Το μήνυμα της στροφής στα «άκρα»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δημοκρατία έχουμε και το εκλογικό σώμα παίρνει τις αποφάσεις του και κάνει τις επιλογές του. Τι σημαίνει, όμως, για το πολιτικό σύστημα της χώρας και ειδικά για το προσωπικό που το απαρτίζει, η ταυτόχρονη ενίσχυση δυο κομμάτων τα οποία στέκουν διαμετρικά αντίθετα, πλησίον των εκατέρωθεν άκρων του πολιτικού φάσματος; Πρόκειται για πολιτικό παράδοξο ή για ένα φαινόμενο που αντικατοπτρίζει τη συνολική απόρριψη των λεγομένων «κομμάτων εξουσίας»;

Σε τρεις διαφορετικές δημοσκοπήσεις οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα, αυτή της  Interview, της MRB που έγινε για λογαριασμό του OPEN και της GPO, η οποία παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star, το πολιτικό σκηνικό έρχεται “τούμπα”, με τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, να υποχωρούν και την Πλεύση Ελευθερίας, σχεδόν από κοινού με την Ελληνική Λύση, να ενισχύονται.

Στην περίπτωση, δε, της Πλεύσης Ελευθερίας, τα πράγματα είναι μάλλον εντυπωσιακά. Ένα έως πρότινος ελάσσονος ισχύος κόμμα, με αριστερές καταβολές, εμφανίζεται να καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση, με ποσοστό 15,2%, έναντι 25,8% της κυβερνώσας ΝΔ, σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Interview.

Στην ίδια δημοσκόπηση, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην τρίτη θέση με 13,1% και η Ελληνική Λύση ακολουθεί στην τέταρτη θέση με 10% ενώ το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερβαίνει το 5%.

Στην δημοσκόπηση της MRB η οποία προηγήθηκε λίγα 24ωρα, η ΝΔ εμφανίζεται στο 26,7%, με το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται στο 15,4% και την Πλεύση Ελευθερίας στο 12% ενώ η Ελληνική Λύση ακολουθεί από κοντά με 11,4%.

Τέλος, στην μέτρηση της GPO η ΝΔ καταγράφει πτώση στο 23,1% έναντι της αντίστοιχης προηγούμενης δημοσκόπησης της ίδιας εταιρίας (26,7% τον Ιανουάριο), όπως και το ΠΑΣΟΚ στο 14,8%, ενώ τον Ιανουάριο εξασφάλιζε 16,6%. Αντίθετα, τόσο η Πλεύση Ελευθερίας εμφανίζει άνοδο όσο και η Ελληνική Λύση.

Ενδεχομένως το «εύκολο συμπέρασμα» είναι ότι πρόκειται για απότοκο του κύματος λαϊκής δυσφορίας και δυσαρέσκειας που συνόδευσε την υπόθεση των Τεμπών, σε ό,τι αφορά στην κυβέρνηση και στην απουσία ουσιαστικής εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης σε ό,τι αφορά στο ΠΑΣΟΚ. Όπως βεβαίως και στην απουσία αντίστοιχης πρότασης από τα λοιπά κόμματα της αριστεράς.

Αυτή η εκτίμηση, όμως, θα όφειλε, τουλάχιστον έως έναν βαθμό να αφορά και τα -ως επί τo πλείστον, προσωποπαγή - κόμματα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Κυριάκου Βελόπουλου, τα οποία αν και δεν φείδονται κριτικής προς την κυβέρνηση, απέχουν σημαντικά από την παρουσίαση ολοκληρωμένων εναλλακτικών και πειστικών προτάσεων.

Κυριότερα, η στροφή μερίδος του εκλογικού σώματος προς αυτούς τους δυο πολιτικούς σχηματισμούς αφορά, κατά πάσα βεβαιότητα, τον ακραίο πολιτικό τους λόγο, επί παντός του επιστητού αλλά ιδίως για την υπόθεση των Τεμπών και -κατά συνέπεια – την απαξία στην οποία έχει περιέλθει το λοιπό πολιτικό προσωπικό ενώπιον της κοινής γνώμης.

Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Το είδαμε και στην «άνω και κάτω πλατεία» κατά τα πρώτα μνημονιακά χρόνια και κατά τα φαινόμενα, έως έναν βαθμό, τούτο αναβιώνει, καταδεικνύοντας ότι ακόμη απέχουμε από μία “σταθεροποίηση” στο πολιτικό καντάρι.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Πιθανώς, δε, αυτές οι τάσεις να αντικατοπτρίζουν ένα αίσθημα του τύπου «μην μας δουλεύετε άλλο», ως απάντηση στον κυρίαρχο πολιτικό λόγο και στην «πολιτική ορθότητα», που υποτίθεται ότι τον συνοδεύει.

Κατά πόσον, τώρα, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, το οποίο «απορρίπτεται» από ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος, είναι σε θέση να λάβει -και να «ανταποκριθεί» - σε αυτό το μήνυμα, είναι μία άλλη υπόθεση…