Αυτά που δεν μας είπε το ΔΝΤ…

Το ΔΝΤ δεν μας είπε χθες κάτι καινούργιο. Αυτά που μας είπε, με την έκθεσή του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, τα γνωρίζαμε. Ίσως να μην τα ομολογούσαμε, αλλά σίγουρα τα γνωρίζαμε.

Δημοσιεύθηκε: 7 Αυγούστου 2009 - 07:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν μας είπε χθες κάτι καινούργιο.

Αυτά που μας είπε, με την έκθεσή του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, τα γνωρίζαμε.

Ίσως να μην τα ομολογούσαμε, αλλά σίγουρα τα γνωρίζαμε.

Ότι βαδίζουμε προς μία ύφεση βαθύτερη αυτής που διακηρύσσει η κυβέρνηση εν πολλοίς το γνωρίζαμε.

Ότι είναι απαραίτητη η προώθηση ριζικών διαρθρωτικών αλλαγών και μείωσης του βαθμού συμμετοχής του κράτους στην οικονομία επίσης το ξέραμε.

Ότι η τελευταία αναμόρφωση του Ασφαλιστικού ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά όχι επαρκής, και αυτό είχε περάσει από το μυαλό μας…

Ότι τα δημόσια οικονομικά πάσχουν βαρύτατα και υπάρχει ανάγκη περιστολής των δαπανών (διάβαζε, σπαταλών) και αύξησης των εσόδων, μέσω πάταξης και της φοροδιαφυγής, δεν είχε περάσει απαρατήρητο.

Αντίστοιχα, δεν είχε διαφύγει της προσοχής μας ότι είμαστε βαθύτατα χρεωμένοι και όσους "στόχους" και εάν βάζει η Ε.Ε. για τη σχέση ελλείμματος προς ΑΕΠ, αυτό θα παραμένει πάνω από το 3% για πολύ καιρό ακόμη…

Επίσης γνωρίζουμε και ορισμένα πράγματα που επιλέγει να τα αγνοεί το ΔΝΤ.

Για παράδειγμα, ότι οι εντυπωσιακοί ρυθμοί ανάπτυξης που εξασφάλιζε έως τώρα η χώρα μας βασίζονταν στην αθρόα εισροή κοινοτικών κονδυλίων, στην υπερχρέωση του κράτους και στην έντονη πιστωτική επέκταση των τελευταίων χρόνων προς τον ιδιωτικό τομέα.

Επίσης γνωρίζουμε ότι όλα αυτά είτε τελείωσαν είτε τελειώνουν…

Ξέρουμε για τη σφοδρότητα της αντίστασης με την οποία "υποδέχονταν" οι συνδικαλιστικοί φορείς της χώρας οποιαδήποτε, ακόμη και ήσσονος σημασίας, μεταρρύθμιση, που ενδεχομένως θα έθιγε τα κεκτημένα τους.

Γνωρίζουμε αντίστοιχα τις αλλεπάλληλες αναμορφώσεις των εκλογικών νόμων, οι οποίες μόνο στόχο είχαν την ύπαρξη οριακής πλειοψηφίας και τη συνεπακόλουθη πολιτική ομηρεία.

Τέλος, γνωρίζαμε και εξακολουθούμε να βλέπουμε καθημερινά τη στείρα πολιτική αντιπαράθεση επί παντός επιστητού, αλλά κυρίως για ζητήματα που αφορούν στην οικονομία.

Ο καθένας μας έχει νου και κρίνει.

Κρίνει το ατελέσφορο του πολιτικού λόγου, της μιας ή της άλλης πλευράς, κρίνει την ανάγκη προώθησης και την αποτελεσματικότητα των όποιων μέτρων προωθούνται για την ανάταση της οικονομίας και τέλος κρίνει την επιχειρηματολογία που ορθώνουν όσοι αντιτίθενται στα μέτρα αυτά.

Με λίγα λόγια, και γνωρίζουμε και κρίνουμε. Το ερώτημα είναι γιατί ανεχόμαστε.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.