Αυτόν το λογαριασμό ποιος θα τον πληρώσει;

Η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση αποτελεί μια ιδανική ευκαιρία να διαλέξουμε οριστικά και αμετάκλητα. Το θέλουμε το ρημάδι το ευρώ ως νόμισμα ή όχι; Η επιλογή είναι αποκλειστικά δική μας.

Δημοσιεύθηκε: 16 Μαΐου 2012 - 07:47

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Αυτόν το λογαριασμό ποιος θα τον πληρώσει;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση δεν συνιστά καταστροφή.

Δίχως αμφιβολία, η ακυβερνησία, ή εν τέλει αυτό το οποίο έχουμε μάθει να αποκαλούμε ακυβερνησία, θα παραταθεί.

Η ήδη χειμαζόμενη οικονομία θα επιδεινωθεί περαιτέρω.

Ο τουρισμός, που αντιστοιχεί περίπου στο ένα πέμπτο του εθνικού εισοδήματος και έχει ήδη εισέλθει στην πλέον γόνιμη περίοδό του, θα πληγεί.

Οι ελπίδες ανάκαμψης θα ατονήσουν.

Αυτή καθεαυτήν, όμως, η προσφυγή στις κάλπες, ήτοι η άσκηση του δημοκρατικού δικαιώματος των πολιτών, γιατί θα έπρεπε να ισοδυναμεί με καταστροφή;

Η έκβασή της ενδεχομένως να αποβεί καταστρεπτική για τη χώρα. Αυτή, όμως, θα είναι η λαϊκή ετυμηγορία και ο ελληνικός λαός δεν θα μπορεί να ψέξει κανέναν άλλον παρά τον ίδιο γι' αυτό.

Ουδείς, πλέον, θα μπορεί να επικαλεστεί άγνοια ή ακόμη και παραπλάνηση.

Όσα δεν έγιναν γνωστά στη διάρκεια της προηγούμενης προεκλογικής περιόδου κατέστησαν πολύ περισσότερο από σαφή στη διάρκεια του διαστήματος των διερευνητικών εντολών.

Οι πάντες, ή σχεδόν οι πάντες, άνοιξαν τα χαρτιά τους και ο λόγος τους δοκιμάστηκε, παρέχοντας έτσι στους πολίτες τη δυνατότητα να κρίνουν.

Να διαπιστώσουν, με άλλα λόγια, ποιος είναι πρόθυμος να προτάξει το συμφέρον του τόπου και ποιος το κομματικό του συμφέρον και τις προσωπικές του φιλοδοξίες.

Ποιος έχει σταθερό προσανατολισμό και μπορεί να πλοηγήσει προς την κατεύθυνση αυτήν, ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να το πράξει, και ποιος, τέλος, απορρίπτει μια πορεία, αλλά αδυνατεί να προσφέρει βιώσιμη εναλλακτική οδό.

Με λίγα λόγια, εάν η ψήφος της 6ης Μαΐου ήταν μια οργισμένη ψήφος με τιμωρητικό χαρακτήρα, η ψήφος της 17ης Ιουνίου, ή όποιας άλλης ημερομηνίας κριθεί δόκιμο να γίνουν οι εκλογές, οφείλει να είναι μια ψήφος βασισμένη σε νηφάλια σκέψη, με γνώμονα την επόμενη ημέρα.

Ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα μας. Μάλλον το αντίθετο.

Χθες, όμως, συνόψισε το δίλημμα της επικείμενης αναμέτρησης ως δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ ή την απεμπλοκή της από το νόμισμα αυτό, και δεν είχε άδικο.

Μετά από δεκαετίες κακοδιαχείρισης, αδιαφάνειας, σπατάλης και κομματικού νεποτισμού, οι Έλληνες βίωσαν επί μία διετία και πλέον το αποτέλεσμα της παντελούς απροθυμίας της προηγούμενης διακυβέρνησης να διαρρήξει τις σχέσεις της με το πελατειακό της κοινό.

Βίωσαν, ως αποτέλεσμα της απροθυμίας αυτής, την υπερφορολόγηση, τη ριζική μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματός τους ή ακόμη και τον εκμηδενισμό του, στην περίπτωση που έχασαν τη δουλειά τους.

Πολύ περισσότερο, όμως, έχασαν την ελπίδα για ταχύ τέλος στα δεινά τους.

Έχουν δίκιο να είναι οργισμένοι και αγανακτισμένοι, ακόμη και αν ισχύει η διαβόητη εκτίμηση του φίλτατου κ. Πάγκαλου ότι «μαζί τα φάγαμε», το διάστημα που προηγήθηκε.

Έπρεπε να βρεθεί η Ελλάδα υπό τον ζυγό του μνημονίου ώστε να ανακαλύψει ότι διέθετε στρατιές αναπήρων-«μαϊμού» ή νεκρών «συνταξιούχων»;

Έπρεπε να τεθεί η χώρα υπό επιτροπεία ώστε να διαπιστώσει πόσους υπαλλήλους έχει ο στενός δημόσιος τομέας, ενώ ακόμη δεν γνωρίζει πόσους έχει ο ευρύτερος;

Έπρεπε να χρεοκοπήσουμε για να φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε κάτι ώστε να νοικοκυρευτεί το μαγαζί που λέγεται Ελλάδα;

Ακόμη και εάν το μνημόνιο δεν υπήρχε, η Ελλάδα όφειλε να το έχει εφεύρει εδώ και χρόνια, έχουμε επανειλημμένως υποστηρίξει από τη στήλη αυτή.

Δυστυχώς, όμως, δεν το εφηύραμε.

Έπρεπε πρώτα να χάσουμε παντελώς την αξιοπιστία μας και να αποκλειστούμε από τις αγορές ώστε να φθάσουμε στο σημείο, μετά πολλών ενστάσεων και αμφιβολιών, να μπούμε σε αυτό το μνημόνιο.

Μπήκαμε δε σε αυτό με μισή καρδιά, δίχως να το πιστεύουμε και δίχως να το εφαρμόζουμε πραγματικά.

Απελευθερώθηκαν οι αγορές ή τα επαγγέλματα; Βελτιώθηκε η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού με τη μείωση της γραφειοκρατίας ή τη βελτίωση του επιπέδου των υπηρεσιών που αυτός παρέχει σε πολίτες και επιχειρήσεις;

Υπήρξε έστω και μία αποκρατικοποίηση, ώστε με την πρόσοδό της να ελαφρυνθεί το βάρος που επωμίζεται σήμερα ο φορολογούμενος;

Υπάρχουν σαφείς ευθύνες για όλα αυτά και σε μεγάλο βαθμό αποδόθηκαν με την ψήφο της 6ης Μαΐου. Αν συντρέχουν και ποινικές ευθύνες, δεν είναι έργο των εκλογέων, αλλά των δικαστών να τις αποδώσουν.

Δικαίωμα και συνταγματική υποχρέωση του κάθε εκλογέα, όμως, είναι η αποσαφήνιση της βούλησής του και η επιλογή πορείας για τη χώρα.

Υπό το πρίσμα αυτό, η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση αποτελεί μια ιδανική ευκαιρία.

Θέλουμε η χώρα μας να βαδίσει προς τη μία κατεύθυνση ή προς την άλλη;

Θέλουμε να διατηρήσουμε τον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό και να έχουμε ως νόμισμα το ευρώ;

Στο χέρι μας είναι να το αποφασίσουμε. Απλά πράγματα.

Αλλά ευρώ σημαίνει και υποχρεώσεις. Πίτα ολάκερη και σκύλος χορτάτος δεν γίνεται…
Αν η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στο ευρώ, θα πρέπει να αποδεχθεί τα προαπαιτούμενα, λέει ο Σόιμπλε και έχει και πάλι δίκιο.

Ούτως ή άλλως, όλοι, συμπεριλαμβανομένου του φίλτατου Βόλφγκανγκ, πλέον, έχουν αντιληφθεί ότι δημοσιονομική ευταξία δεν πρέπει να σημαίνει αναγκαστικά και τιμωρία, και πλέον είναι πρόθυμοι να βάλουν νερό στο κρασί τους, παρατείνοντας την ισχύ του μνημονίου κατά τουλάχιστον ένα έτος, όπως μας είπαν ανοιχτά χθες τόσο η φιλτάτη κ. Λαγκάρντ όσο και κ. Γιούνκερ.

Ας αποφασίσουμε, λοιπόν, τι θέλουμε και ας πάμε να το διαπραγματευτούμε…

Ας μην ξεχνάμε, όμως.

Αν διαλέξουμε τον άλλο δρόμο, τούτο δεν θα σημάνει ότι θα ακυρωθεί ο στόχος της δημοσιονομικής προσαρμογής. Αντίθετα, πιο επιτακτικός θα γίνει, αφού πλέον τον λογαριασμό θα τον πληρώνουμε μόνοι μας και όχι οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.