Το «κακό σπυρί» του ελληνικού δημοσίου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κορυφαίος Έλληνας επιχειρηματίας και υπόδειγμα αυτοδημιούργητου ανθρώπου περιέγραφε προ αρκετών ετών το «πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου», κυρίως, ως ζήτημα χαμηλής αποτελεσματικότητας.

Με άλλα λόγια, περιέγραφε την αναντιστοιχία που εντόπιζε μεταξύ του υπέρμετρου μεγέθους αυτής της δημόσιας «μηχανής», της τοπικής διοίκησης και των δημόσιων οργανισμών συμπεριλαμβανομένων και του μέτριου αποτελέσματος που αυτή παράγει.

Αυτή, ωστόσο, είναι μόνον η μισή αλήθεια. Η πλήρης αποκαλύπτεται εάν αθροιστούν σε αυτή την αναποτελεσματικότητα και οι δεκάδες υποθέσεις, μικρής ή μεγαλύτερης, διαφθοράς που εντοπίζονται στην ελληνική δημόσια διοίκηση, όπως αυτή που ήρθε χθες στο φως της δημοσιότητας με πολεοδομίες της Β. Ελλάδας.

Περισσότερες από 20 συλλήψεις, κατάσχεση μεγάλου χρηματικού ποσού άνω του ενός εκατ. ευρώ, για παράνομες εκδόσεις πολεοδομικών αδειών, «γρηγορόσημα» και άλλα τινά με τα οποία κατηγορούνται πολεοδόμοι, πρώην στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης κ.ά.

Μόλις πρόσφατα, τον Οκτώβριο, εξαρθρώθηκε κύκλωμα εφοριακών που εκβίαζε επιχειρηματίες στην Κέρκυρα ενώ είχε προηγηθεί η εξάρθρωση άλλου που δρούσε στη Χαλκίδα. Συνολικά, δε, από το 2017 που συστάθηκε η ΑΑΔΕ με την παρούσα μορφή της, τουλάχιστον 450 υπάλληλοί της έχουν παραπεμφθεί στο Πειθαρχικό Συμβούλιο για τα... «περαιτέρω». Η διαφθορά, κατά τα φαινόμενα, ήταν τόσο εκτενής που η ΑΑΔΕ έφθασε μέχρι του σημείου να δημιουργήσει ένα νέο σώμα ελέγχου, για να ελέγχει τους... ελεγκτές!

Προφανώς, η διαφθορά δεν αφορά μόνο τον κλάδο των εφοριακών, όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και χθες με τους πολεοδόμους της Χαλκιδικής. Αφορά τη λειτουργία ολόκληρου του δημόσιου τομέα, από την Υγεία και τα «φακελάκια» της αλλά και τις υπερσυνταγογραφήσεις ή τις όποιες άλλες περιπτώσεις διαφθοράς, έως την Αστυνομία, τα υπουργεία, τους ΟΤΑ και εντέλει κάθε πτυχή της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η οποία κατά τα φαινόμενα βρίθει επίορκων υπαλλήλων.

Προφανώς υπάρχουν πολλαπλάσιοι οι οποίοι κάνουν έντιμα τη δουλειά τους, επί χρόνια. Όμως το φαινόμενο της διαφθοράς στην αγκαλιά του ελληνικού δημοσίου είναι, πέραν πάσης αμφισβητήσεως, εκτενές και έχει διαμορφώσει, με τα χρόνια, μία «κουλτούρα λαμογιάς», ωθώντας τους Έλληνες πολίτες να έχουν το «φακελάκι παρά πόδας», ώστε να ανταπεξέλθουν στις όποιες απαιτήσεις των δημόσιων λειτουργών. Δίχως αμφιβολία, πρόκειται για ένα «κακό σπυρί».

Αυτό, λοιπόν, το «κακό σπυρί», το οποίο αφορά την χαμηλή αποτελεσματικότητα και τη διαφθορά, «κάποιος» οφείλει να το αντιμετωπίσει. Εκ των πραγμάτων, δε, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από την κυβέρνηση αυτού του τόπου. Εάν και αυτή δεν μπορεί ή δεν έχει τη βούληση, τότε η ζημία είναι για όλους, πλην, προφανώς, επιόρκων.

Όταν δημόσιοι υπάλληλοι που πιάνονται με το «χέρι στο βάζο» παραμένουν στις υπηρεσίες τους επί χρόνια, μισθοδοτούνται έστω και με μέρος των αποδοχών τους έως ότου η υπόθεση τελεσιδικήσει και τελικά, πολλοί εξ αυτών επιστρέφουν στις υπηρεσίες τους με ποινές-χάδια, εμπεδώνεται μία κουλτούρα ατιμωρησίας. Όταν οι καθυστερήσεις στον ρυθμό απονομής της δικαιοσύνης φθάνουν μέχρι του βαθμού της αρνησιδικίας, τότε η δικαιοσύνη χάνει τον ρόλο ύπαρξής της.

Εντέλει, όταν μία ολόκληρη κοινωνία υφίσταται, ανέχεται και μαθαίνει να ζει με μία τόσο αναποτελεσματική και διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση, τότε υπονομεύει τον ίδιο της τον εαυτό και το μέλλον των παιδιών της.

Πέραν των «πελατειακών» της συμφερόντων, με τους εκατοντάδες χιλιάδες που «τρέφονται» από το ελληνικό δημόσιο, η παρούσα κυβέρνηση μπορεί να δει τίποτε άλλο, ώστε να -επιχειρήσει τουλάχιστον- να σπάσει το «απόστημα»;