Μοιράζοντας τα λάφυρα της κρίσης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Περισσότεροι από 1 εκατομμύριο συμπολίτες μας θα λάβουν από 500 έως 1.000 ευρώ ως εφάπαξ ενίσχυση, στο πλαίσιο της υπόθεσης «κοινωνικό μέρισμα», βάσει απόφασης που υπεγράφη χθες και έχει χιλιοεξαγγελθεί από την κυβέρνηση.

Όσο θεάρεστη κι αν είναι η πράξη αυτή, εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας, καθώς θα ανακουφίσει έστω πρόσκαιρα τη ζωή των ανθρώπων αυτών, οφείλουμε να μην ξεχνάμε ότι, πρώτον, σημειώνεται υπό το φως της επικείμενης διπλής εκλογικής αναμέτρησης του Μαΐου, το οποίο σαφώς δεν είναι «άγιο», αλλά πλήρες προεκλογικής σκοπιμότητας, και, δεύτερον, χάρις σε μέτρα τα οποία βύθισαν την οικονομία στην ύφεση και ένα ιδιαίτερα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας στην ανέχεια.

Το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού, τμήμα του οποίου αποτελεί το κοινωνικό μέρισμα, εξασφαλίστηκε όχι μέσω της συρρίκνωσης και της ορθολογικοποίησης της λειτουργίας του δημόσιου τομέα, αλλά με την υπερφορολόγηση, τα οριζόντια μαχαίρια σε μισθούς και συντάξεις και τη ριζική μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.

Έκτακτες εισφορές, εισφορές αλληλεγγύης, επιβολή τεσσάρων διαφορετικών φόρων ακινήτων μέσα σε μία και μόνο χρονιά και υψηλοί φορολογικοί συντελεστές οδήγησαν στην αύξηση των δημοσίων εσόδων, και όχι η πάταξη της φοροδιαφυγής.

Βασίστηκε, επίσης, αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα στη «ληστεία μετά φόρων» που συντελέστηκε στην ακίνητη περιουσία του καθενός, εξαιτίας αμιγώς πλασματικών αντικειμενικών αξιών, οδηγώντας ακόμη και την Τράπεζα της Ελλάδος να κάνει λόγο για υπερφορολόγηση.

Η πολιτική όμως αυτή, σε συνδυασμό με τα «οριζόντια μαχαίρια», οδήγησε σε δραματικό περιορισμό της αγοραστικής δύναμης της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων αυτής της χώρας και στη μεγέθυνση της ύφεσης.

Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά και ακολουθείτο κυρίως η οδός της συρρίκνωσης των δημοσίων δαπανών, σε συνδυασμό με την προώθηση των μεταρρυθμίσεων για την απελευθέρωση της οικονομίας, των αγορών και των επαγγελμάτων, είναι ιδιαίτερα αμφίβολο εάν ο αριθμός των δικαιούχων αυτού του «κοινωνικού μερίσματος» θα έφθανε το 1 εκατομμύριο Έλληνες.

Είναι πολύ αμφίβολο εάν θα είχαν μπει χιλιάδες λουκέτα σε επιχειρήσεις, εάν οι άνεργοι θα ανέρχονταν επισήμως στο 1,3 εκατ. και ανεπισήμως σε πολύ περισσότερους, ή αν θα υπήρχαν 2,5 εκατ. ΑΦΜ με ληξιπρόθεσμες οφειλές έναντι του Δημοσίου, ή ακόμη και εάν θα είχε «κοκκινίσει» ένα στα τρία δάνεια…

Για την ακρίβεια, είναι πολύ αμφίβολο εάν οι ευρωεκλογές δεν απείχαν λιγότερο από 40 ημέρες κατά πόσον θα δινόταν τώρα αυτό το επίδομα με την τόσο έντονη προεκλογική χροιά, στους δικαιούχους του και στους ένστολους...

Διότι, αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, τότε γιατί η κυβέρνηση δεν αποπληρώνει το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών ύψους 4,7 δισ. ευρώ που έχει έναντι του ιδιωτικού τομέα, παρά περιορίζεται στην εξαγγελία ότι θα δώσει μόνον 1 δισ. ευρώ από το πρωτογενές πλεόνασμα (που πλέον λόγω ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat στέκει κουτσουρεμένο) άμεσα και συνολικά 2 και κάτι έως το τέλος του έτους;

Εν τέλει, δεν είναι αντιληπτό ότι αν μη τι άλλο είναι οξύμωρο να χορηγείται εφάπαξ οικονομική ενίσχυση ύψους 500 εκατ. ευρώ, όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία αυξάνονται με ρυθμό που υπερβαίνει πλέον το 1 δισ. ευρώ τον μήνα;

Αν σήμερα υπάρχει κόσμος που έχει ανάγκη το λεγόμενο «κοινωνικό μέρισμα» στην πατρίδα μας, τούτο συμβαίνει διότι η πολιτική προάσπισης του δημόσιου τομέα, που συντελέστηκε στη διάρκεια των ετών του μνημονίου, οδήγησε στην ανέχεια ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας.

Τα χρήματα αυτά που θα μοιραστούν σε ανθρώπους που τα έχουν όντως ανάγκη, όμως, δεν αποτελούν «κοινωνικό μέρισμα». Λάφυρα της κρίσης είναι…