Μια κρίση που δεν χρειαζόταν να υπάρξει

Σύμφωνα με τους οπαδούς των θεωριών συνωμοσίας, ενίοτε, οι καταστάσεις εξωθούνται στα άκρα τους κατά τρόπο τεχνητό, ώστε να υπάρξει το έδαφος για μια επιθυμητή αλλαγή. Άλλοτε, απλώς ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο…

Δημοσιεύθηκε: 21 Μαΐου 2012 - 07:46

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σύμφωνα με τους οπαδούς των θεωριών συνωμοσίας, ενίοτε, οι καταστάσεις εξωθούνται στα άκρα τους κατά τρόπο τεχνητό, ώστε να υπάρξει το έδαφος για μια επιθυμητή ποιοτική αλλαγή.

Άλλοτε, απλώς ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο, λόγω είτε ανικανότητας, είτε μυωπικών εμμονών.

Όποια οδό, όμως, και εάν επιλέξει κανείς για να εξηγήσει την τρέχουσα κρίση στην ευρωζώνη, και ειδικά στην Ελλάδα, θα διαπιστώσει ότι, αν και οι λύσεις ήσαν διαθέσιμες από την πρώτη στιγμή, απλώς δεν εφαρμόστηκαν.

Το ευρωομόλογο δεν είναι καινούργια λύση, όπως και η παροχή της δυνατότητας απευθείας δανεισμού των κυβερνήσεων μέσω της ΕΚΤ δεν είναι καινούργια λύση.

Μπήκαν στο τραπέζι από την πρώτη στιγμή, αλλά απορρίφθηκαν.

Σήμερα, ακόμη και η φιλτάτη κ. Μέρκελ, η οποία αντιτάχθηκε από την πρώτη στιγμή σε αυτές, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο υιοθέτησής τους, υπό τον όρο της πρότερης έγκρισης του νέου δημοσιονομικού συμφώνου και των όρων εποπτείας που αυτό ορίζει από τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης.

Ωστόσο, η έως τώρα άρνησή της, όπως και η τιμωρητική διάθεση, με την οποία προσέγγισε ευθύς εξαρχής το ελληνικό πρόβλημα, ικανοποιώντας λαϊκιστικά αισθήματα στη Γερμανία, το όξυναν αντί να το αμβλύνουν και έφεραν στην επιφάνεια, κατά τρόπο έντονο, τις δομικές ατέλειες που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ολόκληρη η ευρωζώνη, ως μια ημιτελής νομισματική ένωση, δίχως ενιαία δημοσιονομική διακυβέρνηση.

Η επίλυση της κρίσης στην ευρωζώνη, προφανώς, διέρχεται διαμέσου της δημοσιονομικής ευταξίας αλλά και των αναγκαίων δομικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Όμως, αντίστοιχα, η επίτευξη των στόχων αυτών δεν πρέπει να συνεπάγεται και την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση των κρατών-μελών που τους προωθούν.

Αν, όμως, η τιμωρητική διάθεση και η ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα με την οποία προσέγγισε το ελληνικό πρόβλημα η Γερμανία ήσαν άδικες, δεν θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι «δικαιώθηκαν» από την απροθυμία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και δομικές αλλαγές στην ελληνική οικονομία, ιδίως όταν είναι σαφές ότι κύρια ευθύνη των προβλημάτων αυτών φέρει ο κρατικοδίαιτος χαρακτήρας της;

Αποτελεί λάθος της Γερμανίας ή των λοιπών κοινοτικών εταίρων το γεγονός ότι η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σχεδόν αποκλειστικά μέσω των οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και μέσω της υπερφορολόγησης, δίχως την προώθηση οποιουδήποτε μέτρου απελευθέρωσης των αγορών και των επαγγελμάτων ή υλοποίησης έστω και μιας αποκρατικοποίησης, ώστε να μειωθεί το βάρος του χρέους και να τονωθεί η αναπτυξιακή διαδικασία;

Αν η τιμωρητική διάθεση με την οποία η Γερμανία προσέγγισε την ελληνική κρίση, από την πρώτη στιγμή που αυτή ξέσπασε, επιβάλλοντας εξοντωτικά επιτόκια της τάξης του 5% στην πρώτη δανειακή σύμβαση και ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής, όξυνε την κρίση, η στάση που τήρησε η ελληνική πλευρά, τόσο επί ΠΑΣΟΚ όσο και στη συνέχεια, δεν την επέτειναν περαιτέρω, οδηγώντας συνολικά την οικονομία σε βαθιά ύφεση και την κοινωνία σε πόλωση;

Αντίστοιχα, ήταν άραγε απαραίτητο να διαχυθεί αυτή η κρίση μέχρι τα κράτη-μέλη του πυρήνα της ευρωζώνης, ώστε να αρχίσουν να αίρονται οι ενστάσεις της Γερμανίας για την υιοθέτηση της λύσης του ευρωομολόγου και της αύξησης των αρμοδιοτήτων της ΕΚΤ;

Πόσο απαραίτητο ήταν, άραγε, να υπάρξει τόση μυωπία, αλλά και τόση ανικανότητα;

Βέβαια, πλέον, έτσι που πάνε τα πράγματα στην Ελλάδα, είναι ίσως αργά να μιλάμε για «λύσεις»…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.