Lehman: Μάθημα που δεν πήραν οι τράπεζες

Πριν από σχεδόν έναν χρόνο, το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 2008, μία επενδυτική τράπεζα με Ιστορία 158 χρόνων κατέβαζε οριστικά τα ρολά της, ανοίγοντας έτσι τον ασκό του Αιόλου για την παγκόσμια οικονομία.

Δημοσιεύθηκε: 9 Σεπτεμβρίου 2009 - 07:59

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Lehman: Μάθημα που δεν πήραν οι τράπεζες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τα τηλέφωνα είχαν σιγήσει.

Τα άλλοτε γεμάτα ζωή και βόμβο εργασίας γραφεία ήσαν κλειστά.

Η πιστωτική κοινότητα της υδρογείου και οι διεθνείς αγορές κρατούσαν την ανάσα τους.

Πριν από σχεδόν έναν χρόνο, το πρωί της Δευτέρας 15 Σεπτεμβρίου του 2008, μία επενδυτική τράπεζα με Ιστορία 158 χρόνων κατέβαζε οριστικά τα ρολά της, ανοίγοντας έτσι τον ασκό του Αιόλου για την παγκόσμια οικονομία και τις απανταχού αγορές.

Η Lehman Brothers Holdings Inc. ήταν παρελθόν και οι πύλες για τη χειρότερη παγκόσμια οικονομική ύφεση των τελευταίων 80 ετών είχαν ανοίξει.

Μόλις τις τρεις πρώτες ημέρες μετά την κατάρρευση της Lehman οι χρηματιστηριακές αγορές της υφηλίου διέγραψαν 2,85 τρισ. δολάρια από την αξία τους ή συνολικά το 6% της κεφαλαιοποίησής τους.

Στο ίδιο διάστημα το διατραπεζικό κόστος δανεισμού (επιτόκιο Libor) εκτοξεύτηκε κατά 4,29% και το δολαριακό επιτόκιο βραχυπρόθεσμου δανεισμού, η καρδιά της χρηματοδότησης εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων στην ισχυρότερη οικονομία της υφηλίου, διπλασιάστηκε σε 6,02%.

Η πίστωση είχε παγώσει αφού η εμπιστοσύνη προς το ίδιο το "σύστημα", από τη μία τράπεζα προς την άλλη, είχε χαθεί.

Συνολικά, μετά το λουκέτο της Lehman, της μόνης μεγάλης τράπεζας που δεν διέσωσαν οι αμερικανικές αρχές, κατέρρευσαν άλλα 104 πιστωτικά ιδρύματα στις ΗΠΑ και μόνο.

Κανένα όμως από αυτά δεν ήταν σε θέση να αποτελέσει "συστημικό κίνδυνο" για τον χρηματοπιστωτικό τομέα, η διάσωση του οποίου έχει στοιχίσει μέχρι στιγμής περισσότερα από 300 δισ. δολ., αν υπολογίσουμε μόνο τα κονδύλια που διατέθηκαν μέσω του προγράμματος Troubled Asset Relief Program ή TARP.

Το Σαββατοκύριακο που προηγήθηκε της Μαύρης Δευτέρας, σε συνεχείς συσκέψεις που πραγματοποιούνταν στα γραφεία της Fed στη Νέα Υόρκη, με τη συμμετοχή του τότε υπουργού οικονομικών κ. Χ. Πόλσον και μιας μικρής ομάδας κορυφαίων τραπεζιτών, το διακύβευμα για τη σωτηρία της Lehman ήταν μόλις 30 δισ. δολ., ή το 10% του ποσού που τελικά αναγκάστηκε να εκταμιεύσει ο αμερικανικός προϋπολογισμός.

Ένα απειροελάχιστο κλάσμα δε της συνολικής ζημίας που υπέστη και εξακολουθεί να υφίσταται η παγκόσμια οικονομία.

Μέχρι σήμερα, έναν χρόνο μετά, το αμερικανικό δημόσιο συνεχίζει να ακολουθεί την πολιτική στην οποία αναγκαστικά εισήλθε μετά την κατάρρευση της Lehman. Ήτοι, αφήνει τις μικρές τράπεζες να καταρρεύσουν και διασώζει τις μεγάλες. Εκείνες δηλαδή που μπορούν να κάνουν τα θεμέλια του συστήματος να τρίξουν, ακριβώς ως εκ του μεγέθους τους.

Η φιλοσοφία "too big to fail" κυριαρχεί και ουδείς εμφανίζεται να έχει μάθει το μάθημά του.

Εάν η κατάρρευση της Lehman ήταν το κυριότερο σφάλμα του "συστήματος" πέρυσι, η συνεχής υποστήριξη της ύπαρξης των μεγάλων πιστωτικών ομίλων έκτοτε αποτελεί μία ασφαλή συνταγή για την επανεμφάνιση ενός φαινομένου, αντίστοιχων ή και χειρότερων διαστάσεων, στο μέλλον.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.