Η Τουρκία δεν παίρνει από λόγια…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μία εποχή κατά την οποία η παραβίαση της κυριαρχίας μίας χώρας από μία άλλη, εν προκειμένω της Ουκρανίας από τη Ρωσία, έχει οδηγήσει στην επιβολή κυρώσεων δίχως προηγούμενο στην πρόσφατη οικονομική ιστορία, είναι αδιανόητο να παραβλέπονται αντίστοιχες παραβιάσεις της κυριαρχίας άλλων κρατών και να είναι απλώς… Πέμπτη για την ΕΕ.

Όταν τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη υπερίπτανται του ελληνικού εδάφους, παραβιάζουν ευθέω όχι μόνο την κυριαρχία της χώρας μας αλλά και τη διεθνή νομιμότητα. Πρόκειται για ενέργεια η οποία χρήζει άμεσης απάντησης. Όταν δε ο συνομιλητής δεν παίρνει από λόγια, τότε είναι σαφώς, αν μη τι άλλο, η ώρα των κυρώσεων.

Έτσι, λοιπόν, πέραν των όποιων άλλων ενεργειών έχει προχωρήσει έως τώρα η χώρα μας προς τα διεθνή φόρα και τους εταίρους της, η Ελλάδα οφείλει να διεκδικήσει την επιβολή αυστηρών κυρώσεων κατά της Τουρκίας από την ΕΕ αλλά και όλες εκείνες τις δυνάμεις που κινητοποιήθηκαν για την επιβολή αντίστοιχων κυρώσεων στην περίπτωση της Ρωσίας. Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια, μικρότερου βεληνεκούς, ισοδυναμεί με άσφαιρα πυρά κατά της γείτονος και πολύ απλά δεν αρκεί.

Η Τουρκία έτεινε πρόσφατα χείρα φιλίας προς τη χώρα μας, γεγονός που οδήγησε στη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη. Έκτοτε, πράττει ό,τι είναι δυνατόν για να καταστήσει σαφές, προς όσους τυχόν δεν το είχαν αντιληφθεί, ότι το όποιο καλό κλίμα δημιουργήθηκε έχει πλέον καταρρεύσει. Είναι δε ιδιαίτερα επιτυχής ως προς αυτό. Ούτε τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης προβλέπεται πλέον να προωθηθούν, ούτε η Τουρκία να συμμετάσχει σε νατοϊκές ασκήσεις που διοργανώνει η χώρα μας (Tiger Meet).

Όπως δήλωσε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, «οι ενέργειες αυτές είναι απαράδεκτες, συνιστούν παραβίαση της ελληνικής κυριαρχίας, δεν θα μείνουν αναπάντητες, ούτε στο πεδίο, ούτε διπλωματικά και δεν συνάδουν με το πνεύμα της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν. Μέσα σε αυτό το κλίμα, δεν είναι πρόσφορες οι συναντήσεις για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης».

Η ειδοποιός διαφορά, δε, με αντίστοιχες προηγούμενες περιστάσεις, κατά τις οποίες η ΕΕ εξέτασε το ενδεχόμενο λήψης μέτρων κατά της Τουρκίας αλλά είτε ήγειρε επιφυλάξεις, είτε προχώρησε σε κυρώσεις ήσσονος σημασίας, είναι η υπόθεση της Ουκρανίας.

Όποιος κι αν είναι ο ρόλος που διεκδικεί η Τουρκία, εμφανιζόμενη ως διαμεσολαβήτρια χώρα μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, η διεθνής κοινότητα έχει ήδη λάβει σαφή θέση ως προς το τι μέλλει γενέσθαι με κράτη τα οποία παραβιάζουν την κυριαρχία άλλων κρατών. Υπάρχει, με άλλα λόγια, πρόσφατο προηγούμενο το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Όπως επίσης δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί η αλλαγή πολιτικής έναντι της Ρωσίας που υιοθέτησαν στην συγκεκριμένη περίσταση η Γερμανία και οι «συνοδοιπόροι» της και η οποία, εάν δεν ισχύσουν «δύο μέτρα και δύο σταθμά» οφείλει να είναι αντίστοιχη και έναντι της Τουρκίας.

Τούτων όλων δοθέντων, η Ελλάδα οφείλει να διεκδικήσει άμεσα την επιβολή οικονομικών ή/και άλλων κυρώσεων κατά της Τουρκίας, από την ΕΕ και όσους άλλους έλαβαν αντίστοιχα μέτρα κατά της Ρωσίας, των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένων.

Εάν επιδειχθεί για ακόμη μία φορά εφησυχασμός, είναι σαφής ο κίνδυνος να εκληφθεί ως προσπάθεια κατευνασμού ή εξευμενισμού, στέλνοντας το απολύτως λάθος μήνυμα στη γείτονα.

Πλέον είναι σαφές. Η Τουρκία δεν παίρνει από λόγια. Απαιτούνται πράξεις και σθένος.