Μόνο «με το μαχαίρι στον λαιμό» οι αποφάσεις;

Έπρεπε να φθάσουμε στην «ύστατη ώρα» και στο σημείο να μας απειλούν με το ενδεχόμενο παρακράτησης της επόμενης δόσης του δανείου ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ, ώστε να κάνουμε πράξη όσα συμφωνήσαμε τον προηγούμενο Μάιο;

Δημοσιεύθηκε: 10 Δεκεμβρίου 2010 - 07:54

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Μόνο «με το μαχαίρι στον λαιμό» οι αποφάσεις;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μόνο «με το μαχαίρι στον λαιμό» μπορεί να πάρει αποφάσεις αυτή η κυβέρνηση;

Έπρεπε να φθάσουμε στην «ύστατη ώρα» και στο σημείο να μας απειλούν με το ενδεχόμενο παρακράτησης της επόμενης δόσης του δανείου ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ, ώστε να κάνουμε πράξη όσα συμφωνήσαμε τον προηγούμενο Μάιο και οφείλαμε να έχουμε παραδώσει στις αρχές του φθινοπώρου;

Η εικόνα που έδινε χθες η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν αντάξια του κυβερνήτη μιας συντεταγμένης Πολιτείας.

Ήταν η εικόνα μιας άτακτης και πανικόβλητης κυβέρνησης, η οποία έπειτα από μήνες ανούσιων καθυστερήσεων συνονθύλευσε, υπό ασφυκτική πίεση, τρία σημαντικά νομοσχέδια και ένα νομοσχέδιο-«σκούπα» με σαρωτικές ρυθμίσεις για την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου, σε μία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ως αντάλλαγμα για την εξασφάλιση εύνοιας από τους δανειστές της χώρας.

Ήταν απαραίτητο να περάσουν 15 μήνες και δύο υπουργοί ώστε να εγκριθεί από την κυβέρνηση ο νέος αναπτυξιακός νόμος, ενώ η χώρα βυθίζεται στην οικονομική ύφεση;

Ήταν απαραίτητο να γίνονται διαπραγματεύσεις κυριολεκτικά της τελευταίας στιγμής με την τρόικα ώστε να καθοριστεί το περιεχόμενο των διατάξεων που θα ρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις, μόνο και μόνο για να υιοθετήσουμε πλήρως όσα γνωρίζαμε ότι οφείλαμε να κάνουμε ευθύς εξαρχής;

Πάρτε το χαμπάρι, φίλτατοι.

Η χώρα μας επί χρόνια ακολουθούσε στραβό δρόμο, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να βρεθεί στο χείλος του γκρεμού. Από εκεί μας έσωσαν, στην κυριολεξία, οι δανειστές μας με μόνο αντάλλαγμα να βάλουμε σε τάξη τον οίκο μας.

Να μην ξοδεύουμε περισσότερα από όσα κερδίζουμε, να το πράττουμε με διαφάνεια και το κράτος να αφήνει την αγορά ελεύθερη να δουλεύει.

Με λίγα λόγια, να κάνουμε πράξη όσα χρόνια τώρα κουβεντιάζουμε μεταξύ μας, αλλά θεωρούμε ότι δεν πρέπει να λέγονται από τρίτους για εμάς.

Ε, λοιπόν, τέλος! Πέρυσι τον Οκτώβριο, όπως επανέλαβε χθες και η Κομισιόν, μόνοι μας βγάλαμε τα «άπλυτά» μας στη φόρα και έκτοτε υφιστάμεθα τα επίχειρα των επιλογών μας.

Από τώρα έως το τέλος του έτους η κυβέρνηση πρέπει να κάνει νόμο του κράτους ένα πραγματικό μπαράζ ρυθμίσεων και συνολικά μέχρι τον Μάρτιο πρέπει να εγκρίνει περίπου 40 νομοσχέδια και να τα στείλει για ψήφιση στη Βουλή.

Το σύνολο των περίφημων διαρθρωτικών αλλαγών, συμπεριλαμβανομένων και αλλαγών σε όσες έχει ήδη προωθήσει η κυβέρνηση, όπως το ασφαλιστικό, πρέπει να γίνουν νόμοι του κράτους.

Η αγορά ενέργειας και τα κλειστά επαγγέλματα πρέπει να ανοίξουν.
Οι κρατικές επιχειρήσεις και φορείς πρέπει είτε να αναδιαρθρωθούν είτε να κλείσουν.
Ο τομέας της Υγείας πρέπει να αναμορφωθεί και να μπει φρένο στη σπατάλη και στην αδιαφάνεια που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία του.
Η φορολογική διοίκηση πρέπει να αλλάξει και να παταχθεί η φοροδιαφυγή.
Οι αμυντικές δαπάνες πρέπει να περισταλούν.
Το μέγεθος της ίδιας της κρατικής μηχανής πρέπει να συρρικνωθεί.

Αυτά, για να απαριθμήσουμε μόνον ορισμένα από εκείνα στα οποία έχουμε δεσμευτεί και πρέπει να υλοποιήσουμε μέχρι την άνοιξη, είναι ζητήματα που χρήζουν, αν μη τι άλλο, της δέουσας προσοχής και επιμέλειας.

Αποτελούν ρυθμίσεις που δεν είναι δυνατόν να «στοιβάζονται» σε ολιγόωρες συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου και να αντιμετωπίζονται την ύστατη ώρα και μόνον όταν «ο κόμπος φτάσει στο χτένι».

Εντέλει, φίλτατοι της κυβέρνησης, αφού τη βάλατε που τη βάλατε την τζίφρα στο ρημάδι το μνημόνιο και αφού θεωρητικά, τουλάχιστον, το πήρατε απόφαση να διορθώσετε όλα εκείνα τα οποία μεταξύ μας κακίζουμε στη λειτουργία του ελληνικού κράτους, χρόνια τώρα, κάντε το να τελειώνουμε.

Στον δέοντα χρόνο και με τον δέοντα τρόπο.
Συντεταγμένα και όπως πραγματικά χρειάζεται ο τόπος μας.

Για να μπορούμε να λέμε ότι τις πήραμε μόνοι μας τις αποφάσεις επειδή εμείς κρίναμε ότι τούτες έπρεπε να ληφθούν και επειδή είναι για το καλό του τόπου.

Εκτός και εάν δεν τις «πιστεύετε» ούτε εσείς αυτές τις αλλαγές...
Οπότε αλλάζει ολόκληρη η «κουβέντα» και ο καθένας καλείται να πάρει τις αποφάσεις του…
Από τη μια πλευρά η Ευρώπη, από την άλλη εμείς.
Αλλά βέβαια, όλοι μας γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό...

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.