οποίας βαδίζει η χώρα, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου.

Ας μην ξεχνάμε ότι το μνημόνιο αποτελείται από μια σειρά παρεμβάσεων, που αφορούν στο σύνολο της λειτουργίας της οικονομίας αλλά και της κρατικής μηχανής, και ότι η δημοσιονομική προσαρμογή αποτελεί μόνον μία πτυχή του.

Εντός ή εκτός ευρώ, η Ελλάδα δεν πρέπει να θέσει σε τάξη, ούτως ή άλλως, τα του οίκου της;

Κοινή διαχρονική ομολογία όλων δεν είναι ότι απαιτείται η εκ βάθρων αναδόμηση του τρόπου λειτουργίας της ελληνικής κρατικής μηχανής, με κύριο γνώμονα την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, η οποία εξακολουθητικά ορθώνεται ως ανάχωμα στην άσκηση υγιούς επιχειρηματικής δράσης ή στην καθημερινή εξυπηρέτηση των πολιτών;

Κοινή διαπίστωση δεν είναι ότι η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή αποτελούν την κυριότερη αιτία κοινωνικής αδικίας στη χώρα;

Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι το μνημόνιο αυτό ουδέποτε πραγματικά εφαρμόστηκε, αφού οι δεσμεύσεις για την προώθηση των δομικών μεταρρυθμίσεων που προβλέπει, όπως το άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων, ή η απελευθέρωση της οικονομίας από το εύρος της κρατικής παρουσίας σε αυτήν δεν υλοποιήθηκαν.

Φταίει το μνημόνιο αν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπανδρέου-Βενιζέλου, της τελευταίας διετίας, δεν είχαν το πολιτικό σθένος να κόψουν τον ομφάλιο λώρο του ΠΑΣΟΚ με τα συνδικάτα και να προωθήσουν τις αποκρατικοποιήσεις;

Φταίει το μνημόνιο αν συντεχνίες όπως εκείνη των ιδιοκτητών ταξί προστρέχουν στις αγκάλες της Νέας Δημοκρατίας, και εσχάτως του κ. Βορίδη, για να διασώσουν ό,τι μπορεί να διασωθεί από τα προνόμιά τους;

Το μνημόνιο, όπως επανειλημμένως έχουμε υποστηρίξει από τη στήλη αυτή, ακόμη και εάν δεν υπήρχε οφείλαμε να το έχουμε εφεύρει. Εάν το είχαμε εφεύρει, δε, ίσως να μην είχαμε φθάσει και στη σημερινή μας κατάντια.

Έτσι, λοιπόν, μικρή αξία έχουν οι διακηρύξεις περί κατάργησης των μνημονιακών εφαρμοστικών νόμων και η προσφυγή σε επαναδιαπραγμάτευση για το χρέος, εάν οι πολιτικοί σχηματισμοί που προτείνουν τις λύσεις αυτές, ή ακόμη και την απλή επαναδιαπραγμάτευση όρων του μνημονίου, δεν παρουσιάσουν, πρώτα ενώπιον του εκλογικού σώματος και στη συνέχεια, εάν τους δοθεί το δικαίωμα από τον ελληνικό λαό, ενώπιον των κοινοτικών μας εταίρων και δανειστών, τι ακριβώς προτείνουν για την υποκατάσταση όσων προβλέπει το μνημόνιο.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, αλλά και ειδικά υπό τις παρούσες δραματικές περιστάσεις, είναι θεμελιώδες δικαίωμα του εκλογικού σώματος και ολόκληρης της κοινωνίας να γνωρίζει ακριβώς πώς έχουν τα πράγματα και πόσα απίδια έχει ο σάκος του καθενός.

Διότι αν μπορέσαμε να απομακρυνθούμε από το ταμείο της 6ης Μαΐου, λέγοντας «κάναμε λάθος», ουδείς μας εγγυάται ότι θα μπορέσουμε να πράξουμε το ίδιο και με το ταμείο της 17ης Ιουνίου…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.