Χρήμα και πώς να το αξιοποιήσετε…

Την ώρα όπου το κύριο ζητούμενο είναι ο απεγκλωβισμός της χώρας από την ύφεση και η επιστροφή της στην οδό της ανάπτυξης, γιατί, άραγε, παραμένουν αναξιοποίητα σχεδόν 16 δισ. από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ;

Δημοσιεύθηκε: 2 Μαρτίου 2012 - 07:54

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ώρα όπου το κύριο ζητούμενο είναι ο απεγκλωβισμός της χώρας από τη δίνη της ύφεσης και η επιστροφή της στην οδό της ανάπτυξης, γιατί, άραγε, παραμένουν αναξιοποίητα σχεδόν 16 δισ. ευρώ από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, καθώς και ακόμη 5 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ιδίως όταν έχει σχεδόν εκμηδενιστεί η παράμετρος της εθνικής συμμετοχής;

Ποιο το νόημα να ζητάμε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα όταν δεν αξιοποιούμε τους ήδη διαθέσιμους πόρους;

Γιατί είναι, άραγε, απαραίτητο να φθάνουν οι παραγωγικοί φορείς της χώρας, με πρωταγωνιστή το ΕΒΕΑ, στο σημείο να ζητούν από την κυβέρνηση την ενεργή συμμετοχή των επιμελητηρίων, ώστε να καταστεί δυνατή η άμεση διοχέτευση πόρων του ΕΣΠΑ και της ΕΤΕπ στις ελληνικές επιχειρήσεις;

Η κυβέρνηση δεν διαθέτει το απαραίτητο σχέδιο ή τις πολιτικές ώστε να επιτύχει τον σκοπό αυτόν;

Η ανοιχτή κόντρα που έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα μεταξύ του υπουργού Ανάπτυξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, και του Γερμανού αντικαγκελαρίου και υπουργού Οικονομίας, Φίλιπ Ρέσλερ, ίσως αντικατοπτρίζει, τουλάχιστον εν μέρει, τις προεκλογικές ανησυχίες του τελευταίου, όπως υποστηρίζει ο Έλληνας υπουργός, αφορά όμως σε μια υπαρκτή κατάσταση πραγμάτων στη χώρα μας.

Ίσως το κύριο ζητούμενο για τον κ. Ρέσλερ να είναι η εξασφάλιση πολιτικού οφέλους στην πατρίδα του, μέσω της δημαγωγίας κατά της Ελλάδας, και ίσως, πράγματι, να διεκδίκησε την αποπληρωμή των γερμανικών εταιριών στις οποίες οφείλει χρηματικά ποσά το ελληνικό δημόσιο.

Όμως, γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από έναν Γερμανό πολιτικό μέσου βεληνεκούς, όπως ο ίδιος, και εν τέλει πόσο θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει το ζήτημα αυτό όταν το κύριο ζητούμενο αφορά εμάς τους ίδιους;

Λεφτά πράγματι υπάρχουν. Ξέρουμε όμως πώς να τα κάνουμε να δουλέψουν;

Υπό το πρίσμα αυτό, ποια είναι η πειστική απάντηση που μπορεί να δοθεί στις αιτιάσεις του κ. Ρέσλερ ότι δεν προωθούνται επαρκώς οι μεταρρυθμίσεις και οι δομικές αλλαγές στη χώρα μας;

Πόσο ανοιχτές είναι σήμερα, στην πράξη και όχι στα λόγια ή στους τύπους, οι αγορές και τα επαγγέλματα στην Ελλάδα και, εν τέλει, εάν δεν ανοίξει η ελληνική οικονομία και εάν δεν περιοριστεί ο σφιχτός εναγκαλισμός της από το κράτος, πώς θα μπορέσει να αποδώσει και να οδηγηθεί εκ νέου στην ανάπτυξη;

Αντίστοιχα, ακόμη και σήμερα, όπου ο τόπος μας διανύει αυτήν τη μελανή σελίδα της ιστορίας του, πόσο πρόθυμη ή αποτελεσματική είναι η κρατική μηχανή στην εύρυθμη αξιοποίηση των διαθέσιμων κοινοτικών πόρων;

Κακά τα ψέματα, φίλτατοι.

Μπορεί ο καυγάς Χρυσοχοΐδη - Ρέσλερ να είναι το λιγότερο που μια χώρα στη θέση της Ελλάδας έχει σήμερα ανάγκη, πλην όμως φέρνει στην επιφάνεια ένα υπαρκτό πρόβλημα, η ευθύνη επίλυσης του οποίου εναπόκειται στην ελληνική κυβέρνηση και στη βούλησή της να κάνει πράξη αφενός όσα υποσχέθηκε στους κοινοτικούς μας εταίρους και αφετέρου όσα απαιτούνται ώστε, επιτέλους, να αρχίσει να λειτουργεί η οικονομία ελεύθερα και στην πατρίδα μας.

Τώρα, εάν στη διαδικασία αυτή ο κ. Ρέσλερ δεν μας είναι ιδιαίτερα αρεστός, επειδή συχνά διατυμπανίζει ότι η χρεοκοπία δεν είναι ταμπού για την Ελλάδα, υπάρχει πάντα και ο φίλτατος κ. Χορστ Ράιχενμπαχ και η κοινοτική ομάδα δράσης της οποίας ηγείται.

Κυριότερα, όμως, υπάρχουμε εμείς και η κατεύθυνση προς την οποία επιθυμούμε να βαδίσουμε…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.