Το τσιμέντο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Εάν η Ευρώπη γίνει καπνός, η ειρήνη στην ήπειρό μας αργά ή γρήγορα θα διακυβευθεί», είπε την Παρασκευή ο Ν. Σαρκοζί, δείχνοντας ότι διδάσκεται από την Ιστορία. Στο Βερολίνο, όμως, φαίνεται ότι έχουν επιλεκτική μνήμη.

Δημοσιεύθηκε: 9 Ιανουαρίου 2012 - 07:52

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η δημόσια παραδοχή του Γάλλου Προέδρου, Νικολά Σαρκοζί, ότι η κατάρρευση του ευρώ θα οδηγούσε την Ευρώπη, αργά ή γρήγορα, σε πόλεμο αποτελεί μια σαφή υπενθύμιση, ενδεχομένως την πρώτη εδώ και δεκαετίες από χείλη αρχηγού ευρωπαϊκού κράτους, σχετικά με τους λόγους για τους οποίους σχεδιάστηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Πρώτα, ως Συνθήκη Άνθρακα και Χάλυβα, στη συνέχεια ως Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και σήμερα ως Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη, η προσπάθεια αυτή έχει έναν βασικό στόχο: να δέσει τα κράτη και τους λαούς της Ευρώπης με τον συνεκτικό ιστό της οικονομίας, οδηγώντας αφενός σε «ομογενοποίηση» και αφετέρου σε άρση των θεμελιωδών αιτίων που οδήγησαν σε αιματοκύλισμα τη Γηραιά Ήπειρο αλλά και την υφήλιο δύο φορές κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, με ευθύνη κυρίως της Γερμανίας.

Το «τσιμέντο» της Ευρώπης δεν θα μπορούσε να είναι παρά η οικονομία και οι δεσμοί αλληλεξάρτησης που αυτή δημιουργεί μεταξύ των συναλλασσόμενων και τελικώς αλληλέγγυων κρατών.

Το ρήγμα με το οποίο απειλείται αυτή η συνοχή σήμερα, με αφορμή την κρίση κρατικού χρέους που ξεκίνησε από την Ελλάδα και κλονίζει όχι μόνο την ευρωζώνη αλλά και ορισμένες από τις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ουγγαρία, είναι πλέον βαθύ.

Τραγικά λάθη, όπως η ιδέα Μέρκελ περί «εθελοντικής» συμμετοχής ιδιωτών στις προσπάθειες αντιμετώπισης της κρίσης χρέους, αναποτελεσματικές και καθυστερημένες αποφάσεις εκ μέρους όσων κρατούν τα ηνία της Ευρώπης και πλέον η συζήτηση περί ενδεχόμενης εγκατάλειψης της ζώνης του ευρώ από ένα ή και περισσότερα κράτη-μέλη κλονίζουν και απειλούν με κατάρρευση το οικοδόμημα συνολικά.

«Δεν έχουμε το δικαίωμα να εγκαταλείψουμε την Ευρώπη. Δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε να καταστραφεί το ευρώ. Το ευρώ είναι η καρδιά της Ευρώπης. Εάν το ευρώ καταστραφεί, ολόκληρη η Ευρώπη θα γίνει καπνός», δήλωσε ο κ. Σαρκοζί μετά από συνομιλίες του με τον Ιταλό πρωθυπουργό, Μάριο Μόντι, στο Παρίσι την Παρασκευή.

Και πρόσθεσε: «Εάν η Ευρώπη γίνει καπνός, η ειρήνη στην ήπειρό μας, αργά ή γρήγορα, θα διακυβευθεί».

Η Ευρώπη, όμως, δεν πρόκειται να σωθεί εάν εκείνοι που κρατούν σήμερα τα ηνία της ξεχάσουν ό,τι μας δίδαξε η Ιστορία.

Οι Γερμανοί προφανώς επιλέγουν σήμερα να θυμούνται μόνο τμήματα αυτής της Ιστορίας, και συγκεκριμένα εκείνο που αφορά τον υπερπληθωρισμό που χαρακτήρισε τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, όπως ονομάστηκε η περίοδος του Μεσοπολέμου στη χώρα αυτή.

Ίσως το αποτέλεσμα, ήτοι η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία και όσα την ακολούθησαν, να ανασύρονται πιο εύκολα από την ιστορική μνήμη.

Τα αίτια, όμως, αυτού του υπερπληθωρισμού και της ανέχειας που αυτός δημιούργησε εδράζονται στην κοντόφθαλμη τακτική των Γαλλοβρετανών συμμάχων να απαιτήσουν βαριές αποζημιώσεις από τη Γερμανία για το κόστος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η σοφία και τα ιστορικά διδάγματα στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου απέτρεψαν τους ίδιους συμμάχους να «τιμωρήσουν» εκ νέου τη Γερμανία ζητώντας αποζημιώσεις, ενώ αντίθετα, μέσω του αμερικανικού Σχεδίου Μάρσαλ οικοδομήθηκε εκ θεμελίων όχι μόνο η Γερμανία αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης.

Αυτή η σοφία, αυτή η αναγκαία αλληλεγγύη, χρήσιμη όχι μόνο για τα κράτη-αποδέκτες αλλά και για τα κράτη-δωρητές, απουσιάζει σήμερα.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η γερμανική φοβία του πληθωρισμού αλλά και η ανάγκη «τιμωρίας» των δημοσιονομικά «άτακτων» κρατών έχουν αποτρέψει, μέχρι στιγμής, είτε την εντονότερη εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην προσπάθεια αναχαίτισης της κρίσης χρέους είτε την προσφυγή στη λύση του ευρωομολόγου.

Στην Ελλάδα, τα «τιμωρητικά» επιτόκια και ο σύντομος χρόνος αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ, που συνόδευαν το πρώτο μνημόνιο της τρόικας ΔΝΤ-Ε.Ε.-ΕΚΤ, καθώς και ο ασφυκτικός χρόνος προώθησης των μεταρρυθμίσεων αποτέλεσαν σαφή λάθη, που, αν και στη συνέχεια ήρθησαν από τους ίδιους τους εμπνευστές τους, οδήγησαν τη χώρα μας σε βαθιά ύφεση, παρότι προφανές μερίδιο ευθύνης για το αποτέλεσμα αυτό φέρει και η διακυβέρνηση της τελευταίας διετίας…

Αντίστοιχα, σήμερα, η διαδικασία του PSI, ήτοι της λεγόμενης «εθελοντικής» συμμετοχής, στην οποία σύρονται οι δανειστές της Ελλάδας, τράπεζες ή μη, για τη διάσωσή της, αποτελεί επίσης ένα αναγνωρισμένο λάθος, το οποίο, σύμφωνα τόσο με το κ. Βαν Ρομπάι όσο και με την κ. Μέρκελ, δεν πρόκειται να εφαρμοστεί σε κανένα άλλο κράτος-μέλος της ευρωζώνης.

Παρ' όλα αυτά, από την επιτυχία του ή μη, μας λένε, εξαρτάται η διάσωση της Ελλάδας.

Θα κατορθώσουν να αντιληφθούν, όμως, πέραν του φίλτατου Σαρκοζί, ότι από τη διάσωση της Ελλάδας εξαρτάται και εκείνη της Ευρώπης;

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.