Λαμόγια επιχειρηματίες και «άγιο» κράτος…

Πότε πραγματικά υποβοήθησε το ελληνικό κράτος την επιχειρηματικότητα; Μα, προφανώς, μόνον όταν είχαν κάποιο συγκεκριμένο συμφέρον όσοι κρατούσαν τα ηνία του… Έτσι, όμως, ας μην περιμένουμε ανάπτυξη…

Δημοσιεύθηκε: 20 Μαρτίου 2012 - 07:34

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Λαμόγια επιχειρηματίες και «άγιο» κράτος…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Στην Ελλάδα, ο επιχειρηματίας είναι ή λαμόγιο ή στυγνός εκμεταλλευτής».

Αντίθετα, η κρατική μηχανή είναι «καθαγιασμένη», καθώς στόχο έχει την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και οι όποιες παρασπονδίες παρατηρούνται στη λειτουργία της συνιστούν μεμονωμένα φαινόμενα διαφθοράς, που μπορούν ευχερώς να απομονωθούν.

Αυτή είναι, σε αδρές και μάλλον απλοϊκές γραμμές, η κυρίαρχη -παρά ταύτα- άποψη τόσο στον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό όσο και σε μία μεγάλη ομάδα συμπολιτών μας, στη συνείδηση των οποίων η επιχειρηματικότητα παραμένει ποινικοποιημένη και αποτελεί δίοδο διάπραξης ανοσιουργημάτων παντός είδους, εκ μέρους των εκφραστών της.

Έτσι, όμως, ας μην περιμένουμε πολλά για το μέλλον…

Όσο το κράτος επιμένει να μην περιορίζεται στον φυσικό εποπτικό του ρόλο, αλλά να ασκεί το ίδιο επιχειρηματική δραστηριότητα, στερώντας από τον ιδιωτικό τομέα τη δυνατότητα να πράξει το ίδιο σε σειρά οικονομικών δραστηριοτήτων, ας μην ελπίζουμε σε ταχεία ανάκαμψη.

Μπορεί την τελευταία διετία οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου να μην προώθησαν τις απαραίτητες δομικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, χάριν της διατήρησης του πελατειακού κράτους που κυριαρχεί στη χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια, όμως ελάχιστα έπραξαν και για την τόνωση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.

Το χθεσινό άρθρο που φιλοξένησε η κορυφαία αμερικανική εφημερίδα New York Times αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των προσκομμάτων που έχει θεσμοθετήσει και διατηρεί ακέραια η Ελληνική Πολιτεία στην άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας στη χώρα μας.

Μήνες ή και χρόνια, για την απόκτηση των απαραίτητων αδειών λειτουργίας, και εφευρήματα κάθε είδους, επενδυμένα με έναν απίστευτα μυωπικό μανδύα δήθεν εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος, αλλά με στόχο τη διευκόλυνση της «μίζας», ορθώνονται στις προσπάθειες του κάθε δυνητικού επενδυτή στην Ελλάδα να χτίσει μια δουλειά.

Ακόμη, όμως, και όταν εξασφαλιστεί αυτή η πολυπόθητη άδεια λειτουργίας, ποια είναι η αντιμετώπιση του επιχειρηματικού κόσμου; Αφαίμαξη, μη απόδοση επιστροφών ΦΠΑ, υψηλές εργοδοτικές εισφορές, εξαιτίας της αναποτελεσματικής λειτουργίας των ασφαλιστικών ταμείων και της διαφθοράς στον τομέα της δημόσιας υγείας, και άλλα πολλά.

Μόνον τον τρόπο διάθεσης των κοινοτικών πόρων του ΕΣΠΑ και των πακέτων που προηγήθηκαν δείτε ώστε να καταλάβετε τον στρεβλό και διεφθαρμένο τρόπο με τον οποίο οι κρατούντες τα ηνία του κρατικού μηχανισμού, μεσαία ή ανώτερα στελέχη, αντιλαμβάνονται την έννοια επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα…

«Σου δίνω λεφτά; Θα μου δώσεις και εμένα…».

Ας μη γελιόμαστε, φίλτατοι.

Αυτή η χώρα, τουλάχιστον στο διάστημα που κύλησε από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα, αντιμετώπισε την επιχειρηματική κοινότητα ως μέσο συναλλαγής για την εξυπηρέτηση του πελατειακού κράτους, που έχτισαν τα δύο κόμματα εξουσίας.

Προφανώς με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία στήθηκαν «νέα τζάκια».
Προφανώς, η Νέα Δημοκρατία είχε και αυτή τους δικούς της προτιμώμενους επιχειρηματίες.
Προφανώς και ορισμένα κόμματα της Αριστεράς είχαν και αυτά τις δικές τους «προτιμήσεις».

Όμως, συνολικά η λέξη επιχειρηματίας στην Ελλάδα παραμένει «ένοχη» λέξη, με την οποία οι πολιτικοί μας ηγέτες επιθυμούν να έχουν μόνον «υπόγειες» και διαπλεκόμενες επαφές.

Γιατί να στηθούν σήμερα νέες δουλειές στην Ελλάδα; Επειδή η χώρα διαθέτει ένα ευρύ πλέγμα εξυπηρέτησης της επιχειρηματικότητας ή ένα άρτιο σύστημα ταχείας απονομής της Δικαιοσύνης;

Γιατί να συνεχίσει να συνεισφέρει ο τομέας του τουρισμού, για παράδειγμα, περίπου το ένα πέμπτο του παραγόμενου ΑΕΠ στη χώρα αυτή; Επειδή όταν θέλουν οι ναυτεργάτες οδηγούν τις ακτοπλοϊκές μεταφορές σε παράλυση;

Γιατί να επενδύσει κάποιος στη νησιωτική χώρα, όταν είναι όμηρος της κάθε ΠΝΟ και των κομματικών επιταγών της;

Κακά τα ψέματα.

Αν δεν ενισχύσουμε, εμείς ως Έλληνες, μέσω της ψήφου μας κατά τις επικείμενες εκλογές, τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες απερίφραστα προτάσσουν την κατακρήμνιση του πελατειακού κράτους, την προώθηση των δομικών μεταρρυθμίσεων, το άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων και την ανασύσταση του κρατικού μηχανισμού, ώστε αυτός να υποβοηθά αντί να αποθαρρύνει τη δημιουργία απασχόλησης, τότε προφανώς θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να βρεθούμε αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών μας…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.