Δεν πληρώνω και σε άλλους τα φορτώνω…

Σε μια χώρα «ξέφραγο αμπέλι», όπου ο καθένας υψώνει το προσωπικό του λάβαρο αντίστασης ανακράζοντας «δεν πληρώνω», αναπόφευκτα φθάνει η ώρα του «λογαριασμού». Αυτός, όμως, αφορά στους πάντες…

Δημοσιεύθηκε: 28 Μαρτίου 2012 - 07:39

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μια χώρα «ξέφραγο αμπέλι», όπου ο καθένας μπορεί όποτε αυτός θελήσει να υψώσει το προσωπικό του λάβαρο αντίστασης και ανυπακοής ανακράζοντας «δεν πληρώνω», κάποτε, αναπόφευκτα, φθάνει η ώρα του λογαριασμού.

Ενός λογαριασμού ο οποίος αφορά, όμως, στους πάντες, είτε έχουν ήδη πληρώσει είτε όχι…

Όπως προκύπτει από στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα το υπουργείο Υποδομών, η επιβάρυνση των Ελλήνων φορολογουμένων, μόνον για το έτος 2011, από την άρνηση πληρωμής διοδίων και από καταλήψεις σταθμών τους, ξεπερνά το ποσόν των 17 εκατ. ευρώ, τα οποία πλέον θα κληθεί να καλύψει ο κρατικός κορβανάς…

Αντίστοιχα, σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του πρώην γ.γ. Μεταφορών, Χ. Τσιόκα, το κόστος από τους τζαμπατζήδες στα αστικά λεωφορεία ανέρχεται ετησίως σε 6 εκατ. ευρώ, ανεβάζοντας τον συνολικό λογαριασμό στα 23 εκατ. ευρώ…

Πέραν της άμεσης αυτής επιβάρυνσης των φορολογούμενων πολιτών, όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών, υπάρχει και «η απώλεια εσόδων των παραχωρησιούχων, σε συνδυασμό με την πτώση των κυκλοφοριακών ροών εξαιτίας της κρίσης (σ.σ.: η οποία) αυξάνει το χρηματοδοτικό κενό της κατασκευαστικής περιόδου, με αποτέλεσμα είτε την περικοπή φυσικού αντικειμένου των έργων, είτε την ανάγκη αποζημίωσης του αναδόχου».

Με άλλα λόγια, η πραγματική φορολογική ζημία που θα κληθεί να αναλάβει ο πολίτης, πρώτον, ενδέχεται να είναι ακόμη υψηλότερη και, δεύτερον, μεταφράζεται και σε απώλεια οικονομικής δραστηριότητας, σε καιρό βαθιάς ύφεσης, η οποία προφανώς αντικατοπτρίζεται σε υψηλότερη ανεργία και σε περαιτέρω επιδείνωση του οικονομικού περιβάλλοντος, εξαιτίας της περικοπής των έργων.

Όλα αυτά, δε, επειδή μια μειονότητα πολιτών, επικουρούμενη από συγκεκριμένους πολιτικούς σχηματισμούς, επέλεξε να αυθαιρετήσει, αρνούμενη να καταβάλει είτε το αντίτιμο των διοδίων, είτε το κόμιστρο στις αστικές συγκοινωνίες.

Πόσο «δημοκρατική» υπήρξε άραγε η στάση των ανθρώπων αυτών;
Αντίστοιχα, πόσο «ωφέλιμη» ήταν για την κοινωνία και την τσέπη του καθενός από εμάς;

Το ζήτημα, όμως, δεν αφορά μόνον σε όσους εντάσσονται στο λεγόμενο «κίνημα δεν πληρώνω» ή στους πολιτικούς τους «πατρώνους», αλλά κυριότερα αφορά στο καθεστώς ανοχής, το οποίο επέτρεψε στους συγκεκριμένους ανθρώπους την ανάληψη πρωτοβουλιών του είδους αυτού, δίχως την επιβολή της προσήκουσας τιμωρίας.

Μια πολιτεία η οποία επιτρέπει ή ανέχεται την αυθαιρεσία και την ευθεία καταπάτηση των νόμων και παύει να είναι συντεταγμένη.

Παύει να αποτελεί ένα κράτος Δικαίου, αφού, ανεχόμενη την αυθαιρεσία αυτή οδηγείται αναγκαστικά στον επιμερισμό της ζημίας της σε όλους τους υπολοίπους, οι οποίοι τήρησαν νομοταγή στάση, ζημιώνοντάς τους έτσι διπλά…

Όσο επιλέγουμε να ανεχόμαστε ή να υποθάλπουμε την αυθαιρεσία, βεβαίως, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να έρθουμε αντιμέτωποι και με τα επίχειρα των επιλογών μας…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.