Η φενάκη των εισοδηματικών κριτηρίων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μία χώρα στην οποία η φοροδιαφυγή έχει αναχθεί στην κυριότερη αιτία οικονομικής και κατά προέκταση κοινωνικής αδικίας, η χορήγηση επιδομάτων στη βάση εισοδηματικών κριτηρίων μεγιστοποιεί αυτή την αδικία και επιδρά ως μοχλός αποξένωσης όσων φέρουν το κύριο βάρος της φορολογίας -μισθωτών, συνταξιούχων και ευρύτερα της λεγόμενης μεσαίας τάξης- από την κυβέρνηση που ασκεί αυτή την πολιτική.

Στοιχείο καταλυτικής σημασίας ενόψει της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, όποτε κι αν στηθεί η εθνική κάλπη. 

Έτσι, λοιπόν, όταν μεγάλο μέρος της κοινωνίας αναζητά το εκκαθαριστικό του προηγούμενου οικονομικού έτους ούτως ώστε να διαπιστώσει εάν πληροί τα εισοδηματικά κριτήρια που απαιτούνται για την εξασφάλιση του power pass, του fuel pass, του συσκευο-pass και όποιου άλλου επιδόματος έχει επιστρατευτεί για την άσκηση ψηφοθηρικής πολιτικής, θα ήταν απολύτως χρήσιμο να θυμόμαστε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των φόρων εισοδήματος στην Ελλάδα έχουν επωμιστεί ελάχιστοι άνθρωποι.

Για την ακρίβεια, σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ,  το 88,2% των φορολογούμενων, που δήλωναν εισοδήματα κάτω των 25.000 ευρώ ετησίως, πλήρωναν το 32,7% των φόρων. Το υπόλοιπο 11,8% πλήρωνε ποσοστό 67,3% των φόρων. Και τούτο ενώ η συντριπτική πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών (71%) και σχεδόν όλοι οι αγρότες (93%) δηλώνουν εισοδήματα μικρότερα των 9.000 ευρώ ετησίως.

Κι όμως, οι φόροι εισοδήματος στην Ελλάδα αποτελούν μόνο το 21% των συνολικών εσόδων από φόρους και εισφορές και τα περισσότερα έσοδα προέρχονται κυρίως από τους έμμεσους φόρους όπως ο ΦΠΑ (41%) και από τις ασφαλιστικές εισφορές (35,2%).

Υπ' αυτό το πρίσμα, όταν το κατώφλι χορήγησης επιδομάτων τίθεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων στις 30.000 ευρώ ως δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα (πλην Fuel pass 2 που είναι στις 45.000 ευρώ οικογενειακό), εξαιρούνται από την εξασφάλισή του εκείνοι  οι οποίοι είναι -κατά τεκμήριο- οι ειλικρινείς και συνεπείς φορολογούμενοι, δηλαδή κατά μείζονα λόγο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι αδυνατούν να αποκρύψουν τα εισοδήματά τους, είτε από έμμισθη απασχόληση είτε από σύνταξη και πληρώνουν το μεγαλύτερο μέρος της φορολογίας εισοδήματος στην Ελλάδα.

Αντίθετα, όλοι εκείνοι οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να αποκρύψουν εισοδήματα από την εφορία  «επιβραβεύονται» με την εξασφάλιση επιδομάτων, για τα οποία βεβαίως έχει ήδη πληρώσει η προηγούμενη ομάδα.

Η ελληνική πολιτεία, προφανώς, έχει καταφύγει στη θέσπιση εισοδηματικών κριτηρίων για τη χορήγηση επιδομάτων, στο πλαίσιο μίας αέναης αναζήτησης ενός πέπλου «νομιμοποίησης» για το μοίρασμα χρήματος. Είτε με το πρόσχημα της αντικατάστασης ηλεκτρικών συσκευών για τη βελτίωση των ενεργειακών δεδομένων των ελληνικών νοικοκυριών, είτε με οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα. Όχι μόνον από την παρούσα κυβέρνηση αλλά διαχρονικά.

Η ύπαρξη ωστόσο τόσο εκτεταμένης φοροδιαφυγής στην πατρίδα μας καθιστά αυτή την προσπάθεια μάταιη στην πράξη και κατ’ ουσίαν την αναγάγει σε φενάκη και εθελοτυφλία.

Γνωρίζουν άριστα το πρόβλημα οι κρατούντες τα ηνία της οικονομικής πολιτικής. Αδυνατούν όμως να το δαμάσουν, ακριβώς όπως αδυνατούν να πατάξουν το πρόβλημα της φοροδιαφυγής. Όσο ευρύτερο δε το φαινόμενο της φοροδιαφυγής τόσο εντονότερος και ο βαθμός της αδικίας στη χορήγηση επιδομάτων βάσει εισοδηματικών κριτηρίων. Ανεξαρτήτως εάν οι συνεπείς φορολογούμενοι αγωνιούν κάθε μήνα να καλύψουν τις φορολογικές, δανειακές και λοιπές ρυθμίσεις στις οποίες έχουν υπαχθεί, εξαϋλώνοντας έτσι το οικογενειακό τους εισόδημα, που μόνον κατ’ όνομα υπερβαίνει τις 30.000 ευρώ.

Βέβαια, στην εναλλακτική της χορήγησης επιδομάτων οριζοντίως, άνευ εισοδηματικών κριτηρίων, η ψηφοθηρία θα ήταν απροκάλυπτη και απροσχημάτιστη. Έτσι, το πέπλο της νομιμοποίησης δεν θα πάψει να αφορά τα εισοδηματικά κριτήρια και τη διαιώνιση αυτής της αδικίας.