Έτσι χτίζεται το κράτος!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το βαρύ κόστος που πληρώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία ως σύνολο και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά ως αποτέλεσμα της χρεοκοπίας του κράτους αποτελεί το ισχυρότερο κίνητρο για τη ριζική αναδιάταξη αυτού του κράτους.

Έξι χρόνια και πλέον μέσα στην ύφεση και σχεδόν τέσσερα σε καθεστώς μνημονίου, το κράτος αυτό, αν εξαιρέσουμε τα οριζόντια μαχαίρια σε μισθούς και συντάξεις, έχει παραμείνει αλώβητο.

Οι δομές του και ο τρόπος λειτουργίας του, δίχως ουσιαστική αξιολόγηση του προσωπικού, δίχως αντιστοίχηση αναγκών και ανθρώπων και δίχως στοχοθεσία, παραμένουν εξίσου αναποτελεσματικά όσο ήσαν και πριν από την κρίση, καθιστώντας σαφές ότι τα αίτια του προβλήματος, ή τουλάχιστον ενός σημαντικού μέρους του, παραμένουν σε πλήρη ισχύ.

Ο τερατώδης αριθμός των υποθέσεων που εκκρεμούν ενώπιον κάθε βαθμίδος της ελληνικής δικαιοσύνης, της τάξης του μισού εκατομμυρίου, ο μακρύς χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση δημοσίων συμβάσεων, διπλός από τον μέσο όρο της Ε.Ε., κι ο γραφειοκρατικός τρόπος λειτουργίας συνολικά της δημόσιας διοίκησης, είτε αυτός αφορά σε τελωνειακά ζητήματα, είτε στις πολεοδομίες, είτε στους ΟΤΑ,, είτε οποιονδήποτε άλλον τομέα, αυτό καταδεικνύουν.

Το μόνο που πραγματικά ξέρει το ελληνικό κράτος είναι να παράγει νόμους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα ο ΣΕΒ, υπάρχει ένας πραγματικός ρυθμιστικός υπερπληθωρισμός, καθώς από το 1975 έως το 2005 παρήχθησαν συνολικά 171.500 ρυθμίσεις, ή σχεδόν 20 ρυθμίσεις την ώρα...

Συνολικά, 3.430 νόμοι, 20.580 προεδρικά διατάγματα, 114.905 υπουργικές αποφάσεις, 24.010 αποφάσεις περιφερειών, 8.575 αποφάσεις δημοτικών αρχών, εκ των οποίων ούτε οι μισές δεν εφαρμόστηκαν, αφού ουδέποτε εκδόθηκαν οι απαραίτητες «υπουργικές» αποφάσεις ή «διευκρινιστικές εγκύκλιοι», που απαιτούνταν για την ενεργοποίησή τους...

Πάνω από 10 δισ. δολ. τον χρόνο ή 4,4% του ΑΕΠ μας στοιχίζει η αναποτελεσματική λειτουργία του κράτους, εκτιμά ο ΣΕΒ, κοστολογώντας τις καθυστερήσεις στη διαδικασία αδειοδότησης επιχειρήσεων, τις δυσκολίες πρόσβασης σε χρηματοδότηση, το συνεχώς μεταβαλλόμενο φορολογικό καθεστώς, τις καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης και εκείνες που αφορούν στη σύναψη δημοσίων συμβάσεων.

Ας αφήσουμε, δε, τις ατέλειωτες χαμένες ώρες που ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας είναι αναγκασμένος να υποστεί περιμένοντας στη μια ή στην άλλη ουρά μιας δημόσιας υπηρεσίας, «για υπόθεσή του»... Δεν υπάρχει τίμημα για αυτές...

Ακόμη και χθες, που ο ΣΕΒ παρουσίασε την πρώτη μελέτη η οποία εκπονήθηκε από το Παρατηρητήριο Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος, και πρότεινε πακέτο συγκεκριμένων μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων για τη βελτίωση της λειτουργίας του κράτους έναντι της επιχειρηματικής κοινότητας, ποια ήταν η «επίσημη» αντίδραση αυτού του κράτους;

Η επανάληψη της εξαγγελίας περί κατάργησης της «επικυρωμένης φωτοτυπίας» και η υπόσχεση ότι σύντομα θα υπάρξουν ρυθμίσεις για την πάταξη της γραφειοκρατίας...

Έτσι, όμως, φίλτατοι, δεν μπορεί να πάει μακριά αυτή η βαλίτσα...

Έτσι, το μεγάλο και αναποτελεσματικό κράτος ουδεμία ελπίδα έχει να γίνει μικρό και αποτελεσματικό, αντάξιο των κόπων του κάθε φορολογούμενου πολίτη, ο οποίος πληρώνει για τη λειτουργία του.

Ποια είναι η αξία, σε προϊόντα και υπηρεσίες, που παίρνει ο καθένας από εμάς έναντι των χρημάτων που καταβάλλει για την πληρωμή φόρων σε ετήσια βάση;

Πόσο «φτουράει» το χρήμα που δίνουμε;

Εδώ που έχουμε φτάσει ως χώρα, οφείλουμε όλοι μας να διεκδικήσουμε ένα κράτος, πρώτον, στα μέτρα της μικρής μας πλέον τσέπης και, δεύτερον, που παράγει αποτέλεσμα για τα χρήματα που εισπράττει.

Αν το μάθημα αυτό δεν το έχουμε πάρει, τότε κακό του κεφαλιού μας...