Ένα ομόλογο δεν φέρνει… ανάπτυξη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δεν χρειάζεται να προστρέξουμε ούτε στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, που είναι σχεδόν στο σύνολό τους διθυραμβικά, αλλά ούτε και στα εγκωμιαστικά σχόλια των εταίρων και δανειστών.

Η κοινή λογική και τα δεδομένα καθιστούν σαφές ότι αυτό που έγινε χθες συνιστά μια επιτυχία.

Η χώρα μας επί τέσσερα χρόνια ήταν αποκλεισμένη από τις αγορές, φθάνοντας στο χείλος της χρεοκοπίας και επιβίωνε μόνον χάρις στα δανεικά της τρόικας, ενώ χθες κατόρθωσε αυτοδύναμα να αντλήσει κεφάλαια, υπό σχετικά ευνοϊκούς όρους. 

Με όποιο μέτρο κι αν σταθμίσει κάνεις αυτήν την εξέλιξη, πρόκειται για μια επιτυχία.

Η στάθμιση όμως αυτή πρέπει να αρχίσει και να τελειώσει εκεί. Διότι με όποιο μέτρο κι αν μετρήσουμε και πάλι όσα συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας, εξακολουθούμε να είμαστε σε βαθιά κρίση και να απέχουμε σημαντικά από την περίφημη «κανονικότητα», στην οποία βρίσκεται η συντριπτική πλειονότητα των χωρών του δυτικού κόσμου.

Στις χώρες αυτές, η ανεργία δεν βρίσκεται στο 27%, ο αποπληθωρισμός δεν κυριαρχεί για περισσότερο από έναν χρόνο, η πιστωτική επέκταση δεν είναι αρνητική και οι επιχειρήσεις δεν κλείνουν η μία μετά την άλλη. Ο κόσμος σιτίζεται και θερμαίνεται κανονικά και έχει μια δουλειά στην οποία πηγαίνει κάθε πρωί…

Το φως στο βάθος του τούνελ ίσως έχει αρχίσει να φαίνεται στην πατρίδα μας, ακόμη και στα μάτια των πλέον δύσπιστων, όμως ο δρόμος μέχρι το τέλος αυτού του τούνελ είναι ακόμη μακρύς.

Θα καταστεί ακόμη μακρύτερος, δε, όσο το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας καθυστερεί την υλοποίηση των βαθιών τομών που είναι απαραίτητες για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας.

Όσο αισιόδοξα κι αν είναι τα μηνύματα που συνόδευσαν την έξοδο τόσο της χώρας, όσο κυριότερα, και των συστημικών τραπεζών στις διεθνείς αγορές, η ρευστότητα στην ελληνική οικονομία δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθεί ενόσω παραμένουν εγκλωβισμένα τα ελληνικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις του τόπου στα χρέη τους, είτε προς το πιστωτικό σύστημα, είτε προς το Δημόσιο.

Είναι αδιανόητο να ελπίζουμε σε ταχεία έξοδο από την κρίση με 2,5 εκατ. πολίτες και επιχειρήσεις να εμφανίζουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο και ένα στα τρία δάνεια να είναι «κόκκινο».

Οι λύσεις που έχουν προωθηθεί  μέχρι τώρα, τόσο στο πρώτο ζήτημα όσο και στο δεύτερο, πολύ απλά δεν δουλεύουν.

Η υπερφορολόγηση, καίριο χαρακτηριστικό της προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής, οδήγησε σε αλματώδη αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο, υπό το φως της συρρίκνωσης εισοδημάτων που βιώνουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις αυτού του τόπου.

Με μέσο όρο αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών κατά σχεδόν 1 δισ. ευρώ τον μήνα και με αυξητικές τάσεις του μεγέθους αυτού, δεν απαιτείται ιδιαίτερη λογική ώστε να καταδειχθεί η αρνητική του επίδραση στην πορεία της οικονομικής ανάκαμψης.

Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε χθες ο φίλτατος Γ. Παπανικολάου, στη στήλη του New Deal,  «οι κυβερνώντες επέβαλαν τους φόρους, υπολογίζοντας εκ των προτέρων ότι κάποιοι από εμάς δεν θα μπορούν ή ίσως και δεν θα θέλουν να τους πληρώσουν».

Όμως, αυτή η συλλογιστική, επί της οποίας εδράζεται η υπερφορολόγηση, όχι μόνον ξεπεράστηκε από τις περιστάσεις και το μέγεθος της αδυναμίας των φορολογουμένων να ανταποκριθούν στις υπέρμετρες υποχρεώσεις τους, αλλά κι οδήγησε σε μια πρωτοφανή συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος, μεγιστοποιώντας έτσι τις επιπτώσεις της ύφεσης.

Αντίστοιχα, η πορεία παραμένει μακρά σε ό,τι αφορά την ουσιαστική προώθηση των μεταρρυθμίσεων στις αγορές και στα επαγγέλματα αλλά και τον απεγκλωβισμό της οικονομίας από το κράτος.

Από όποια σκοπιά κι αν προσεγγίσει κανείς την ελληνική οικονομία, ο ρόλος του κράτους στη λειτουργία της είναι καθοριστικός. Απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους, είναι ο μεγαλύτερος «πελάτης», από αυτό εξαρτώνται οι επενδύσεις, αλλά και η εποπτεία της αγοράς.

Πόσο κανονική είναι μια χώρα στην οποία συμβαίνουν όλα αυτά; Πόσο κανονική είναι μια χώρα στην οποία κυριαρχούν η αδιαφάνεια και η γραφειοκρατία στη λειτουργία του μεγαλύτερου «μαγαζιού» της;

Η χθεσινή έξοδος στις αγορές προσέφερε όντως «μια καλή ημέρα» στη χώρα μας, όπως υποστήριξε ο φίλτατος Χ. Αλμούνια.

Για την επιστροφή στην κανονικότητα, ωστόσο, απαιτούνται πολλά…